De tweede rij ramen van boven, het vierde raam van links!
Dat zijn de rug en de rechterarm van juffrouw Coby.
Zij zag dat ik haar wilde fotograferen en is toen vlug opgestaan.
Zij is ook heel leuk hè? Zou zij een vriend hebben? Ik zou een levensverzekering kunnen afsluiten (het kantoor is nl. van een verzekeringsmaatschappij) dan kan ik tegelijk aan juffrouw Coby vragen of zij zin heeft in een wandeling langs de IJssel.
Op een dag had òf juffrouw Loes òf juffrouw Coby een paar papiertjes tegen het raam gezet (eerste raam linksboven).
Dit waren natuurlijk boodschappen, voor mij bestemd. Jammer genoeg stonden ze te ver af om te kunnen lezen. Slim hè, om ze achter de luxaflexen te zetten, zodat de strenge chef er niets van merkt.
Hij moest eens weten wat er allemaal achter zijn rug gebeurt!
Het wordt met de dag spannender. En dan klagen collegastudenten nog dat er zo weinig te doen is in Kampen!
Deze foto heb ik genomen toen juffrouw Loes niets vermoedend voor het raam zat. Ik klom met mijn toestel op mijn bureau, deed het raam open en leunde zo ver mogelijk naar buiten. Net toen ik wilde afdrukken, zag juffrouw Loes mij en liet ze in een snelle beweging de luxaflex naar beneden ratelen (bovenste rij, tweede raam van rechts). O, ze is zo slim. Maar ik krijg haar beslist nog een keer te pakken!
Dit is mijn liefste foto. Zien jullie het vierde raam van rechts op de bovenste rij, daar waar de luxaflex bijna helemaal is neergelaten?
Onder die kier door zitten juffrouw Loes èn juffrouw Coby nu samen naar mij te kijken! Ik had 't wel in de gaten, hoor. Eerst zat juffrouw Loes voor het derde raam van links op de onderste rij en toen zag ik haar even later staan smoezen met juffrouw Coby voor het derde raam van rechts, onderste rij en toen zijn ze natuurlijk samen naar boven gegaan, want daar ging opeens een luxaflex tot op die kier na dicht.
Ik doe net of ik niks in de gaten heb. Ik loop gewoon zonder pyama door mijn kamer. Ik ken die dames namelijk zo langzamerhand!
Groetjes van Theo uit Kampen.