Er was geen soep; er was schaap. De jongen bracht een dikke bout met harde zwarte korst wegens te lang aan het spit bij te heet houtvuur eronder, maar de tanden en kiezen van de schipbreukeling zaten nog goed vast; hij beet ermee tot op het bot, zijn neus tegen de hard gebakken korst, en trok het vlees scheurend los.
‘Hap?’
[pagina 33]
[p. 33]
De jongen had begerig zitten toekijken, maar durfde niet meteen.
‘Hierzo.’ De afgebeten klomp vlees werd hem in zijn gezicht geduwd voor een mannenhap.
‘Goedzo jongen.’
De Malle begon ijverig te kauwen, gloeiend van trots, bereid onmiddellijk voor zijn held te sterven.
Auteursrechtelijk beschermd