Biographisch woordenboek van protestantsche godgeleerden in Nederland. Deel 4

[Willem Kimyser]

KIMYSER (Kimyser) (Willem), geboren te Dordrecht den 17en Aug. 1732 uit het huwelijk van Abraham Kimyser en Johanna T. v. Eysden, bezocht de toentertijd slechts veertien leerlingen tellende Illustre School ald., werd ingeschreven als student te Leiden den 14en Dec. 1748, en den 16en Dec. 1754 door de Classis Leiden en Neder-Rhynland bevorderd tot proponent. Den 27en Juni 1756 had zijn bevestiging te Eethen en Drongelen plaats door Ds. A. de Vulder, pred. te Babyloniënbroek (m. Mal. II:5-7; intr. m. Ps. LXXIII:28b). Hij preekte ald. afscheid den 30en Oct. 1768 (m. Ef. VI:23, 24) en werd den 13en Nov. bevestigd te Vlissingen door Ds. J.W. te Water, pred. ald. (m. 2 Tim. IV:1,2; intr. m. Ef. II:20). Woensdag den 27en Juni 1781 herdacht hij zijn 25 jarige bediening (m. Ps. LXXI:17); zijn preek, bij deze gelegenheid uitgesproken en in druk verschenen, mag onder de curiositeiten van dien tijd gerekend worden; zij telt niet minder dan 143 bladzijden en is op de kanten en onder aan gestoffeerd met Bijbelteksten en geleerde aanteekeningen, willekeurig met verschillende lettersoorten, het Hebreeuwsch en Grieksch met Latijnsche letter gedrukt, en bevat een autobiographie, zooals zelden van den preekstoel gehoord zal zijn. Ze getuigt van niet geringe zelfvoldaanheid, en daalt vaak op de meest zonderlinge wijze in allerlei bijzonderheden af. Men vindt breede aanhalingen uit deze levendig gestelde preek bij Sincerus, Kansel-ontluistering, blz. 172-185.

Den 9en Jan. 1804 eervol emeritus geworden vestigde hij zich te Dordrecht, waar hij den 21en Juli 1811 overleed.

Tot op hoogen ouderdom had hij een zeer sterk geheugen, terwijl ook kundigheid op verschillend gebied, door voortgezette studie verworven, hem niet kan ontzegd worden. Hij werd ook geroemd om zijn bijzondere trouw in het bijwonen der openbare godsdienstoefeningen.

[p. 753]

Hoewel hij zelf in zijn herdenkingspreek vermeldt hoe hij tot Latijnsch poeët was gevormd, zijn zoowel de Latijnsche als de Nederlandsche gedichten, door hem vervaardigd, hoogst middelmatig. Schotel (Kerk Dordr. II, blz. 452 n. 1) geeft als proeve hiervan een Latijnsch vers uit zijn nagelaten manuscripten. Een Bundel van Keurdichten ter viering van Oranjes naam- en feestdag, den 8sten Maart 1791, zijnde de 43e geboorte verjaaring v. Willem V enz. enz. Amst. 1791. 8^o, bevat een bijdrage van zijn hand. (Cat. N. Lett. I, k. 481).

Bij zijn overlijden liet Kimyser een weduwe na met zoon en dochter.

Portretten zijn van hem niet bekend.

Behalve de bovengen. gelegenheidspreek verscheen van zijn hand in proza: Voorr. voor C. Tuynman, Nagelaten Mengelstoffen uitgeg. d. Mr. J. Reynvaan. Vliss. 1781. 4^o. En een Redevoering over Jes. Godspraak XLIX:23a, ten grondslage der inwydinge v.d. vernieuwden Banjaard in het Gasthuis te Vlissingen. Vliss. 1793. (De Banjaard, Bajerd of Beyaard was de afdeeling tot huisvesting der armste bestedelingen, in tegenstelling der zoogen. proveniers).

Litteratuur: v.d. Aa, Biogr. Wdb. VII². blz. 54. - Nagtglas, Levensber., blz. 542. - Molhuysen en Blok, N. Biogr. Wdb. III, k. 690, 691 (art. J.L. v. Dalen). - Hs. Borger. - Schotel, De Ill. School te Dordr., blz. 147. - Dez., Kerk. Dordr. II, blz. 452, 643ⁿ, 795. - v.d. Aa, N. Wdb. Ned.-Dicht., blz. 314. - Alb. Stud. L. Bat., k. 1022.