Biographisch woordenboek van protestantsche godgeleerden in Nederland. Deel 1

[Johann Christoph Busing]

BUSING (Johann Christoph) werd geboren te Bremen en kwam in 1745 te Leiden, alwaar hij den 14^den Sept. als Student in de godgeleerdheid werd ingeschreven (cf. Alb. Stud. kol. 1008). In de classis d.t.p. werd hij den 7^den Mei 1748, door Carolus Segaar, toenmaals predikant te Benthuizen, praeparatoir geëxamineerd en tot proponent bevorderd. Na dezen kwam hij te Amsterdam als hulpprediker en hier verscheen van hem in 1753:

Godts kinderen den beelde van Godts Zoon gelykvormig: of het deugden-beeld van Christus zig openbarende in de gelovige in enige byzonderheden getoond door J. Chr. Busing, proponent, den predikdienst waarnemende te Amsteldam. Eerste deel, met een voorrede van den Weleerwaarden Heer Gerardus Kulenkamp, Bedienaar des Heiligen Euangeliums te Amsterdam. Amst. 1753. Het 2^de deel zag het licht in 1754 mede te Amsterdam; met een Aanhangsel van den WelEerwaarden Heer Gerardus Kulenkamp, bed. des H. Euang. te Amsterdam: Waar in Luc. I:26-55 letterlijk verklaard, en geestelyk op elk begenadigden toegepast wordt. In dit Aanhangsel wordt: ‘de eigentlyke ontfangenisse van den Here Jesus in Maria, door de bovennatuurlyke werkinge des Heiligen Geestes, Mariaas bezoek aan Elizabeth, en haar opgehevene Lofzang, volgens Luc. I:26-55 letterlyk verklaart, en by overbrenginge geestelyk toegepast op elk begenadigde, als eene geestelyke moeder van Jezvs beschouwt.

In hetzelfde jaar (1754) waarin het 2^de deel van Godts Kinderen het licht zag, kwam ook van de pers: Vredelievende aanmerkingen van den HoogEerwaardigen Heer Hermannns Witsius, over de verschillen, die onder de rampzalige namen van Antinomianen (Wetbestrijders) en Neonomianen (Nieuwwettische) in Britanie toen zweefden. Uit het Latijn vertaald door J. Chr. Busing, proponent....... met ene breedvoerige voorrede van den Weleerw. Heer Wilhelmus Peiffers, Bedienaar des Heil. Euangeliums te Amsteldam. Strekkende ter aanpryzinge van dit werk, tot bevordering van Vrede onder de tegenwoordige verschillen; maar inzonderheid ter verwakkeringe van den verflauwden yver in het overdenken van Godts Woordt, zelfs by vele vroomen, met een handleiding daartoe.

Èn het voorgaande geschrift van Busing èn deze vertaling van het oorspronkelijk werk van Witsius, werden zeer geprezen en een aankondiging der Vredelievende Aanmerkingen wordt aldus besloten door den recensent: ‘Het door my gezegde zal, vertrouw ik, genoeg zijn, om elk, die Waarheid, Godtvrugt en Vrede evenzeer bemint, naar het werk zelf te doen watertanden; waarover ik zooveel zegen wensche, dat de Vredemakers geen stoffe mogten hebben om te klagen: Wee my! dat ik een vreemdeling in Mesech ben, dat ik in Kedars tenten wone! myne ziele heeft lange gewoont by de gene die den vrede haten. Ik ben vreedzaam, maar als ik spreke, zy zyn aan de oorloge.’

Den 9^den Nov. 1755 werd Busing beroepen bij de Nederd. Herv. gemeente te Hanauw, alwaar hij den 25^sten Jan. 1756 bevestigd werd door zijn ambtsbroeder

[p. 725]

Philip Ludolph Schöller met Eph. IV:11 en 12. Zijn intree deed hij met Handel. 16:9 en 10. 8 jaar arbeidde hij in deze zijn tweede gemeente, toen hij te Bremen zijn geboortestad, werd benoemd tot hoogleeraar in de godgeleerdheid, de Grieksche en de Oostersche talen. Eershalve werd hem, door de Harderwijksche hoogeschool, het doctoraat in de theologie aangeboden, wat later nog geschiedde met drie andere Bremer hoogleeraren ‘waartoe de blijvende betrekking van Prof. Schacht op die stad de naaste aanleiding schijnt gegeven te hebben.’ De promotie had plaats den 6^den Mei 1766 met eene ‘dissertatio theologico philologica: de clauso per tonitura et ignem Paradiso. Gen. III:24.

Van hem verscheen nog in 1764 te Amsterdam: Salomons wijze lessen, aangaande het regt gebruik van het aangenaame en genoeglyke deezes leevens, en de noodzaakelykheid van de oeffening der waare godzaligheid, vroeg en in de tyden der jongheid te beginnen. In XII leerreedenen over Pred. XI:9, 10 en XII:1-7, verklaard en aangedrongen door Joh. Christ. Busing, Prof. in de H. Godgeleerdheid, en in de Grieksche en Oostersche Taalen en Paedagogearcha te Bremen.

In 1763 zag van hem het licht te Amsterdam: Commentarius philologico exegeticus in Psalmum XLII en XLIII, conscriptus et editus a Joh. Christ. Busing, Coetus Reformati Belgici Hanonensis V. d.m.

Ook schreef hij in den te Amsterdam verschijnenden Bundel van Godtgeleerde oudheid, Geschied- en Letterkundige Oeffeningen, o.a. in dl. VIII, 1^ste stuk. n^o 1:

Verklaring van het vonnis, 't welk van God over de slange in het Paradys is uytgesproken, volgens Gen. III:14 en 15. Zie verder dl. VIII, 2^de en 3^de stuk. Nog treft men in dit 8^ste deel aan als afkomstig van zijn hand:

Verklaring over Gen. III:7. Dl. VII, de 17^de verhandeling: ‘Over den sprekenden persoon in den CXXXI Psalm, de gelegentheit by welke het gedigt is, deszelfs inhoud en ontleding.

Hij is als hoogleeraar werkzaam gebleven tot 1802, toen hij stierf.

Litteratuur: v.d. Aa, ll. dl. II, blz. 1645 en H. Bouman, Gesch. van de voorm. Geld. Hoogeschool, dl. II. Utr. 1847, blz. 418 en 419, aant. 1.