Brieven. Deel 3

[p. 297]

XVI. aan Gerrit van Lennep, te Brussel.

WelEdele Heer,

Het is reeds eenige weken, dat ik schrijvens van UWED. ontsing, waarop ik door de belemmeringen van Collegien, tweemaal verhuizen, en herhaalde instortingen van ziekten, verhinderd werd U te andwoorden met dien spoed, die het scheen dat daarby verwacht werd. Sedert heeft my de Heer Prof. Tydeman daarover aangesproken, en ik kan niet nalaten, aan zijne aanmaning en uw aanzoek in zoo verre te beandwoorden, dat ik het stilzwijgen asbreke, dat ik liever bewaren zou.

Ik geloos niet, WelEdele Heer, dat mijn leven het Algemeen zoo veel belang in kan boezemen, dat het uwen of iemands tijd waardig is, daar het minst van op het papier te brengen. Maar al ware het ook nog zoo belangrijk, vermeene ik dat niemand my vergen kan, my-zelven te herinneren al wat ik tot mijn rust en verademing heb getracht te vergeten en ook werk-

[p. 298]

lijk ten grootsten deele meen vergeten te hebben. Hetgeen ik beleefde, is niet van dien aart, dat er het quondam meminisse juvabit op slaat, ten zij in een beter wareld, waar wy op deze zullen nederzien als op nietigheden die geene aandacht verdienen. En zoo ik my hier reeds volkomen tot deze verheffen kon, gevoelt gy dat men het toch niet van my verwachten moet.

Zekerlijk in het geheel niet passende in het tijdperk en onder tijdgenooten als ik gevonden hebbe, weet ik ook niet waarom men my in een woordenboek daarby plaatsen wil: en men zal zonder mijnen naam het Deel wel vol krijgen, vooral daar de B een zeer rijke letter is.

Dat ik ook weinig eer stelle in de distinctie van een Levensbeschrijving, kan ook ieder begrijpen die weet wat de Biographische manie onzer eeuw nog daaglijks oplevert; en ik acht de beste onderscheiding in onze dagen, buiten alle onderscheiding te blijven, dan die van mijne eigene individualiteit, welke men denkelijk my niet lang meer betwisten zal.

Wanneer ik geboren ben, heeft mijn Vader (zekerlijk ter goeder trouw) opgeteekend, maar die aanteekening behoort onder al 't geen men my in 1795 ontnomen heeft, (of zy onder de archiven van de Hooge Regeering van dien tijd beruste, weet ik niet, maar geloof het niet waarschijnelijk); en ik heb my nooit bekommerd om dat punt te onderzoeken: dit ging mijn Vader aan. - Wanneer ik gestorven zal zijn, zal ik moeten afwachten, en er dan even wei-

[p. 299]

nig van weten; En al wat tusschen beide is, was aan mijn leven te veel. Dit is al wat ik UWelEd. meêdeelen kan, en ik bid U daarmede genoegen te nemen.

Ik heb de eer met alle consideratie, en onder dankzegging voor die men my wel heeft willen betoonen, te zijn,

WelEdele Heer,

UWelEd. Ootm. Dienaar,

BILDERDIJK.

Leyden, den 28 November 1817.

P.S. Mijne Egâ dankt UWelEd. desgelijks, en meent dat de levensbeschrijving van een vrouw zoo lang zy leeft, een zeer onvoeglijk ding is. Mag ik hier nog byvoegen dat het reeds meer dan een jaar is, dat ik het Lidmaatschap van het Instituut neêrgelegd heb; waarom ik U bidde, my die hoedanigheid niet meer op de brieven te willen toeschrijven.