De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 6

's Levens doel.^*

Verblijdt u in de hope.

Paulus.

Is ons 't leven
Slechts gegeven

Tot verdriet,

't Licht der dagen
Slechts tot plagen,

Anders niet?

Is zich 't lijden
Toe te wijden

's Menschen lot;

* Nieuwe Oprakeling, 101.

[p. 68]

 

Ons verkwijnen

 

In de pijnen,

 

't Wit van God?

 

Waartoe zucht ik

 

Dan, en ducht ik

 

Wat my wacht?

 

Waarom woel ik,

 

Waarom doel ik

 

Dag en nacht

 

Op het morgen

 

Dat de zorgen

 

Stillen moet,

 

Onder 't twisten

 

Met dit gisten

 

Van mijn bloed?

 

Wat bedoelen

 

Heeft gevoelen

 

Van een smart,

 

Ingeweven

 

Met het leven,

 

In de zelfheid van het hart?

 

 

 

Neen, het delven

 

In zich-zelven

 

Toont den geest.

 

't Leedbeklemmen

 

Is 't bestemmen

 

Nooit geweest

 

Van een wezen,

 

Uitgelezen

 

Om Gods lof

 

Met zijne Engelen

 

Saam te mengelen

 

Uit dit stof.

 

Ons bedroeven

 

Is beproeven

 

In een staat

 

Die, na 't lijden,

 

In verblijden

[p. 69]

 

Overgaat.

 

't Hart vertederen

 

In 't vernederen,

 

Met het oog

 

Uit de dampen

 

Dezer rampen

 

Naar omhoog:

 

In de klachten

 

Uitkomst wachten,

 

En de lust

 

Niet te vieren

 

Met de dieren,

 

Zich der toekomst onbewust:

 

 

 

Dit betaamde ons;

 

Dit beraamde ons

 

't Godsbestel,

 

Voor dit nietig

 

En verdrietig

 

Kinderspel

 

Zonder waarde,

 

Waar ons de Aarde

 

Toe verlokt,

 

Dat de harten

 

In de smarten

 

Slechts verstokt; -

 

Voor dit treurend,

 

Hartverscheurend,

 

Wanbestaan,

 

Waar we in zweven

 

Om in 't sneven

 

Te vergaan. -

 

Naar den hemel

 

Door 't gewemel

 

Van dees tijd

 

Op te schouwen,

 

In betrouwen,

 

Dat niet slijt;

 

Dit zijn plichten,

[p. 70]

 

Uit te richten

 

In dees stand,

 

Onder 't hijgen

 

Naar 't verkrijgen

 

Van het eeuwig vaderland.

 

 

 

1827.