De dichtwerken van vrouwe Katharina Wilhelmina Bilderdijk. Deel 3

Moedertroost.
Aan een vriendin.^*

Als een lichtjen,

Blonk uw wichtjen

Slechts een oogwenk hier beneên.

Kort, maar lieflijk was zijn luister;
In dit ondermaansche duister

Spreidde 't blijdschap om u heên.

Naauw verschenen,

Is 't verdwenen,

Als een star by nacht verschiet.

Maar, zoo 't hier heeft uitgeflonkerd,
't Is slechts voor ons oog verdonkerd;

Voor den blijden hemel niet!

't Moest verdwijnen,

Pas aan 't schijnen,

Door geen aardschen damp omwalmd,

Om met onbewolkte stralen
Voor des Scheppers throon te pralen

Waar het eeuwig loflied galmt.

* Gedichten, 175.

[p. 362]

 

Hoe verslagen,

 

Staak uw klagen,

 

Gy die 't lichtjen schonkt aan 't licht.

 

ô De hand die 't uitgebluscht heeft,

 

Biedt ook troost die 't harte rust geeft,

 

Dat zijn zucht naar Jezus richt!

 

1822.