De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 6
(1857)–Willem Bilderdijk–
AuteursrechtvrijLof- en danklied.Ga naar voetnoot*Psalm VIII.
Jehovah, aller Heeren Heer,
Hoe heerlijk is Uw naam, in 't kunstwerk Uwer handen
Door aarde en hemel, lucht en meir,
Aanbidlijk! hoe, Uw majesteit
In duizend duizenden van wondren uitgebreid,
Die 't hart met siddring slaan, en t' Uwaart doen ontbranden
Daar 't zijne onwaardigheid beschreit!
Lieve onschuld die om 't mondtjen lacht
Van teedren zuigeling en stamelende lippen,
Verkondt, gelijk de morgenpracht
Van kimdoorgloeiend inkarnaat,
| |
[pagina 92]
| |
Die 't glinstrend voorhoofd siert der nuchtre Dageraad,
Uw glorie, slechts bezwalkt door aardsche wanbegrippen
Wier walmend wierook Gy versmaadt.
Wat zijn we, ô Schepper van 't Heelal,
By 't uitgestrekte ruim waarin gestarnten dwalen,
Ja zonnestelsels zonder tal: -
Waar 't zilvren wederschijnend licht
Der wandelende maan, by 't overtraand gezicht
Het kwijnend hart verkwikt en 't troost schijnt in te stralen
Daar 't onder 't pak van jamm'ren zwicht?
Wat zijn wy, sterflijk, broos geslacht,
Wier vluehtige adem ons elk' oogwenk dreigt te ontzweven;
Wat zijn wy, dat Ge ons waardig acht
Door weldaân, door Uw vadertucht,
In stille hartevreugd, benaauwden boezemzucht,
Een blik van aandacht, ja, gestaâgen zorg te geven,
En opleidt tot een Englenvlucht?
Wy wijken, ja, voor d' Englendrom
Die voor Uw zetel knielt, Uw licht- en throonherauten;
Maar naast aan 't Hemelgeestendom,
Bekroondet Ge ons (gebootste slijk!)
Met eer, met heerschappy op 't wentlend wareldrijk,
Ja, durven we ons op aard als Ondergoôn verstouten
En kennen meerder noch gelijk.
Het vliegend leven, 't weidend vee,
Hebt Ge in de hand gesteld van ons, Uw gunstelingen;
Ja zelfs de burgerschap der zee
Die de onbekende paân van 't diep
Doorwandelt; wat Uw stem op vin of veedren schiep,
Is 't dienstvolk, is de roof, is 't spel van dat bedwingen,
Waartoe ze ons als beheerscher riep.
Heer, onze en aller schepslen Heer,
Hoe heerlijk is Uw naam door hemelkreits en aarde!
Bedwelmend slaan wy de oogen neêr
| |
[pagina 93]
| |
En knielen diep verneêrd in 't stof,
In 't dankgevoel vcrstikt by 't staamlen van Uw lof:
Ach! zoo 't in hemelklank aan 't lied der sfeeren paarde
En 't hallel van 't gezaligd Hof!
1827.
|
|