Anderland

26.

Ze werden wakker toen het al lang licht was, de volgende morgen, mannen en vrouwen door elkaar op de grond. Ze rekten en geeuwden en gaapten en krabden en kwamen overeind en stommelden naar buiten om te plassen; de mannen aan de ene kant, de vrouwen aan de andere, maar Bran? Waar was Bran? ‘Heer Bran! Bent u daar ergens?’

De held was verdwenen.

Pas na een hele tijd merkte Colbran dat de Malle ook ontbrak.

- Moet jelui ze niet zoeken dan?

[p. 63]

- Welnee wijf! Die komen wel terug.

- Die zijn samen wandelen.

- Samen?

- Die jongen is niet van hem weg te slaan. Knechtje.

- O op zo'n manier! Wel jammer.

- Jammer?

- Dat hij er nou niet is. Ik had wel verhalen van hem willen horen.

- Ik ook ja!

- En ik! Wij allemaal.

- Nieuwsgierige wijven zijn jullie. Hij vertelt niet zo veel hoor.

- Niet zo veel? Niet zo veel? Noem je dat niet zo veel: vuur uit de onderwereld waarin ze bijna verbrand zijn, een monsterwalvis die hun schip bijna heeft opgehapt, een berg van puur ijs midden in zee, doje geesten die akelig zingen en en en andere toverdingen, en -

- Wat zeg je allemaal? Wat zeg je allemaal? Hun schip opgehapt?

- Hou eens even je bek wijf. Ik ...

- Hou jij je bek, dove kwartel! Wij willen 't horen.

- Vertel jij het maar, Craig.

- Hun schip is helemaal niet opgehapt.

- D'r is anders niks van over.

- Dat komt van hier. Op de rotsen gelopen aan onze kust. Dat monster was heel ergens anders.

- Nou ja. Maar het scheelde niet veel.

- Wat scheelde niet veel?

- Vertel nou maar van het ijs. Een hele berg van ijs hebben ze gezien. Ligt midden in zee en die geeft licht. Je

[p. 64]

kon er ook in. In die berg kon je in, maar dat hebben ze niet gedaan want het was te glad en wie weet wat ze daar zouden hebben gevonden. Maar ze hebben er wel stukken van afgeslagen, harde brokken steenijs, maar dat veranderde in water zodra het van de berg af was. Dan werkte de betovering niet meer. En ze zijn er helemaal omheen gevaren, een dag lang duurde dat, zo groot was die berg.

- Kwam er ook muziek uit?

- Dat heeft hij niet verteld.

- O maar dat zal best. Uit zo'n toverberg komt altijd muziek. Van de heiligen die erin wonen.

- Heiligen?

- Nou ja, zo heet dat tegenwoordig. De geesten in alle geval.

- Daar horen jullie van op hè? Maar eerst hadden ze, Bran dus en zijn makkers, eerst hadden ze een hele winter in een land gezeten waar de zon niet kwam. Die hield zich verstopt onder de grond. Donkerland. Maar 't was er wel helemaal wit.

- Hoe kan dat nou?

- Geloof je niet hè? Maar hij heeft het zelf verteld. Helemaal in 't noorden ligt het land. Vraag 't 'm zelf!

- Als hij komt!

- Natuurlijk komt hij. Dan zullen we hem alles laten vertellen. Ook van het vuur.

- Uit de Onderwereld?

- Ja. Ze kwamen vlak langs de ingang. Een grote poort, die stond wagenwijd open en daarachter was een helse gloed. Vlammen sloegen naar buiten en lekten aan hun schip. En duivels stonden te krijsen en te zwaaien. Hele-

[p. 65]

maal zwart waren die, met rood-gloeiende ogen. En ze smeten met vuur. Brandende turf en stukken hout smeten ze naar hun schip.

- En stenen ook! Withete stenen! Die vielen sissend in het water, vlak bij de boeg.

- 't Is niet waar!

- Vráág 't 'm! Hij heeft het hier zitten vertellen, wijf. Op deze eigenste plek.

- Maar hoe zijn ze dan weggekomen!

- Hard geroeid. Heel hard geroeid.

- Och och och och och ... 't Bestáát toch niet? Zulke dingen in de wereld?

- O jee mens, er bestaat nog veel meer.

- Vertel van die zalm!

- Die zalm ja! Hoe was het ook weer?

- Die sprong het huis binnen.

- Huuu!

- Ja, zó moet je 't niet vertellen, sukkel. Daar schrikken die wijven van. Het was een huis met een gat in de vloer, en daar doorheen, door dat gat, kwamen de zalmen naar boven.

- Ajakkes. Waar vandaan dan?

- Uit het water, suffie. Dat huis lag boven een rivier.

- Ja ja, zo was het! En de zalmen sprongen meteen in de pan. Elke dag. Als je honger had.

- Zomaar vanzelf?

- Ja. Maar ik denk eigenlijk dat je iets moest doen. Of zeggen misschien.

- Hup zalm?

- Ja. Of iets anders. Een spreuk.

[p. 66]

- Een toverspreuk ja. En dan kwamen de zalmen hoep hoep hoep, nog glimmend en nat, zó je kookpot in. Je hoefde maar te knippen met je vingers.

- Dat lieg je toch?

- Vraag het hem!

- Je moet denken: 't was ver van hier. Daar gebeuren altijd wonderdingen, ver van hier. 't Was daar bijna de Overkant, moet je denken. Waar alles gelukzalig is.

- De Overkant? Anderland? Zijn ze daar geweest?

- Vast en zeker.

- En teruggekomen? Maak dat de kat wijs. Wie daar terecht komt, die komt nooit meer terug. Net als wanneer je dood bent.

- Ja! Precies! Volgens mij is dat hetzelfde. Dat land daarginds, dat is gewoon een mooi woord voor Dood.

- Hè hou jij eens effen je bek. Bran wou helemaal niet terug, zei hij. Maar de anderen wilden terug.

- Terug uit Anderland? O ja? En waar zijn ze dan gebleven? Die anderen?

- Verzopen.

- Allemaal?

- Allemaal ja. Hun hele boot aan barrels. Hier op de rotsen. Geen spaan van over.

- Hebben jullie die lijken dan gevonden?

- ...

- Die lijken vraag ik! Van z'n verzopen makkers, hebben jullie die gevonden?

- Heee ... daar zegt ze wat ...

- Geeneen gevonden ...

- Dat is eigenlijk wel gek ...

[p. 67]

- Daar moet je vrouw voor wezen. Om dat te bedenken.

- Nou je 't zegt: dat is natuurlijk waar hij naar loopt te zoeken elke keer. Op z'n wandelingen. Langs het strand. Naar die lijken.

- Zou kennen. Ja. Zou kennen.

- Vráág 't hem goddomme! Je hebt een bek om 't 'm te vragen. Toch zeker?

- Jullie zijn bang voor hem hè?

- Bang?

- Bang ja.

- Ach mens, vlieg op!

- Toch is 't zo.

- Hij is Aangeraakt. Dat zeg ik je. En daar moet je altijd mee oppassen.

- O ja?

- Dat zie je toch? Die man zit vol tover. Je leest het in die ogen. Daar moet je trouwens niet te veel in kijken, in die ogen. Je wordt zó een steen.

- Jaja!

- Dan geloof je 't niet, man. Zal mij een zorg zijn.

- Steen? Wordt hij een steen? Kunnen we eindelijk dat gat dichten! Past precies wed ik.

- Ja ja jaaah! Lachen jullie maar. Wat ik in die verhalen hoor ...

- Wat dan? Wat dan? Vertel Craig! Vertel op!

- Daar heb je de vrouwen weer, hoor! Die moeten altijd ...

- Hou jij je vervelende smoel nou eens dicht. Laat Craig vertellen. Craig!