Seer scoon ende suyver boeck, verclarende die mogentheyt Gods, ende Christus ghenade, over die sondighe menschen (2007)

Seer scoon ende suyver boeck, verclarende die mogentheyt Gods, ende Christus ghenade, over die sondighe menschen

(2007)–Anna Bijns– rechtenstatus

Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende



[pagina 77]
Refereyn. O Seer wonderlijck groot / onbegrijpelijc // wert Dwelck de wijste wercman wracht in die huere Doen hy zijn Moeder so onvernijpelijc // sterck Met gratien voorquam / legghende rijpelijck // merck Om sijn Tabernakel te houdene puere Van alle vlecken / daer de menschelijcke natuere Door Adams misdaet / was inne ghebracht O mijn vriendinne / daer ick af ruere Ghy zijt heel schoone als u soete figuere In uus moeders lichaem wert een levende dracht Heeft God siele en lijf / so met gratien bevracht Dat uwen voortganck als een morgen sterre Eer de sonne opginck verlichte den nacht Dit merckende ben ick u te loven bedacht Maer aensiende u Weerde ick nalicx en derre Want u lof uut te spreken dat is my verre Want ghy zijt de ghene / die Gods toren slaeckte Dus segghe ick eer ick lange merre Lof heylichste puer mensche / die God oyt maeckte. Wie wasser rijper / wie wasser sediger // oyt Waer vant men oyt roosken ongebleyndere Wie was van eertscher begheerten lediger // oyt Wie was inde conscientie vrediger // oyt Wie was van quaden consente oyt pleyndere Wie was alle menschen oyt gem[e]yndere Wie was in hem oyt meer liefden vatelijck Wien liet de vyant oyt onghescheyndere Wie was in zijn selfs oogen oyt cleyndere En nochtans so hooge verheven statelijck Wie was in zijn wercken oyt so matelijck Oft in conversatien oyt sulcken behoedere Wie was den vyant oyt so hatelijck Der hellen schadelijck den hemel batelijck Als sy waerdoor god is worden ons broedere Wie was oyt maecht en daer toe moedere Wie wasser die god oyt so seer genaeckte Als ghy die zoochdet der werelt voedere Lof heylichste puer mensche die god oyt maecte.
[pagina 78]
Ghy moecht wel geleken by de slingher // zijn Daer David Goliath door wilde verwinnen Wie hadde van gratien oyt sonderlinger // schijn Lof steenen Tafel waer in gods vinger // fijn Vaste heeft gheschreven / de wet der minnen Lof sancta sanctorum / daer geen menschelijcke sinnen Dan dopperste Priester inne en mocht gaen Stoel der ghenaden / tusschen twee Cherubinnen Ja alt Hemelsche heyr / sancten en sanctinnen Bereet tot uwen dienste / zijn om u ghestaen Besloten Poorte / na Ezechiels vermaen Daer alleene doorginck de heere der Heeren Blijvende ghesloten / ende noyt ontdaen Lof reyn Gedeons Vlies / die hebt ontfaen Den Hemelschen dau weert alder eeren Lof leytsterre / door wiens schijnsel keeren Ter rechter havenen / alle misraeckte Noch seg ick om uus lofs vermeeren Lof suyverste puer mensche / die god oyt maecte. Lof Borstkens die Christum hebben gelaeft // snel Lof handen die hem soetelijck hebben gehantiert Wie was oyt met deser gratien begaeft // el Lof Chetims Arcke effen gheschaeft wel Met goude van binnen / en buyten verciert Van binnen u siele / heeft gloedich voor viert Met Goude / der liefden / vol dieper secreten Van buyten in dlichaem gratieus gemaniert Lof Judith die Holofernem so hebt bestiert Dat ghy hem zijn hooft hebt afgesmeten Niet boven u in glorien dan God gheseten Onder u voeten staen alle de negen choren Der Enghelen / Patriarchen / en Propheten Apostelen / Evangelisten / niet vergheten Maechden / Martelaers / ende Confessoren Dese gaet ghy al tsamen verre te boven Hoe seere oyt yemant / in Gods liefde blaeckte Noyt niemant dant ghy noyt in Gods toren Lof heylichste puer mensche / die God oyt maeckte.
[pagina 79]
Noyt soeter vrucht oft noyt bequamer // saet Dan ghy ons voort en bracht edel struycxken Den Mensche en geschiede noyt aengenamer // daet Dan dat deeuwich woort hielt in u camer // raet Rustende in u reyn maechdelijck buycxken Lof Gods sacrificie lof gulden cruycxken Wiens ootmoedicheyt Dmanna in u tooch. Lof Joseps trouwe / maer onder thuycxken Des houwelijcx was verborgen dedel muycxken Uus pueren maechdoems / dwelck den vyant bedrooch Lof soetste mondeken dat nooyt en looch Lof suyver herteken sonder eenich erch Lof neerstich Bieken dat om hoonich vlooch Opte bloemkens der schriftueren / en daer uut sooch Tot onser baten / dalder costelijckse merch Lof Davidts toren / lof alder hoochsten Berch Daer den steen af quam / die ons dorstige verspaecte Soet water gaf / lof die noyt niemant en terch Lof suyverste puer mensche / die God oyt maeckte. Lof Nazareths bloemken / dwelc Gabriel saluyt // boot Door wiens consent / ginck den hemel open So dat de salichmaker door u conduyt // vloot Lof boom des levens waer uut tsoetste fruyt // sproot Daer wy Eve kinderen salicheyt door hopen Wy waren gewont / vol dootlijcker nopen Door Adams misdaet / verleyt vanden wijve Vanden Vyant bedroghen / int Serpent ghecropen Maer door de Balsame uut u gedropen Sijn wy genesen reyn confortatijve Lof suyver van zielen en oock van lijve Boven Susannen eerbaerheyt ick uwe prijse Lof ootmoedige Ruth / neerstich van bedrijve Lof vroede Abigail / niet onder de vijve Dwase Maechden gerekent maer onder de wijse Lof Hemel die regende by Gods advijse Tsoetste Hemelsbroot / daer hongerich na haeckte Adams afcoemst verjaecht uuten Paradijse Lof heylichste puer Mensche / die God oyt maeckte.
[pagina 80]
Lof Moeder wiens kint / de Hemelsche poorte // wijt Die ghesloten had ghestaen / vijf duysent jaren Ons opende / des heeft de helsche soorte // nijt Lof die Maghet vore / in en nae / de geboorte // zijt Maghet bleven / nochtans sonder beswaren Ons hebt ghebaert / dalder weerdichste baren Lof maechdelijcke moedere / en vruchtbaer maecht Lof Gods liefste lief / onder alle zijn caren Int out Testament / veel vroukens waren Die God door haer heylicheyt seer hebben behaecht Maer dees beleden al tsamen / werde hem gevraecht Dat si by u te gelijcken / zijn min dan niet Der vrouwen maledictie is van u gejaecht Eer den arbeyt aenquam / ghy met vruechden gelaecht Van Messiam / dien ghy oock droecht sonder verdriet Dees gratie voor u noyt vrouken gheschiet Oft nemmermeer en sal / dit werck ghy staeckte Dus seg ick noch arm broosch ydel riet Lof heylichste puer mensche / die god oyt maecte. PRINCE. Lof Princersse die den vyant ringelen // muecht Die altijt u dienaers is bevichtende Lof Coninginne des hemels / der Engelen // vruecht Twaelf sterren u croone omcingelen // juecht Die de Twaelf Patriarchen zijn verlichtende De twaelf gheslachten / en zijn niet swichtende U eeuwelijck te lovene met blijden thoone Twaelf Apostelen zijn u lof oock dichtende Met twaelf articulen sgheloofs ons stichtende Die de weerde oock rueren van uwen persoone Wel zijt ghy geleken / by Salomons throone Met ses trappen / jent geordineert En op elcken trap twee lijbaerden schoone Van machtigen Coningen / spannende croone En van edelen Hertogen gedescendeert Lof stadt Gods die met twaelf poorten triumpheert Daer svyants geschut / noyt op en daeckte Wiens straten zijn gout / met gesteente gepalleert Lof heylichste puer mensche / die God oyt maecte.

Vorige Volgende

Over het gehele werk

auteurs