Het groot bescheurboek

Een bloemlezing van de tussen 1973 en 1986 verschenen Bescheurkalenders

Mijn vakantiedowntrip
(Door Koos Koets)

- Ik heb in de recente tijd weer eens mogen waarnemen hoe opgefokt de doorsnee-europejer zich langzamerhand begint te bieheven. Mozes Kriebel, hee! Dat is echt niet normaal meer hoor. Dat krijgt hele rare vormen als dat zo doorgaat.

Nee, er is nou niet bepaald veel van onze idealen die wij toch hadden van een rielekster Europa terecht gekomen, sinds 1968. Ik zal een stuk of tweetal voorbeelden geven, maar eigenlijk meer als warning van waar je niet moet wezen, omdat je dan wel in een behoorlijk heavy sfeer terecht komt, namelijk...

Op een gegeven moment stond ik vlak voor de grens van Luzemburg met Frankrijk, waar hij die maakt, maar dan aan de andere kant, omdat ik een lift had gehad tot aan de grens en ik had nog net genoeg weed voor één fatsoenlijke joint, want met de volgende wagen wou ik in één ruk door naar Duitsland, omdat daar net over de grens met Luzemburg, in het plaatsje Borg, een hele rijke oude tante van mij scheen te wonen, ene Frau Kuts, ik kan het ook niet helpen, maar dat spreekt de moffrikaan nou eenmaal uit als Koets.

Maar ik ben wel goed maar niet gek dus ik denk ik ga van mijn lang zal ze leven niet met een joint de duitse grens over, dus ik dacht dat is wel te gek om tussen twee buitenlandse landen in even wat op een laag pitje te trippen, even in Niemansland uit de bol, maar ik zit er liever bij met een kop koffie of zo, fris is ook goed, dus ik kijk rond naar een kafeetje en toen zie ik dat bord staan en ik, nou ja, ik dacht dat ik achterlijk werd...

Dus Koos als een speer naar binnen want ik dacht, dat zou jij ook gedacht hebben, dat zijn natuurlijk een paar te gekke vogels die hier die zaak hebben opgezet, gasten die precies van de rand van de hoed weten, weet je wel.

Die zijn niet voor niks een tent op de grens begonnen. Dat is natuurlijk een code, dacht ik. Dat is hier een te maffe ontmoetingsplaats voor dealers en wereldburgers.

Dus ik besluit dat hele spel mee te spelen, ik ga netjes aan een tafeltje zitten, steek die stick in de fik en ik bestel koffie. Maar die joint komt nogal aan, want je moet rekenen ik had net vanaf Maastricht een lift van ruim tweehonderd kilometer gehad dus ik was behoorlijk moe en ik kijk rond en denk nog: te gek hoe die

[p. 392]^origineel

gasten hier zogenaamd een keurig, volkomen skwer restaurant hebben nagebouwd. Waar intussen kilo's worden omgezet, dat voelde je aan alles. Dus de ober komt mijn koffie brengen en ik dacht nog Mozes Kriebel wat speelt die gast dat goed met dat kale uitgestreken hoofd en ik neem een haal en die blaas ik met een knipoog in zijn gezicht als Herr Ober ineens pats die joint uit mijn hand slaat en begint te dansen en te schreeuwen van Eraus, eraus!

Ik zeg krijg nou gauw wat met je eraus! En wat staat er dan hier draussen, vor der Tuur?

Maar totaal geen gevoel voor humor die vogel dus ik kon twee dingen doen. Ik kon het zwart voor mijn ogen laten worden of ik kon de eer aan mijzelf houden. Enfijn, Koos koos voor het laatste, dus ik zeg nog heel beheerst Peace Herr Ober en ik raap rustig mijn rokertje op en ik loop recht als een praatpaal die zaak uit. Ik denk jongens de beres met je hele Luzemburg, ik ga langs de weg naar Duitsland staan, ik steek mijn duim omhoog en de rest van mijn joint aan en nog geen twee tellen later stopt er een Taunus.

Een Taunus dus. Nou ben ik niet zo gek op Forten, dus ik maak geen haast en ik rook eerst rustig mijn laatste jointje op, anders krijg je dáár weer gezeur over, maar die man zag er betrouwbaar uit en ik kon geen Luzemburg meer zien dus ik zeg Karren maar mein Herr, bitte, want het was dus een duitser, maar voor mij is iedereen in de eerste plaats mens.

Onderweg door Luzemburg naar de grens bij Remich heb ik voor tien mark nog zijn horoscoop getrokken maar die wou hij achteraf niet betalen, zat hij zo'n beetje stom te lachen toen ik uitstapte. Goddank geen stront aan de duitse grens, want ik was bij mekaar behoorlijk opgefokt omdat ik aan die man weer eens zag hoe ontzettend vernauwd die zakenhoofden zijn, dat het geeneens meer tot ze doordringt wat er nou eigenlijk echt wat waard is, behalve marken. Dat ik dus jaren en nog eens jaren in de astronomie heb geïnvesteerd en dat zo'n aso kapi je ook nog gek aankijkt als je daar een bepaalde vergoeding voor vraagt, voor die studie. Waar trouwens frappante voorbeelden van zijn.

Dus dat was kortsluiting nummero 2!

En toen werd het me even teveel allemaal. Ik denk Koos, laat jij maar eens een lekkere snaps in je inwendige mens binnen. Dus ik stiefel het eerste de beste kafee in of wat daar dus of hoe dat er dan uit zag als, tenminste.

foto: D.A. Koolman

In Lohr was dat, tien kilometer van Borg, waar ik dus een onderzoek moest doen naar Frau Kuts.

Maar die snaps die valt verkeerd en de volgende snaps valt weer verkeerd en de derde snaps valt nog verkeerder en dat heb ik dan wel eens: dan komt alles er in één keer uit. Dan begin ik, volledig together, alles van zo'n dag hardop van mij af te roepen, het is eigenlijk meer rap-kankeren wat ik dan doe.

Maar echt kwaad weet je wel. Woest. De pest in. En terecht natuurlijk. Maar voor wie een paar oren op mijn golflengte aan zijn hoofd heeft zeg ik dan vaak ontzettend goeie en heldere dingen, als ze tenminste kunnen luisteren. Maar dat konden ze daar dus niet. Dat werd niet gewaardeerd door de bauer denk ik dat het waren. Terwijl ik daar dus op de nààm daarvoor naar binnen was gegaan!

Daar zijn trouwens bandjes van die mijn vriend, die helaas verhinderd was op deze trip, van mij heeft opgenomen, wat je dan hoort, als mijn mind het op zijn heupen krijgt. Dat talent dat heb ik nou eenmaal, ik ben een performer en dat is iets chemies maar dat ga ik hier nou allemaal niet uitleggen maar die reactie die is waarschijnlijk begonnen te werken door die snaps. Maar goed: wéér roepen van eraus eraus en toen kon Koos voor de tweede keer die dag de horecapleiterik maken!

Ik nog wel roepen dat ik das recht hatte um hier ein bisjen zu mopperen maar daar hebben ze dus nog minder gevoel voor humor dan in Luzemburg dus ik denk wat sta ik hier nog paarlen voor hun dovemansbloemkooloren te gooien en ik neem de eerstebeste lift naar Borg, waar dan meine tante Kuts moest wonen.

Ik truck een beetje door dat stadje, best geinig stadje trouwens, ik spreek hier en daar een boebe of een medel aan en alles greep weer in elkaar, Mozes Kriebel zo gaat het nou de hele dag met mij, dat alles op elkaar rijmt en dat dezelfde dingen ook vaak nóg een keer gebeuren, omdat ik in feite de hele dag mijn twee gewone ogen èn mijn derde oog de kost loop te geven, zodat ik nou eenmaal twee keer zoveel meemaak dan de doorsnee dumbo waardoor ik overal het grote verband in zie en allerhande lijnen en hoe ze lopen.

Maar nou geef ik je te raden. Die tante, die van de kant van mijn vader moest komen, omdat die Koets heet, Frau Kuts dus (ik vind het echt lullig dat ik steeds Kuts moet schrijven maar zo spreken ze het uit, de duitsers denken dat de u een oe is) die was dus dood. Maar ze had daar wel gewoond dus. Ach ja, der Frau Kuts! Maar die was in 1971 de pijp uitgegaan.

Toen heb ik nog een middag zitten te straattekenen op de markt van Borg, een abnormaal gave Zodiac Ring was ik net mee bezig, maar die mocht ik niet afmaken want daar had je dan weer een of andere ausweis voor nodig dus ik denk jullie bekijken het maar hier en Koos lift in één ruk terug naar huis. OMDAT IK DUS EERDER TERUG BEN, HEB IK NOG WAT TIJD EXTRA OM VOOR MENSEN DIE VERSTANDIG ZIJN HUN HOROSCOOP TE TREKKEN! VIJFENTWINTIG GULDEN PER STERREBEELD. NEE, DERTIG. DERTIG WAS HET. DAT KOMT IK BEN ER EEN TIJDJE UITGEWEEST. OF HAD IK DAT AL VERTELD? ALS JE IEMAND ANDERS AAN DE LIJN KRIJGT GEWOON BLIJVEN VRAGEN NAAR KOOS.

[p. 393]^origineel

Hoe spreekt hij dan?

- Men doet maar. Men wenst het niet meer te weten. Zo vraagt men mij wel eens: Wat gebruikt u in uw koffie c.q. thee? En als ik dan zeg NIETS, bestaat men het mij dit kopje koffie c.q. thee aan te bieden ZONDER LEPELTJE! Terwijl een der grondregels der etiquette luidt, dat een kopje koffie c.q. thee ALTIJD MET LEPELTJE moet worden aangeboden. Of er nu suiker c.q. melk inzit, of niets.

Goethe heeft eens gezegd: Was ihr der Geist der Zeiten heisst, Das ist im Grund der Herren eigner Geist, in dem die Zeiten sich bespiegeln.