De dichtwerken van vrouwe Katharina Wilhelmina Bilderdijk. Deel 3

[p. 394]

Aan den weleerwaarden heer J. Van der Zandt,
Op den negenendertigsten verjaardag zijner evangeliebediening te Haarlem.^*

Hoe verkwiklijk op de bergen

Is, ô Vredebode, uw voet:

Want gy predikt ons de tijding
Van vergeving, van bevrijding,

Door des Heilands offerbloed!

Ja, verkwiklijk aan de harten

Is de vreê die gy verkondt:

Want zy heeft den Rots der eeuwen,
Niet de trots der Farizeeuwen,

Tot een onverwrikbren grond.

Ja, verblijdend voor de zielen

Is de hoop die gy ons meldt:

Want op 's levens distelwegen
Geeft zy d' onverwrikbren zegen

Op des Afgronds algeweld.

Wel hem wien het werd geschonken,

In de wijngaard van zijn Heer

IJvrig werkzaam te vergrijzen,
Onder 's Hemels gunstbewijzen,

In 't verbreiden van zijne Eer!

* Nagelaten Gedichten, 128.

[p. 395]

 

Gy getrouwe Woordverkonder,

 

IJvrig dienstknecht van uw God,

 

Mocht een lange reeks van jaren

 

In zijn dienst zien henenvaren!

 

Hoe bevoorrecht, zulk een lot!

 

 

 

Driemaal tien en negen malen

 

Heeft de zon haar loop voltooid,

 

Sints gy onder Gods geleide

 

Dees zijn Lamrenkudde weidde,

 

En haar 't levensvoedsel strooit.

 

 

 

Wel te recht zij God geprezen

 

Die u 't brooze leven spaart!

 

Meer dan alle grootheid heerlijk,

 

Boven alle schat begeerlijk,

 

Is uw dienstwerk hier op aard.

 

 

 

ô Gy, God van louter goedheid,

 

Spaar dien adem, kan het zijn,

 

Die uw waarheid rein verkondigt,

 

En het bloed dat ons ontzondigt

 

Roemt als zielenmedicyn!

 

 

 

Spaar hem voor die kleine kudde,

 

U gekocht door Jezus bloed;

 

Doe haar 't voorrecht recht waardeeren,

 

Dat zy 't woord der waarheid leeren

 

Dat ten hemel leiden moet!

 

 

 

Doe haar die genâ beseffen,

 

Groot en onverdiend, gewis!

 

Dat de leeraars, haar gegeven,

 

Niet naar de ijdle wijsheid streven

 

Die daar boven, dwaasheid is:

[p. 396]

 

Dat zy 't arme zondaarsharte,

 

Steeds voor trots en zelfzucht bloot,

 

Geen bedriegerijen schouwen,

 

Op geen zandgrond leeren bouwen,

 

Maar op 's Heilands offer dood.

 

 

 

En blijf gy, ô Sions wachter,

 

In de u aanbetrouwde post

 

's Heeren volk nog lang verblijden,

 

Leer 't aan Hem het hart te wijden,

 

Die van zonde en hel verlost.

 

 

 

Lach de thands gevierde morgen

 

Gade en kroost, en vriend, en kerk,

 

Telkens tot vernieuwden zegen

 

U nog lang op de aarde tegen,

 

In de kracht des Hoogsten sterk!

 

 

 

En ontfang van ware vrienden,

 

Wien uw omgang, als uw leer,

 

Met oprechte zucht vervulde,

 

Deze 't hart ontwelde hulde,

 

Hem, Die voor ons leed, ter eer'!

 

 

 

Haarlem,

 

11 November, 1827.