Brieven. Deel 4

[p. 13]

[1818]

5.

WelEdelgeboren Heer,

Niet dan diep getroffen ontfang ik den uwe van gisteren met het daarby gevoegde honorair. Noch de aandoenelijke betuigingen, met zoo vele warmte uituitgedrukt, noch eenig geschenk waren er noodig, om my van de gevoelens te verzekeren die ik gedurende den loop van ons Kollegie dagelijks in mijne geliefde Leerlingen (indien ik my aanmatigen mag, dit woord te gebruiken) heb mogen herkennen, en waarvan, zoo de aanhoudende inschikkelijkheid voor de doffe en gants niet aanlokkelijke voordracht van een vervallen en uitgeput grijzaart, als de onbepaalde hartelijkheid my in mijne krankte bewezen, de overtuigendste blijken opleveren. Het streelt my oneindig, te ondervinden, hoe zeer, by het weinige dat mijne zwakheid vermocht, door eenen uitgezochten kring van weldenkende jonge lieden, wie niets dan de zucht voor waarheid tot my getrokken heeft, recht geschiedt aan mijn hart en oogmerken, die ik de Voorzienigheid bidde, verder in U-allen te zegenen! En schoon verre af van eenige aanspraak te maken op eene zoodanige erkentenis als waarmede ik my thands op een wijze, zoo kiesch als verplichtend, vereerd zie, aanvaard ik dit in der daad voor my roerend geschenk als eene eergift die my innig verplicht. Neemt er derhalve zoo gezamendlijk als afzonderlijk mijnen dank voor aan, en gelieft allen

[p. 14]

overtuigd te zijn van de recht vaderlijke verknochtheid van een hart dat zich niet verhult of verbergt, en voor 't welk het steeds een genot zal zijn, zich nuttig te maken. Gy inzonderheid, mijn lieve Vriend, aan wien deze onmiddelijk gericht is, kent het, en kunt er de tolk van zijn.

Heb tevens dank voor uwe vriendschappelijke berichten, en schrijf my dikwijls. De Heer Doctor Capadose zal U de onzen brengen. Verzeker uwe geëerde familie van onze hoogachting en hartelijkheid, en ontfang onzen tedersten, innigsten en zuiversten groet, terwijl ik my teeken,

WelEdelgeboren Heer,

UWelEdGeb. DV. Dienaar,

BILDERDIJK.

Leyden, den 10 July 1818.

6.

WelEdelgeboren Heer, hartlijk geliefde Vriend!

Ik zou, mijn waarde Vriend, niet vertraagd hebben met uw aangenamen brief te beandwoorden, ware 't niet geweest van wege geweldige hoofdpijn, die my sedert de Najaarsgesteldheid der lucht, weêr verschriklijk foltert zoo wel als mijne Vrouw, en vooral my beschroomd maakte, om by het journalier en precair van mijn toestand, een verbintenis jegens U op my te nemen, waar ik niet wist of ik wel in het ge-

[p. 15]

heel aan zou kunnen voldoen. Gaarne wilde ik uw verzoek bewilligen, maar het liever praesteeren dan toezeggen. Ik ben dan ook daartoe gekomen, om te beproeven wat ik nog met mijn verzwakt gezicht dat dagelijks duisterer wordt en mijn meer en meer bevende hand vermocht, en zende U wat ik heb kunnen op 't papier brengen, als vignet; want den geheelen tytel voor te schetsen is niet noodig, daar men den Lettergraveur naar de form van dien der Perzen verwijzen kan. Het vignet dat ik insluite is historisch, gelijk uw Treurspel historisch is. Alfonsus de I koos voor zijn wapen het zilveren schild met de vijf lazuren schildjens, waar men naderhand den rand met de burchten als teekenen van alliance (of moederlijke afkomst) met Kastilie omgelegd heeft, zoo het thands nog gevoerd wordt: tevens tot tenants of schildhouders gevleugelde draken aannemende. Ik heb dus een gevleugelden draak, in gedaante gelijk hy ze verkoos, met de oude koningskroon uit de lucht doen nederdalen; en dit, boven zijn nieuwgekozen wapenschild met lauwrier omhangen, en van trofeën begeleid. Beter wist ik er niet op. Hou dit ten goede, zoo wel het welgemeende idee, als de gebrekkige uitvoering, want ik kan thands niet beter meer. En, si quid novis rectius istis, smijt het weg, even of het niet bestond.

Wy danken U hartlijk voor den Roderik, waar ik schoone brokken in gevonden heb, maar ik kan nog niet zeggen of het een Epopoeia is. Mijne Egâ heeft groote lust, om er iets van over te brengen. Ook

[p. 16]

zijn de noten op verscheiden plaatsen niet zonder reëel interest.

Vaar intusschen wel, verzeker uwe geëerde familie van mijne hoogachting en oprechte vriendschap, en geloof my steeds met alle de warme hartelijkheid waarvoor gy my vatbaar kent,

Tuum ex asse,

BILDERDIJK.

Leyden, 18ⁿ 8ber 1818.