Biographisch woordenboek van protestantsche godgeleerden in Nederland. Deel 3

[Jacques Hanapier]

Hanapier (HANAPPIER HANNAPIER) (Jaques), in 1683 uit zeer vermogende en deftige familie te Nantes geboren, werd opgevoed in de leer der Roomsche Kerk. Op dertienjarigen leeftijd werd hij naar Holland gezonden, om voor den handel te worden opgeleid. Hier bezocht hij eerst een instituut te Bodegraven, waar hij met het Evangelie der Schriften werd bekendgemaakt; van grooten invloed op zijn geestelijk leven was ook de lezing van Bunyans ‘Eens Christen Reize naar de Eeuwigheid’. Na het verlaten van het Instituut werd hij te Rotterdam op een kantoor geplaatst; vooral de prediking van Daniel de Superville deed het verlangen bij hem rijpen tot de Gereformeerde Kerk overtegaan, waartoe hij onderwijs ontving van laatstgenoemde en van Wilh. à Brakel. Door den raad van de Supervilles moeder ontkwam hij daarop de hinderlaag zijner bloedverwanten, die hem naar Nantes had willen doen komen. Daar het echter te Rotterdam voor hem niet meer veilig was, zochten zijn vrienden aldaar voor hem een wijkplaats bij den predikant te Kaag, Frederik van Houten, onder wiens leiding hij met verloochening van alle uitwendige voordelen en bezittingen, die hij in Frankrijk achterliet, openlijk tot de Gereformeerde Kerk overging, en met wien hij in 1702 naar Middelburg verhuisde. Zijn vertrek uit Rotterdam had er zelfs toe geleid dat de Fransche Gezant bij de Staten-Generaal dreigend protesteerde. Tengevolge van zijn eigen kloek uitkomen voor zijn belijdenis liet men hem verder met rust.

Nadat hij het doodsbericht van zijn vader had ontvangen, kwam hij ertoe zich voor het ambt van predikant voortebereiden. Den 27^en Sept. 1707 werd hij daartoe ingeschreven als student te Leiden. Van Houten beleefde de ambtsaanvaarding van zijn geestelijken zoon niet, daar hij den 2^en April 1711 overleed. Hanapier in 1710 proponent geworden bij de classis Walcheren, woonde na diens dood in bij den Middelburgschen predikant Petr. Immens. In 1712 werd hij predikant te Kapelle (Z.-Beveland), waar hij reeds in het volgende jaar afscheid nam (m. Deut. XXX:19), om te vertrekken naar 's-Gravendeel (intr. m. Ps. XXXIV:12), waar hij met veel vrucht werkzaam was van 1713 totdat hij na kortstondige ziekte den 12^en Juni 1751 overleed.

[p. 497]

Hij huwde in 1713 met Sara Strype, uit Holland, die hem overleefde. Uit dit huwelijk werden geboren twee zonen (van wie de oudste in 1781 nog proponent was) en een dochter (gehuwd met Pieter Michiel de Lichte, apotheker en rijmelaar te Middelburg). Portretten zijn van hem niet bekend.

Van Hanapier zag het licht:

Leerreden over Jerusalems Gebouw, Gods-dienst, Gerichte, en Vrede, uyt Ps. CXXII vs. 3-6, ter opening v.d. Syn. v. Z.-Holland. Met twee bygev. Predikatien over 1 Petr. I vs. 22 en over Judas vs. 22. Middelb. 1746. 4^o.

Ook gaf hij uit: Trouwhartige Brief, ter onderrichtinge, bemoediginge en opwekwekkinge aan een duisteren, dodigen, kleinmoedigen, en onder de kracht der inwonende zonde worstelenden. Geschreven door D. Wilh. à Brakel, in leven Bedien. des Godd. Woordts te Rotterdam. Met een voorreden over de begenadigde kracht- en machteloosheit, om alleen uit het Grondbeginzel des Geestelyken Levens, zonder den gedurigen invloedt des bewerkingen van Christus' Geest, recht geestelyk werkzaam te zyn, enz. 8^o.

Litteratuur: V.d. Aa, Biogr. Wdb. VI, blz. 47, 48. - Nagtglas, Levensber. I, blz. 329, 330. - Voorr. v. Prof. Jac. Willemsen voor: P. Immens, De Godvruchtige Avondmaalganger; hieraan ontleende H.J. Koenen zijn levensschets van Hanapier in De Vereeniging: Chr. Stemmen. I D. (Amst. 1856), blz. 22-34. - Alb. Stud. L.B., k. 801. - Boekz. Jrg. 1751a, blz. 701. - Molhuysen en Blok, N. Biogr. Wdb. III, k. 541, 542.