Biographisch woordenboek van protestantsche godgeleerden in Nederland. Deel 1

[Adrianus Becol]

BECOL (Adrianus), geboren te Dordrecht den 22^sten Nov. 1715, waar hij verschillende scholen doorliep, om vervolgens den 18^den Febr. 1733 te Leiden, als student in de godgeleerdheid te worden ingeschreven. Hier genoot hij het onderricht van Wittichius, Burman, Schultens en Haverkamp in de voorbereidende wetenschappen en vervolgens van T.H. van den Honert, J. van den Honert, Fabricius en Wesselius in den godgeleerdheid. Na den 27^sten April 1739 door Ds. Jerem. Hollebeek uit Leiderdorp, praeparatoir te zijn onderzocht, werd hij den 26^sten Juni d.a.v. beroepen als predikant te Noordwijk a/Z. en, als hij 11^den Aug. door Ds. Joh. Mess peremptoir was geëxamineerd, werd hij den 30^sten Aug. door dezen, met Jes. 51:16 bevestigd. Hij deed zijn intree met Psalm 27:9. Deze preek zag later het licht onder den titel van Ter inwijing van A. Becol tot Noordwijk. Leiden 1739.

Becol was achtereenvolgens predikant te Noordwijk-binnen (31 Juli 1740-Mei 1744), te Brielle (7 Juni 1744-1 Sept. 1754) en te Amsterdam van den 15^den Sept. 1754, tot zijn dood, die hem den 19^den Oct. 1790, op bijna 75-jarigen leeftijd overviel. Terwijl Becol te Amsterdam werkzaam was, opende hij den 29^sten Juli 1766, de Noordh. synode, die in gezegd jaar aldaar gehouden werd, met een leerrede over Matth. 19:28, terwijl hij haar daarna met gebed inzegende. Nog in datzelfde jaar verscheen de preek in het licht als Leerrede ter opening van het Noordh. synode te Amsterdam. Amst. 1766.

Becol was als trouw en ijverig predikant, in de verschillende plaatsen, waar hij gearbeid heeft, zeer gezien en verwierf overal, ook te Amsterdam, ‘de kennelijkste bewijzen van hoogachting en dankbaarheid, totdat lighaamszwakheid hem noodzaakte, om in het jaar 1783 van Heeren Burgemeesteren een Proponent, ter waarneming van zijn Predikdienst, te verzoeken. Hij ging echter toen voort, in het huislijk onderwijs van jonge en meer bejaarde lieden, eene bezigheid die altijd zijn lust geweest was, waartoe hij een bijzondere geschiktheid hadt, en waarin hij tot niet lang voor zijn dood, ijverig volhardde. Uit welke Catechizatien, mannen zijn voortgesproten, die in aanzienlijke Gemeentens van ons Vaderland, tot den Predikstoel zijn opgeklommen, gelijk ook verscheiden Leermeesters in deze Gemeente. Zijne kundigheden bepaalden zich geenzins binnen den engen kring van het Godgeleerd zamenstel, altijd voorbeeldig in werkzaamheid zijnde, verwierf hij zich eene vrij groote maate van kennis in die kunsten en wetenschappen, die den waaren Godgeleerden vormen en versieren: zijne lectuur was zeer uitgestrekt; weinige boeken verlieten de

[p. 371]

pers, die niet onder zijne oogen kwamen; en hij hield hier in tot aan zijnen dood aan, met een onbezweken ijver.

Schoon zijne rechtzinnigheid nooit onder eenige verdenking viel, of vallen kon, als zijnde ijverig waakzaam voor de zuivere Christelijke Hervormde Leere, vervat in de Formulieren van Eenigheid, verdroeg hij echter anders denkenden; verkeerde met menschen van verschillende gevoelens; zocht van eenige meer te leeren, en was voor anderen een vraagbaak: dewijl, hoe men ook denken mogt, waare leergierigheid, kunde en eerlijkheid, de eenigste aanprijzingen waren, die men behoefde, om den toegang tot hem te verkrijgen. Schoon zijn zedelijk karakter hem veel achting verwierf, deedt hij echter dikwijls, vooral op het einde van zijn leven, nedrige belijdenisse van zijne gebreken; en, in den laatsten nacht van zijn leven, dien hij voor een groot gedeelte met bidden doorbragt, paste hij herhaalde reizen op zichzelven de betuiging toe, die men in de 23^ste afdeeling van den Heidelb. Catech. vindt, vooral dat gedeelte, waarin hij belijdenis deedt van zijn eigen onwaardigheid, en geloofsvertrouwen op de volwigtige verdiensten van onzen Heere Jesus Christus.’

Na zijn dood verscheen: Bundel van godgeleerde meest Katechetische verhandelingen; nagelaten door wijlen den WelEerw. ZeerGel. Heere Adrianus Becol, in leven Predikant te Amsteldam; na 's mans dood uitgegeven door Petrus Meyboom, Predikant aldaar. Amst. 1792.

Litteratuur: Boekzaal, 1790^b. blz. 652-654.