De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 1 (1856)

De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 1

(1856)–Willem Bilderdijk– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vorige Volgende



[pagina 323]
De Danaiden.Ga naar voetnoot* (Romance naar Horatius.) Impiae nam quid potuere majus! Onder de Aard, in donkere oorden, Aan de boorden Waar Cocytus pikstroom vloeit, Waar Ixion rond blijft draaien, Tityus den gier moet paaien Met de lever die steeds groeit, Staan by menigte Geplaagden Vijftig maagden, (Maar met twee perCent rabat,) Die de handen lustig reppen Met gedurig waterscheppen In een ongebodemd vat. Och! dat gieten, scheppen, putten, Kan niet nutten; 't Loopt er gaauwer uit dan in. Duizend kannen, duizend pullen, Mogen 't nooit ten halve vullen; Altijd is 't een nieuw begin. Of zy moê zijn? kermen? weenen? 'k Zou het meenen! Maar men rust niet in de Hel. 't Vonnis ligt zoo, en zy moeten Voor een lelijk schelmstuk boeten, En dat feit verdiende 't wel.
[pagina 324]
'k Was goed meisjens al mijn leven; Daar beneven Nooit geweldig crimineel! 'k Hou van hangen noch van branden; Maar kreeg ik zoo'n zaak in handen, 't Koste die het deed, de keel. Want, begrijpt eens, goede Luidtjens! 't Waren bruidtjens, Alle, Zusters, knap en net; En in de eerste nacht van 't huwelijk Moordden ze, is dat niet afschuwelijk, Elk haar bruigom, in het bed. Zag men zulke boze nukken Eens gelukken, Wat toch wierd er van op 't lest! Wie zou ooit weêr willen trouwen? En hoe ging het met de vrouwen, Als geen haan meer kwam op 't nest! Vijftig waren ze in getalle Met heur alle; Maar één was er trouw en goed, Die niet van zich kon verkrijgen Om haar man aan 't spit te rijgen Tot een bruilofts welkomgroet. ‘Schielijk uit het bed gesprongen, Arme jongen! (Riep zy,) gaauw! 't is hier niet pluis. Al uw broeders zijn verraden, Liggen in hun bloed te baden, En de Drommel spookt door 't huis.
[pagina 325]
Vader bracht het die beulinnen In de zinnen; Maar ik gruw van zulk bedrijf. Foei, wel foei! zijn dat manieren Van een bruiloftsnacht te vieren! Valt men zoo malkaâr op 't lijf! Neen; dan wou ik 't onder 't laken Anders maken. Doch, haas op! eer 't iemand ziet, En vergeet toch onder 't zwerven, 't Wijfjen dat voor u wil sterven, De arme Hypermnestre, niet!’ 1823.	voetnoot* Rotsgalmen I, 205.

Vorige Volgende