Anderland

32.

- Dat heb ik toch al lang gezegd? Dat die twee bij elkaar horen? Allebei uit de Andere Wereld? De één een god, de ander een wisselkind? Ben je daar nog verbaasd over?

- Jij beweert zo veel.

- Je kan het toch zien man.

- Ja, ik zie ze in mijn boot, met mijn netten.

- Dat heb je zelf goed gevonden, Cuchu! Dat heb je 'm aangeboden. Weet je dat niet meer?

- Goed goed, maar ... die jongen ...

- Wat maakt dat nou uit, of hij die jongen meeneemt.

[p. 82]

- Hij leert 'm vissen!

- Hahaaa!

- Die twee bespreken hun geheimen!

- Ja ja, de volgende keer gaat die Malle er met mijn boot vandoor. In z'n eentje. Dan ben ik hem mooi kwijt.

- Nou èn?

- M'n boot bedoel ik, man!

- Ach jij. Die jongen kan toch niks in z'n eentje.

- Nee, maar nou leert hij het. En straks ...

- Die jongen leert heel wat anders, daar. Die leert de geschiedenis van Anderland. Dat zeg ik je!

- Die hij ons niet wil vertellen hè? Waar hij omheen draait, bedoel je?

- Omheen draait ja. Maar als je goed luistert, en dat heb ik eerder gezegd ook al, als je goed luistert, hoor je toch een heleboel.

- De Onderwaterwereld!

- Wou ik net zeggen. Precies wat Craig ook heeft gezien, nietwaar Craig? Klopt toch hè, met wat jij gezien hebt, destijds? Hij vertelt het zelf, Bran vertelt het met zoveel woorden: Paradijs.

- Die vent was toch gek?

- Wie?

- Die overboord sprong?

- Gek ja! Zo noemt hij dat. Maar het zijn wel precies die drie, de drie nakomers zal ik maar zeggen, die Anderland vinden. Die hadden 't Oog.

- 't Oog ...

- 't Oog ja. Waardoor je ziet wat anderen niet zien.

- Heb jij zeker ook?

[p. 83]

- Hou es een keer op hee. Laat hem nou uitvertellen, je verpest het steeds met je vervelende opmerkingen.

- Dat gebazel.

- Gebazel! Als jij het Paradijs gebazel noemt man, dan kan je beter ...

- Ik zeg niks meer. Ik zeg niks meer. Praat jij maar door, man. Ik hou m'n smoel.

- 't Ging over 't Oog.

- Ja. Die zágen het. De schitterende Onderwaterwereld met z'n zacht wuivende bomen en grazige hellingen en lieftallige zeewezens die je wenken om mee te dansen. Die zagen dat, die hoorden ook de muziek, en die aarzelden geen ogenblik: ze daalden erin af. In het paradijs.

- Pas op jongen! Goddonder! Niet zo ver voorover! Als je erin sodemietert verzuip je als een kat en de vissen vreten je op. Nee, dat net moet je zó vastpakken. Hier!

- Ze daalden erin af? Eéntje toch?

- Nou ja goed, één van die drie. Maar de andere twee vonden toch ook hun Paradijs? Op het land?

- Ze waren gek. Alle drie. Dat vertel ik je.

- Jij luistert niet goed. En je bent nog hardleers ook. Je wil maar niet begrijpen ...

- Ach laat hem toch!

- Die lacher bedoel je?

- Ja natuurlijk. Die vond ...

- Maar die andere, die derde dan, die huilde toch?

[p. 84]

- Hoe bedoel je?

- Wolvegehuil. Is dat het Paradijs?

- Ach man, hou toch op met die kul.

- Ga jij alsjeblieft naar buiten. En steek je eigenwijze kop in de golven. En hou hem daar.

- Ophouden!

- Ja maar dat is wel waar. Dat wolvegehuil. Dat klopt niet.

- Misschien dat ze huilen daar in Anderland, om ons.

- Om ons?

- Ja. Dat we daar niet zijn. En hier zielig in de kou blijven zitten.

- Denk je dat nou echt?

- Ja, waarom zouden ze anders huilen?

- Maar die lacher, die was daar toch in z'n eentje ...

- 't Was misschien niet echt huilen maar zingen.

- Zingen?

- Ja. Dat kan toch?

- Zingen van vreugde?

- Voor mijn part.

- Maar wat zongen ze dan?

- Vraag het aan Bran als hij terugkomt.

- Maar die lacher hè. Die was daar toch in z'n eentje ...

- Hebben ze al wat gevangen? Kun je dat zien?

- Ik geloof het niet. Ze zitten te hannesen.

- Als m'n boot maar heel blijft.

- Héél blijft? Als er een god in gevaren heeft? Man, die boot van jou kan niet meer stuk. Nooit meer! Die zit vol kracht. Die vaart voortaan vanzelf. Zul je zien!

[p. 85]

- Als dat zo is, moet hij een keer in al onze boten.

- Zou die jongen eigenlijk ook een god zijn?

- Waarom vragen we 't niet gewoon aan hem?

- Wat?

- Aan Bran. Of hij echt een god is.

- Dat kan je niet doen.

- Waarom niet?

- Nou ... dat dat ... je vraag iemand toch ook niet om zijn naam? Als hij die niet zegt? Dit is net zoiets.

- Maar waarom zou hij het niet gewoon zeggen?

- Dat heeft niet nodig. Helemaal niet nodig. Hij zegt alles toch zó dat we het uiteindelijk begrijpen. Als we goed luisteren.

- Jij met je goed luisteren. Waarom moet het zo ingewikkeld?

- Ja, dat zou ik ook wel eens willen weten, eigenlijk.

- Nou dat bedoel ik, want die lacher, die was daar toch in zijn piere eentje. Als dat het Para ...

- Want hij heeft ook nog steeds niet verteld waar alle anderen dan gebleven zijn.

- Dáár natuurlijk. In Anderland. Die zijn ook allemaal gek geworden natuurlijk.

- En hij alleen is teruggekomen om het ons te vertellen zonder dat hij het vertelt. Dat is zulke kwatsj. Dan was hij wel goed gek.

- Hij was misschien de enige die niet gek is geworden onderweg.

- Zeg hee, hij smeert 'm toch niet hè?

- Wat bedoel je?

- In m'n boot!

[p. 86]

- Welnee!

- Maar als hij weet waar het ligt, Anderland, het Paradijs zoals jullie dat tegenwoordig noemen, als hij daar geweest is, en alleen maar hier is gekomen om het ons te laten weten, nou, dan gaat hij weer terug natuurlijk. In een boot.

- Kalere hee ...

- Hij wou toch helemaal geen boot?

- Zei hij, ja ...

- Tsss!

- Zijn ze daar nog? Kun je ze nog zien?

- Ja hoor. Ik geloof dat ze 't net ophalen.

- Ik krijg me daar ineens een idee: hij is toch niet gekomen om die Malle op te halen? Wisselkind? Terug naar waar het thuishoort?

- Kalere hee ...

- Wat moeten we doen? Wat moeten we doen?

- Straks varen ze weg, met z'n tweetjes foetsjie, voorbij de kim.

- Ach welnee!

- M'n boot, godkalere m'n boot!

- Wat doe je nou jongen. Je roeit verkeerdom!

- Weg! Weg toch?

- Wat weg?

- Anderland!

- Ben je gek geworden? Zó bedoel ik het niet. Draai om en roei naar het strand.

- Anderland! Anderland! We gaan naar Anderland! Gebraden eenden hap in de lucht!

[p. 87]

- Welnee jongen, wat is dat nou? We kunnen toch niet zomaar weg? Zonder eten, zonder drinken, zonder ...

- Vissen!

- Ja vissen, goed, om te eten kunnen we vissen vangen. Maar verder hebben we toch niks? Geen extra kleren, geen gereedschap, geen wapens, geen niks. Dat moet je hebben voor zo'n tocht. Kom geef die riemen maar hier.

- Anderland!

- Nee jongen, denk nou toch even na, dat ligt zo verschrikkelijk ver. Dat halen we zo niet. Zonder dingen. Laat mij nu maar ...

- Anderland, Anderland, Anderland, Anderland, Anderland, Anderland, Anderland, Anderland, Anderland, Anderland, Ander-

- Moet je een klap voor je kop?

- Anderland, Anderland, Anderland, Anderland, Ander-

- Godkalere zie je nou wel, zie je nou wel, zie je nou wel! Ze smeren 'm! De vuilakken! Met mijn boot.

- Welnee, ze draaien al om.

- Draaien om? Ik ... wat zitten ze nou raar te hannesen?

- Die Malle kan natuurlijk niet roeien.

- Hij is 't 'm aan 't leren natuurlijk. Wed ik.

- O ja?

- Ik kan het niet goed zien. Ze zitten zo ver op zee.

- Ik zien het heel goed. Ze roeien hier naartoe.

- Wie roeit er dan? Allebei?

[p. 88]

- Nee. Bran. Alleen Bran zit aan de riemen.

- En de Malle dan?

- Ik kan het niet zien. Ligt op de bodem geloof ik. Tussen de vissen.

- Of is hij overboord?

- Dat zou mooi wezen.

- Hee hee heeee!

- Komen ze nou echt hierheen?

- Ja hoor. Ga maar naar het strand. Dan kan je je boot zelf bergen.