Biographisch woordenboek van protestantsche godgeleerden in Nederland. Deel 2

[Michaël Johan van Campen]

Campen (Michaël Johan van) geboren te Gorinchem in 1703, werd, als hij voldoende voorbereidend onderwijs had genoten, den 15^den Sept. 1722, te Leiden als student in de godgeleerdheid ingeschreven (cf. Alb. Stud. L.B. kol. 882), en den 9^den Sept. 1727 zag hij zich, na geëxamineerd te zijn door den Gorinchemschen predikant H. Vink, in de classis Gorinchem, onder het getal der proponenten op-

[p. 11]

genomen. Beroepen te Ouwerkerk in Zeeland, den 18^den Aug. 1729, werd hij hier, na den 11^den Oct. door Daniel v.d. Meer peremptoir te zijn geëxamineerd, den 6^den Nov. bevestigd. Hij was achtereenvolgens predikant te Molenaarsgraaf (ber. Oct. 1734, afsch. te Ouwerkerk den 25^sten Nov. met Deutr. XXX:19, intree den 19^den Dec. Bevestiger Ds. Arn. van Gennip, pred. te Eeten en Drongelen, met Exod. XXVIII:40 en 41; intreetekst Zach. VI:15), en te Oostzaan (ber. 22 Febr. 1740, afsch. 10 April, bev. 17 April door J. Horthemels, met Rom. XI:13b, intreetekst Exod. XXXIII:13-15). In laatstgenoemde gemeente is van Campen voortdurend werkzaam gebleven tot den 5^den Sept. 1765, toen hij emeritus werd. Na zijn emeritaat vestigde hij zich metterwoon te Haarlem, alwaar hij den 3^den Sept. 1781 stierf. Van hem wordt getuigd dat hij ‘geliefd wierd by zyne gemeenten en anderen, met welke hy verkeerde’, dat hij ‘in zyne ommegang vriendelyk en oprecht, in zijn wandel; voorbeeldig en nederig, in zyne hoop op een zalige verwisseling; steeds levendig en opgewekt was, terwijl ‘zyn einde heerlyk’ was.

Van hem verscheen in 1725 te Leiden:

De infantibus fidelium qui baptisandi sunt.