De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 10

[p. 218]

Bij eene teekening, verbeeldende den oorsprong der schilderkonst:
in de Vriendenrol des Schilders * * *^*.

Nooit moet het denkbeeld van uw' vond,

Nooit uw geheugenis versterven,

Beminnelijke Rozemond!

Wier vlugge hand zich onderwond,

Door losse trekken, duistre verven,

Eens wuften minnaars vluchtig beeld

Te hechten aan 't paneel, waar op zijn schaduw speelt.

De Liefde, roerster van uw' zin,

Wier Godheid uwe kool geleidde,

Gaf u dit edel denkbeeld in;

Als 't lieve voorwerp uwer minn'

Van uw verkleefde lippen scheidde:

Zij deelde, in weêrwil van Natuur,

't Afwezig, 't aanzijn meê; 't verdwijnend, stand en duur.

Zo dit een dartle vlam vermocht,

Laat vriendschap u in deze trekken,

(Hoe ruw en kunsteloos gewrocht)

Een hart, dat ze aan uw hart verknocht,

Apell! het hart eens vriends ontdekken.

Zo blijv' mijn naam u steeds zo waard,

Als ik 't penceel waardeer, dat d' uwen maakt vermaard!

1778.

* Mijn Verlustiging, 99.