Brieven. Deel 1

[p. 20]

II.
Aan Mr. L. van Santen,
te Leyden.

Wel Edele zeer geleerde Heer!

Ik ben U oneindigen dank schuldig voor het geluk, 't welk UWE. mij heeft doen verkrijgen in mij met den braven Hr. Fontein bekend te doen worden. - De verplichtende aart van dezen achtenswaardigen man, gaat zo verr', en ik ontmoet bij dien Heer zo veel vriendelijkheid, zo veel aanmoediging, en zo vele bereidwilligheid, om mij met zijne uitgebreide kundigheden voor te lichten, en te ondersteunen, dat ik er ten sterkste van getroffen ben. - Welk een voorrecht! indien ik slechts in de omstandigheden waar', van 't mij ten nutte te kunnen maken: - indien ik mijn zucht tot de fraaije Letteren mocht inwilligen! - Maar hoe moet het mij aandoen, Wel Edele Heer, zo dikwijls ik nadenke, hoe min ik beandwoorden kan aan dat gunstig vooroordeel, 't welk ten mijnen opzichte bij een' man van zodanige kunde schijnt

[p. 21]

plaats te hebben: hoe zeer ik die schone verwachting, die men somtijds van mij schijnt op te vatten, te loor moet stellen, en hoe min ik in staat ben mij zo veel égards waardig te maken! In de daad, dit denkbeeld ontroert mij, en ik kan niet af, mijn lot van gestrengheid te beklagen, daar 't mij de schoonste uitzichten niet toont dan om mij er van te versteken. - Van mijne eerste kindsheid af, mijne boekoefeningen niet dan voor mijn vermaak, niet dan in plaatse van kinderspel houdende, en na de bewegingen van een wuften geest inrichtende, zonder genoegzamen leiddraad, zonder genoegzame handleiding, ja zonder bepaald doelwit, ben ik niets gevorderd, dan om in te zien wat mij ontbreekt. Ik beschouw geen grote vernuften, geene uitgebreide verstanden, dan om mijne geringheid te gevoelen; dan om te betreuren, dat ik hun nimmer gelijken zal: en nooit wend ik de oogen naar 't perk der Letteren, of 't is om een' vruchtlozen spijt op te wekken dat mij de toegang gesloten is. Ik bloos, ik moet blozen, zo dikwerf ik op mij-zelven neêrzie: en, ondanks die treffende bewijzen van toegenegenheid, welke ik mij tot een bijzonder geluk reken, van UWE. te hebben mogen ontfangen, schroom ik mij dezelve toe te eigenen, bewust, hoe weinig ik ze verdiene. Mag ik desniettegenstaande, de vrijheid gebruiken van Uwer WelEd. op nieuw een welmeenend blijk mijner hoogachting aan te bieden, in het gering Dichtbondeltje, dat Dobbrauski last heeft, UWE. te overhandigen? Men heeft mij genoodzaakt een twaalftal afdruksels

[p. 22]

van deze stukjes te laten opleggen, waar in ik weet niet welke grilligheid eenige personen, onder welke zij in afschrift verspreid waren, smaak heeft doen vinden. Ik ben niet eigendunkend genoeg, om mij te vleien dat ze aan het oordeel Uwer WelEd. zouden behagen: ik wil haar uwer aandacht niet eens aanbevelen: Laat slechts het Boekje mijn aandenken bij dezelve vernieuwen. - Duld, dat ik UWelEd. afverge mijne hoogachting bij gelegenheid aan den Heer Professor Valckenaer te bewijzen, voor wiens verplichtende ontmoeting ik UWelEd. desgelijks gehouden ben, en bij wien ik gehoopt had, om dezen tijd, een bezoek te kunnen afleggen, door mijne belangloze bezigheden verijdeld, Vergun, dat ik mij uwer gulhartige vriendschap opdrage, terwijl ik mij met alle gevoelens van hoogachting onderschrijve,

WelEdele zeer geleerde Heer!

UWE. d.v. en ond. Dienaar,

bilderdijk.

Amsteldam

den 21 Decbr. 1779.