Het groot bescheurboek

Een bloemlezing van de tussen 1973 en 1986 verschenen Bescheurkalenders

[p. 247]

Borst! Mannen spreken over hun borstkas

Johan, 24 jaar, afkomstig uit Zeeland, assistent sous-chef.

‘Ik vond het behoorlijk eng om me te laten fotograferen voor dit onderzoek, want ik ben heel erg ontevreden over mijn borst. Mijn tepels zitten namelijk veel te laag naar mijn zin. Vroeger zaten ze nog veel dichter op mijn navel, maar door keihard trainen heb ik ze tien centimeter omhoog gekregen, maar nog altijd wijzen ze helaas naar omlaag.

Ik ga nooit naar het strand of zwembad, zó schaam ik me voor die lage tepels. Seksueel heb ik het er ook moeilijk mee. Bij het vrijen hou ik altijd mijn T-shirt aan, maar er zijn maar weinig vrouwen die dat accepteren. Als het niet anders kan doe ik mijn shirt wel uit, maar dan zorg ik ervoor dat mijn vriendin bovenop me zit of ligt, want dan kan ik mijn armen naar boven doen onder mijn hoofd, zodat die rottige lage tepels niet zo opvallen.’

Jantje, 37 jaar, afkomstig uit Gaasterland, piccolo.

‘Mijn borstkas is heel weinig ontwikkeld en helemaal glad en daar ben ik ontzettend tevreden mee. Er willen wel eens wat haartjes rond mijn tepeltjes de kop opsteken, maar die ruk ik er dan met een pincetje één voor één uit. Hoe gladder hoe beter. Vroeger had ik wel problemen met mijn borst. Ben ik nog 's 'n half jaar zonder resultaat met een Bullworker in de weer geweest.

Sinds ik merk dat vooral oudere vrouwen op mijn gladde borstje vallen, heb ik geen frustraties meer. Ik heb nu een vriendin van 73 jaar, die zelf ook niks heeft en we zijn heel gelukkig. In het openbaar gaan we altijd voor vader en zoon door: verkleden we ons in één zwembadhokje van de mannenafdeling bijvoorbeeld.’

Karel, 32 jaar, afkomstig uit Groningen, fotomodel.

‘Sinds ik er haar op heb, moet ik het helemaal van mijn borst hebben. Eerst vroegen ze me alleen voor ondergoedreklame en dat begreep ik nooit, want zóveel heb ik niet in m'n slipje. Er moesten altijd een paar zakdoeken of een rol Rang bij.

Nooit kwam ik met mijn hele bovenlichaam op de foto. Enorm frustrerend was dat. Tot een vriendin me aanraadde háár op mijn borst te nemen. Dat is toen gebeurd in het instituut van Dr. Dralle te München. Haar voor haar, heel pijnlijk. Nu wordt ik uitsluitend gevraagd voor zwembroeken en surfplankreklame. Ik ben heel trots op mijn borst.’

Johan, 55 jaar, afkomstig uit Tilburg, plaatwerker.

‘Ik hou van vrouwen die heel veel werk van mijn borst maken. Dus niet dat ze er in knijpen of - in het allerergste geval - er hun nagels inzetten, nee, dat ze heel lang over mijn borst doen. Dus lang strelen en met mijn tepels spelen.

Nou heb ik een heel ingewikkelde borst met allemaal kloven en bobbels, dus het duurt soms wel uren voordat ze aan iets anders toe zijn. Nee, van vrouwen die alleen maar even huppetee gepakt willen worden, moet ik niets hebben. Ik heb nou eenmaal een heel gevoelige borst en dat hebben ze maar te accepteren, anders hoeft 't voor mij niet.’

[p. 248]

Otto, 96 jaar, afkomstig uit Boskoop, marskramer.

‘En dan te bedenken dat ik in 1911 de eerste Bodybuildkampioen van Zuidholland ben geweest. Mijn linkerborstpartij woog toen zes kilo en mijn rechter zeveneneenhalve kilo! En ik kon ze toen onafhankelijk van elkaar ritmisch op en neer laten dansen.

Na mijn vijftigste kreeg ik andere hobby's (koorzang) en deed ik niets meer aan mijn borst, die geweldig in elkaar zakte. Op mijn vijfenzestigste heb ik die spierbundels door een plastisch chirurg weg laten halen (afscheidscadeau van de zaak), maar de laatste tijd twijfel ik eraan, of ik daar goed aan heb gedaan. Vroeger had ik alten en sopranen bij de vleet, maar na mijn operatie krijg ik alleen nog maar jonge tenortjes mee naar maar kamer. Ook het zingen met een zogenaamde borststem gaat mij minder goed af.’

Joep, 42 jaar, afkomstig uit Twente, ober.

‘Ik heb een zeer eigenaardige borst, hebben mijn vrouw en ik ontdekt. Hij is namelijk precies 25 centimeter in het vierkant. En: waterpas! Dat is wel heel handig, want als ik mijn ontbijt op bed krijg uitgeserveerd, dan heeft mijn vrouw geen dienblad nodig! Kopje thee, glaasje sinaasappelsap, eitje, alles blijft keurig op mijn blote borst staan. “Jij hebt een borst om van te eten en om op te eten”, zegt mijn vrouw dan.’

- Dan zal ik u mijn telefoonnummer even geven. Heeft u een pennetje bij de hand? -

- Jazeker. - (Maar dat is niet waar: u heeft géén pennetje bij de hand. Zelfs geen papiertje, alleen de rand van de krant. Misschien met uw nagel?)

- Zit u klaar? -

- Ja hoor, ik zit klaar. - (U zit helemaal niet klaar, want u zoekt, met het telefoontoestel als een weerspannige baby onder uw arm geklemd, koortsachtig de kamer rond, naar schrijfgerei)

- Dus eerst gewoon 09. -

- Ja natuurlijk. - (Buitenlands nummer! Concentreren!)

- Dan het nummer van Oostenrijk zelf. -

- Dat zoek ik zelf wel op in de Gids. - (Dat scheelt weer twee cijfers in het moeten onthouden. Laat hij zijn mond houden, alstublieft.)

- Nou ik heb het hier bij de hand. Dat is 43.-

- 43. -

- 0943 dus. -

- 0943. -

- Dan district Ober Bayern. 07. -

- 094307, heb ik. -

- Maar die 0 moet u weglaten. -

- Nul weglaten. -

- De tweede nul dus. -

- Vanzelfsprekend. -

- Dan 242 voor de stad Wels. -

- 09437224...-

- 242. -

- 242. 09437224. Eh 242. -

- Precies. En mijn abonneenummer is dus 3633457. Dus u moet draaien: 094372423633457. Heeft u dat? -

- Inderdaad. (U heeft het niet! Uw hoofd loopt om!) -

- En belt u in hemelsnaam vóór vijf uur, want anders bent u uw geld in deze zaak gegárandeerd kwijt! -

- Komt in orde. -

- U zoekt dus het polisnummer op en u belt mij zo dadelijk terug. -

Die zit

Zij hebben al zeven jaar dezelfde oppas. Een hele leuke jongen, die met oppassen is begonnen toen hij veertien was. Hij studeert en woont op kamers, maar als ze bellen komt hij oppassen. Zij heeft hem vanmiddag opgebeld en gezegd dat hij tegen haar man moet zeggen dat hij vanavond tot zijn spijt niet kan komen oppassen. Bel Nico dan even, zegt ze nu tegen haar man, en vraag of hij kan komen oppassen, dan kunnen we sámen gaan. Dat is goed, zegt haar man.

Zij gaat zich verkleden. Ze doet erg lang over het kiezen van een broekje. Nee, zegt haar man terwijl hij de slaapkamer binnenkomt, Nico kan vanavond niet komen oppassen. Dan ga ik wel alleen, zegt ze. Vind je het niet erg? vraagt haar man. Nee hoor, zegt ze.

Een half uur later belt ze aan bij haar oppas.