De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 6

Arion.^*

- Tergo Delphina recurvo

Se memorant oneri supposuisse novo.

Ovidius.

Aan de hand des Moords ontkomen

In de stroomen

Op den duikenden dolfijn,

Zonder by 't gegrim der baren
Levenbergend strand te ontwaren,
Klinken eens Arions snaren,
Onberoerd by doodsgevaren,

Zorgloos wat zijn graf moog zijn.

Met een angstig hartbeklemmen

Zien wy 't zwemmen

Van dat zeedier met zijn vracht; -

Doch bestaat ons aller leven
In een min onzeker zweven,
Of van min gevaars omgeven
Dat de harten moet doen beven?

Min bedreigd van storm en nacht?

* Vermaking, 190.

[p. 50]

 

Allen zwieren wy op golven,

 

Half bedolven

 

Van onoverzienbre zee,

 

Ongewis van de oogenblikken

 

Dat ons 't licht nog mag verkwikken,

 

Eer de baren ons verstikken,

 

Of het drijvend hout verwrikken

 

Dat zoo licht aan d' arm ontgleê.

 

 

 

Echter prijken we, als verheven

 

Op de steven

 

Van een nimmer sloopbre boot

 

Wie geen golfslag kan verslinden,

 

En verzekerd van de winden

 

Die de blijde ree' doen vinden,

 

Of men ze in een net mocht binden,

 

Dat er nooit een aan ontschoot! -

 

 

 

Neen, niets zeker in dit leven!

 

Alle zweven,

 

Alle drijven we op den vloed.

 

Drijven; maar op gods genade:

 

Hy slaat ieder golfslag gade,

 

Koomt wie zinken mocht, te stade,

 

Hy die nooit de zucht versmaadde

 

Van 't aan Hem verkleefd gemoed!

 

 

 

Waar, waar zouden wy voor schroomen?

 

't Stormbetoomen,

 

't Golfbedwang, is in Zijn hand.

 

Ja, laat ook ons speeltuig klinken,

 

Waar Zijn licht ons toe mag blinken!

 

Neen, daar is geen nood van zinken;

 

Veilig, zeker voor 't verdrinken,

 

Voert Zijn stroom naar 't Vaderland.

 

1827.