Biographisch woordenboek van protestantsche godgeleerden in Nederland. Deel 3

[Marinus Göpner]

GÖPNER (Marinus) werd den 4^en April 1856 te Middelburg geboren als zoon van Bernard Göpner en Hendrina Hackenberg. Hij doorliep de Hoogere Burgerschool aldaar met het voornemen, om officier te worden, maar door den invloed van een vroeggestorven zuster veranderde hij van levensrichting en bereidde zich voor, om de Evangeliebediening waar te nemen. Ofschoon reeds lid van de Luthersche gemeente, ging hij, wegens een besluit, door de Luthersche Synode genomen, tot het Hervormde kerkgenootschap over, liet zich den 26^en September 1876 te Utrecht als student inschrijven en werd in September 1881 proponent bij het Provinciaal kerkbestuur van Noord-Brabant en Limburg. Reeds toen trokken in zijn geboortestad zijn kanselgaven de aandacht en spoedig ontving hij een beroep naar Linschoten, waar hij den 29^en Januari 1882 bevestigd werd en tevens de geestelijke zorg voor de jeugdige vrouwelijke veroordeelden in het Rijksopvoedingsgesticht te Montfoort op zich nam. Den 27^en September 1885 verbond hij zich aan de gemeente te Gendringen, waar hij den tijd der Doleantie medemaakte en in antwoord op het verzoek van eenige lidmaten, ‘dat de Kerkeraad de Reformatie zijner kerk ter hand neme’ een even waardig als scherpzinnig gesteld Herderlijk Schrijven van den Kerkeraad der Ned. Herv. Gemeente te Gendringen aan de heeren C. Seesink en J. Teeuwsen (Doetinchem 1887) onder zijn gemeenteleden liet verspreiden, dat, met toestemming van Göpner, door Ds. Van Dijk, directeur der Doetinchemsche Stichting, herdrukt en in duizenden exemplaren verspreid werd. Den 15^en April 1888 te Harderwijk bevestigd, nam hij ijverig en met goeden uitslag het werk der Middernachtzending ter hand, zoodat door den Gemeenteraad de bordeelen aldaar gesloten werden. Vanhier ging Göpner naar Amsterdam, deed er 8 Mei 1891 intrede, na den 3^en van die maand bevestigd te zijn en mocht zijn 25jarige ambtsbediening herdenken

[p. 307]

met een uitgegeven leerrede: Om te bouwen een altaar voor mijnen God (Gen. 35:3) (Amst. 1907). In 1899 was hij echter reeds door zware typhus aangetast, waaruit zich een kwaal ontwikkelde, die zijn krachten sloopte en zijn werkzaamheid beperkte; na veel en geduldig lijden overleed hij den 15^en Mei 1916.

Göpner was, ondanks zijn eigenaardige uitspraak, als prediker zéér geliefd; ‘ieder, dien men sprak, roemde de preeken om vorm en inhoud.’ Behalve de reeds genoemde, gaf hij tijdens de spoorwegstaking in 1903 een leerrede uit: Op weg naar het doel (Amst. 1903) en zijn na zijn dood door de zorg zijner weduwe nog een Zevental Leerredenen in 't licht verschenen. Ook voor de Zondagschool had Göpner veel hart; een lezing, voor de afdeeling Amsterdam der Ned. Zondagschoolvereeniging gehouden, werd uitgegeven als: Wat het Boek Job ons leert.

Göpner was den 19^en Januari 1882 gehuwd met Caroline Guillemine Antoinette Abendroth, die hem overleefde en drie kinderen schonk.

Litteratuur: Schatkamer, Jaarg. 1916, blz. 123-125. - Alb. Stud. Rh.-Traj., kol. 551. - Aangevuld door mededeelingen van Mevr. C.G.A. Göpner-Abendroth.