Biographisch woordenboek van protestantsche godgeleerden in Nederland. Deel 2

[Petrus Dathenus]

Dathenus (Petrus), in 1655 geboren te Middelburg, werd den 27sten Juli 1680 ingeschreven als student te Leiden. Na tot de Evangeliebediening te zijn toegelaten, vertrok hij voor de Classis Amsterdam naar N.O.-Indië, waar hij den 6den Aug. 1685 tot predikant te Amboina werd benoemd. Al spoedig geraakte hij onder verdenking van onrechtzinnigheid; een aanklacht tegen hem volgde; te Batavia gekomen, stond hij er op inplaats van naar Amboina terug te keeren, te repatrieeren.

De Kerkeraad te Batavia beschouwde deze houding als blijk van ontrouw; hij werd geschorst en moest op last van de regeering naar het vaderland weerkeeren (4 Jan. 1686) Hier schijnt hij toen te Leiden vertoefd te hebben, want den 18den Dec. 1686 werd hij als student aan de Academie aldaar ingeschreven.¹⁾ Kort daarop diende hij bij de Hollandsche Synode een klacht in over onbillijke behandeling van den Kerkeraad van Batavia ondervonden.

Het gevolg was dat hij in de N.-Hollandsche Synode van 1687 en in de Z.-Hollandsche Synode van 1688 in zijn ambt werd hersteld, en in het vaderland beroepbaar gesteld. In 1693 overleed hij.

Litteratuur: Album Stud. Acad. Lugd.-Bat., kol. 688. - P. Hofstede, O.-Indische Kerkezaken I, blz. 205. - Valentijn, O.-Indië, IV. 2. p. 74 v.v., 121. - v. Troostenburg de Bruyn, Biogr. Woordenboek v. O.-I. Pred., blz. 112. - Dez., De Herv. Kerk in N.O. Indië, blz. 118, 558. - Verdere bijzonderheden over bovengenoemd geschil bevatten de Acta der Z.-Holl. Synode te Dordrecht 1687 § 7, te Delft 1688 § 11, te Schoonhoven 1690 § 4, te Brielle § 3.

1) Vermoedelijk is hij de vader van Petrus Dathenus Pzn. schrijver van een werkje: Lof der Christelijke Mededeelzaamheid. Gorinchem. 1749. 4^o. genoemd bij v. Abkoude - Arrenberg, Naamreg. v. Nederd. Boeken (12de dr. 1788), blz. 137). Deze Dathenus toch werd, hoewel zijn familienaam in de 17de eeuw meermalen in Zeeland voorkomt, te Leiden geboren. Al spoedig woonde hij echter te Middelburg, waar hij boekverkooper was en het ambt van ouderling bekleedde. Hij beweerde de laatste afstammeling in rechte linie te zijn van den beroemden P. Dathenus. (F. Nagtglas, Levensberichten v. Zeeuwen, zijnde een verv. op de la Rue, Gelett., Staatk. en Heldhaft. Zeeland. I, blz. 149, 150).