Handtboecxken der Christelycke gedichten

[fol. 52r]

Houwelijcx vereeringh, Ende Gheluck-wensch aen den Getrouden:
Tot vermaeck der Bruyloften.

Allen deucht-lievenden jonghe lieden toe-geëygent.

[fol. 52v]

[fol. 53r]

Voor-reden.

HEt is hier in des Werelt cryt,
Dat yeder dinck heeft synen tydt.
De droefheyt baret dick 't ghesucht,
De blydtschap weder veel genucht:
Den ouderdom is seer bedaert,
Den jonckheyt van een ander aert,
Waer door het dick den ouden beurdt,
Dat sy met reden zyn gesteurdt,
Wanneer sy sien de dert'le vreucht,
De lusten van de jonghe jeught:
Maer immers brenght de soete Mey,
Veel groenicheden in de wey?
De Lenten maeckt een soet begin,
De Somer brengt de vruchten in,
Den Herrefst haelt die inde schuyr,
Den Winter brengtse by het vuyr.
Men can soo niet het jonghe bloedt,
Bedaren als men 't oude doet.
De jeucht betracht een soet vermaeck,
Den ouderdom een grooter saeck.
Siet dus heeft yeder syne daet,
Waer by de groote Werelt staet.
Ghy Oude zyt verwondert niet,
Soo ghy noch hier de vruchten siet.
Die myne Ieucht in haer begin,
Eerst quamen in de domme sin:
Het was tot lusten dat ick dreef,
En daerom wast dat ick het schreef:
Tot lusten van een blyden Geest,
Ontrent een vrolyck Bruylofts-feest.

[fol. 53v]

 

Dit cond' ick qualyck hier verby,

 

Om plaets te gheven op den ry:

 

Of by gheval een jonghen quant,

 

Dit myn Gedicht creech by der handt,

 

Soo sal hy lichtelyck verstaen,

 

Wat voor de Bruyloft hoort te gaen,

 

Soo sal hy een exempel sien,

 

Van recht ghetroude jonghe lien:

 

En soo hy dan wat verder leest,

 

Soo coem ick tot de Bruylofts-feest,

 

En spreeck oock hier de Gasten aen,

 

Wat me'e van haer wel diendt gedaen:

 

Siet dus besluyt ick myn gheschrift,

 

En schenck het tot een Bruylofts gift.