De dichtwerken van vrouwe Katharina Wilhelmina Bilderdijk. Deel 3



[pagina 39]
Holland verlost.Ga naar voetnoot* Welk een heerlijk morgenlicht, Volgt het aakligst duister! Hollands dageraad gaat op Met vernieuwden luister! Geen verwoede Dwingeland Zal ons meer verdrukken, En het afgebeden kroost Ons van 't harte rukken! Geen vermetele overmoed Zal ons meer bevelen; En geens trotsaarts dorst naar roem Met ons leven spelen. Neen, wy zien geen lijken meer Stroom en meir verbreeden, Die het golvend menschenbloed Uit hun boord doen treden. 't Leven houdt thands op, tot straf, Ja, tot vloek te wezen; Want een nieuwe gloriezon Is ter kim gerezen. Neêrlands nijverheid en vlijt Zal zy mild bestralen; En de zegen van voorheen Zal op Holland dalen!
[pagina 40]
Droeven, beurt het hoofd dan op! Geeft geen moed verloren! Hollands redder nadert reeds; Holland is herboren! Dankt den God van Nederland, Dat Hy 't monster velde, Dat u als een slavenhoop, In zijn boeien knelde! Dankt den God van Nederland Die uw beê verhoorde, En des trotsaarts dol ontwerp Door zijn wenk verstoorde! Hy is nog die zelfde God Die de Spaansche banden, Van uw bloed en tranen nat, Losbrak van uw handen. ô Vertrouwt uw lot aan Hem Zonder tegenstreven, En blijv' dit zijn liefdeblijk In uw hart geschreven! Slaat de handen moedig saam! Plicht en eer bevelen; God zal door Oranjes hand Al uw wonden heelen! Den 1^sten van Wintermaand 1813.	voetnoot* Hollands Verlossing I, 51.