Zoete pennenvruchten. Switi tori. Een Surivlaamse verhalenbundel

[p. 8]

Paramaribo
Kleurrijke parel in Zuid-Amerika

Para - wat?

Paramaribo is de hoofdstad van Suriname, een land in Zuid-Amerika waar de mensen, net zoals bij ons, Nederlands spreken. Naast Nederlands spreekt iedereen er ook Sranan Tongo (Surinaams) en verschillende bevolkingsgroepen hebben ook nog hun eigen taal.

Buurlanden van Suriname zijn Brazilië, Guyana en Frans Guyana. Suriname heeft een oppervlakte van 163 265 km2 en is dus ruim vijf maal zo groot als België. Naast de kuststrook en een savannegebied bestaat Suriname voor het grootste deel uit regenwouden met snelstromende rivieren.

De naam Paramaribo is waarschijnlijk afgeleid van een vroeger indianendorp ‘Parmirbo’.

[p. 9]

Tropisch klimaat

Van zodra je er aankomt merk je het: Suriname is een tropisch land. Doordat het zo dicht bij de evenaar ligt, is het er erg warm en vochtig. De gemiddelde temperatuur overdag is 27̊C en 's nachts is het bijna even warm.

Moeilijk voor te stellen, maar het regent er zelfs nog meer dan in België! Dit zorgt ervoor dat er prachtige planten en bloemen groeien. Het grootste deel van Suriname is bedekt met regenwoud.

Surinamers spreken ook niet over lente, zomer, herfst en winter, zoals Belgen, maar wel over een korte en een lange regentijd en een korte en lange droge tijd.

Een kleurrijk land

Wat Suriname erg bijzonder maakt is haar bevolking. Suriname telt amper 450 000 inwoners, maar het is één van de kleurrijkste landen ter wereld: Hindoestanen, Creolen, Indianen, Javanen, Chinezen, Libanezen, joden,... leven er in harmonie samen, elk met hun eigen gewoontes en

[p. 10]

religie. In Paramaribo staan synagogen, kerken en moskeeën broederlijk naast elkaar.

Dit heeft alles te maken met de geschiedenis van Suriname. De oorspronkelijke bewoners van Suriname zijn de Indianen. Maar door de eeuwen heen kwamen buitenlandse overheersers, zoals de Spanjaarden, Engelsen en Nederlanders, naar Suriname en hebben verschillende bevolkingsgroepen zich er, al dan niet gedwongen, gevestigd.

De laatste vreemde overheersers waren de Nederlanders. Om hun plantages te bewerken, haalden ze slaven uit West-Afrika. Een deel van die slaven vluchtte naar het binnenland en stichtte daar eigen dorpen. In 1863 werd de slavernij afgeschaft in Suriname. De Nederlanders haalden daarom nieuwe arbeiders uit Indonesië, India, China, Portugal en Libanon. Pas in 1975 werd Suriname een onafhankelijke republiek, met aan het hoofd een president.

Slavernij
Slaven zijn mensen die eigendom zijn van een meester en voor die meester moeten werken, zonder dat ze daar iets voor verdienen. Meestal worden ze ook helemaal niet goed behandeld.
Slavernij bestaat al bijna zo lang als er mensen zijn op aarde. Vandaag is de slavernij in de meeste landen verboden. Toch worden nog altijd kinderen uit arme gezinnen verkocht om tapijten te knopen, kleren of schoenen te maken,...

Een rijke en lekkere keuken

[p. 11]

Een prettig gevolg van de kleurrijke samenstelling van de Surinaamse bevolking is dat je er heel lekker en heel veel verschillende dingen kan eten. Bekende gerechten zijn roti, moksi aleisi, pom en heri heri.

Op de groentemarkt kom je kousenband tegen en aan het fruitkraam kan je een manya, knepa of een awara kopen. Let wel op als je bananen wil: onze banaan heet in Suriname bakove. In Suriname zegt men enkel ‘banaan’ tegen een banaan die je kunt koken of bakken, liefst met pindasaus.

Surinaamse gerechten hebben exotische namen!
roti = een pannenkoek met kip en aardappelen
moksi aleisi = gemengde rijst met vlees en groenten
pom = een ovengerecht met kip en zout vlees
heri heri = aardvruchten met zoute vis
kousenband = een heel lange boon
manya = mango
knepa = een druifachtig vruchtje
awara = een oranje vrucht
bakove = een banaan om gewoon op te eten
banaan = een banaan om te bakken, koken,...

Alle dagen feest?

Suriname telt heel wat feestdagen, die iedereen in Suriname viert: oudejaar & nieuwjaar, de Dag van de arbeid (1 mei), de afschaffing van de slavernij (1 juli), de onafhankelijkheidsdag,... De hele bevolking krijgt ook een dagje vrij voor Holi Phagwa, het einde van de Ramadan, Kerstmis en Pasen.

[p. 12]

Hindoes vieren Holi Phagwa
Holi Phagwa is het nieuwjaar van de Hindoes. In Suriname wordt dit feest vooral door de Hindoestanen gevierd. Dit feest valt gewoonlijk in maart. Op deze feestdag loopt iedereen er extra kleurrijk bij: mensen bestrooien elkaar met verfpoeder in alle kleuren van de regenboog! Zij willen daarmee hun vriendschap voor elkaar tonen en wensen elkaar zo het allerbeste voor het nieuwe jaar. Het is eens iets anders dan drie kussen op de wang!

Het is ook heel gewoon om samen met mensen van een andere religie alle feestdagen te vieren. Als christen, moslim, hindoe, jood,... ben je altijd welkom in elke kerk, moskee, tempel of synagoge om mee te vieren. Surinamers houden van feesten, zo veel is duidelijk!