Het groot bescheurboek

Een bloemlezing van de tussen 1973 en 1986 verschenen Bescheurkalenders

[p. 208]^origineel

Mans genoeg
Nieuws van de heteromannenbescheurgroep

Graag wilde ik verslag uitbrengen van het eerste mannenweekend van de Bescheurmannengroep. Het vond plaats in Udegeest (Friesland) in het zomerhuisje van de schoonouders van Alex. Het is in één woord prima geweest. In het begin heb je toch nog steeds een beetje een gevoel van onwennigheid maar toen we weer zo gezellig met zijn drieën bij elkaar zaten was dat gevoel van ‘spanning’ al vlug weer verdwenen.

We begonnen die zaterdagmorgen met ons nog eens aan elkaar voor te stellen, dus door zo uitvoerig mogelijk te vertellen wie je dacht dat je was, vanuit welke achtergrond je kwam en wat je je van het weekend voorstelde. 's Middags gingen we rollenspel spelen met als leidraad opkomen voor jezelf en jezelf blijven.

Daarna gingen we experimenteren met het gegeven: hoe ervaar je het om een andere man aan te raken. Na elke voeling vertelden we onze beleving. Het was duidelijk dat Alex hier best wel moeite mee had, maar Hans en ik konden hem door zachte strelingen en voortdurend oogkontakt een stuk opener krijgen, waar Alex ontzettend blij mee was.

Na de gezamenlijke maaltijd en de afwas (had Hans nog nooit gedaan!) brachten we de avond op ontspannen wijze door met een beetje televisiekijken, waarbij we commentaar gaven op elke man die op de buis verscheen. Ik was deze dag heerlijk mezelf geweest.

Op de tweede dag van ons mannenweekend zouden we het hebben over sexisme en 's ochtends kwamen we al terecht op het teerste punt uit die hele discussie namelijk: de piemel. Als je radikaal wil doorstoten naar de kern van het probleem dan kom je al gauw bij de piemel terecht. Dat de man zijn altijd latente aanwezige vrouwenhaat heel vaak via zijn piemel wil afreageren.

Wij praatten alle drie heel open over onze gevoelens t.o.v. onze piemels. Alex vertelde dat hij het lichamelijk zo ervoer dat er een soort spanning door zijn lichaam trekt (de agressie?), meestal naar zijn piemel toe uiteindelijk. Dat betekent dat die agressie ontladen zou ‘moeten’ worden door zijn piemel. Hans demonstreerde een yoga-oefening waardoor hij die agressie als het ware ‘uit zijn schouders schudt’.

Wat moet je doen om een erectie tegen te gaan, dat was het volgende punt. We waren het erover eens dat dat voornamelijk een kwestie van geestelijke concentratie was. En lichamelijk veel bezig zijn natuurlijk. Dus veel wandelen en fietsen en als je iets van piemelagressie voelt, is een koude douche natuurlijk ook erg goed.

Na de hele zondag over de piemel gediscussieerd te hebben, waren we 's avonds zo ver dat we zeiden van zullen we nu gewoon eens naar onze piemels kijken. En dat hebben we gedaan en dat is ons zeer goed bevallen.

Wat een wonderlijk instrument is het toch, de mannenpiemel. Er zijn zoveel verschillende soorten piemels als er mannen zijn. We vonden dat we toch ook best trots op onze piemels mochten zijn, zeker als we ze zo in hun ruststand, in een heel ontspannen sfeertje konden bekijken.

Alex zat er een beetje mee dat zijn piemel zo klein was. ‘Maar alleen in rust hoor, je zou 'm 's moeten zien als 'ie groot groeide’, en moest toen zelf lachen om die agressief-mannelijke opmerking.

We besloten de avond naakt rond te blijven lopen en ook nog een beetje kreatief bezig te gaan. We hebben onze piemels ook namen gegeven. Alex noemde die van hem Pietje, Hans doopte zijn piemel in Pipo en ik noemde de mijne Eva, want ik vind de piemel als je hem/haar niet sexistisch bekijkt zo met zijn zachte rondingen wel iets vrouwelijks hebben.

In de kleine uurtjes gingen we heerlijk ontspannen slapen.

Jonst

Tijdloos Moment

Exakt twee dagen zijn eerste horloge, draagt de jongen vanmorgen.

Zijn moeder laat een steelpannetje met vier eitjes op het gasstel zakken en vraagt hem of hij wil waarschuwen als er vier minuten om zijn, op zijn horloge. Vijf minuten later kijkt de jongen op zijn nieuwe horloge.

‘Zijn de vier minuten nog niet om?’, vraagt zijn moeder meteen.

‘Bijna Mam’, kleurt de jongen en in de vijftien seconden die hij nog durft te wachten voor hij ‘Ja, Nu!’ zegt, leert hij voor altijd dat je tijd kunt liegen.

[p. 209]^origineel

Onze lieve, lieve mensen

Dat de vorige generatie ouders nooit meer op haar gemak zal zitten bij haar kinderen thuis, heeft niet zozeer psychiese als wel fysieke oorzaken: de hoogte van stoelen, banken, bedden en tafels is de ouders van het begin af aan vreemd geweest. Wij zien de generatiekloof dan ook niet als een horizontaal, maar als een vertikaal gegeven.

*

Hij belt zijn ouders, die met vakantie in het buitenland zitten. Of: hij zit in het buitenland en belt zijn ouders. Zodra hij hen aan de lijn heeft roept zijn vader of zijn moeder: ‘Kind! Hang op! Dit gesprek kost je een Vermogen!’ Hij is waarschijnlijk geboren tussen 1937 en 1948.

De zaak van der Laak

MIJN NAAM IS COR VAN DER LAAK EN WEL HIEROM DAT je de laatste jaren in de Nederlandse Dag- en Weekbladen ONUITSTAANBARE INTERVIEUWS leest.

Wordt een bekleder van welke waardigheid dan ook (Politiek, Industrie, Wetenschappen, Operette, Filatelie) geïntervieuwd, dan wens ik als lezer meer over de man/vrouw en zijn/haar bezigheden qua BEZIGZIJN aan de weet te komen: wat vindt hij/zij van HET EIGEN VAK? Maar waar gáán de intervieuws in de Hollandse Pers nog uitsluitend over? Over de VRIJETIJDSMENS achter die man/vrouw! Te volgen? Juist.

Nu wil ik best in één beknopte alinea lezen welke de hobbies, de favoriete kleuren, trimgewoonten, kerstmaaltijden, vakantieplannen, goede voornemens, broeken en boeken, planten en platen van de geĪntervieuwde zijn, maar méér MENS wil ik helemaal niet weten! Geen denken aan: de geïntervieuwde wordt niet alleen geïntervieuwd als MENS, nee die MENS gaat het ook nog eens over zijn LEVEN hebben! En hoe hij/zij daar VORM AAN TRACHT TE GEVEN. Maar desondanks zijn/haar TWIJFELS HOUDT. Wat zij/hij toch ook wel weer ERG GEZOND VINDT. Als hij/zij maar een PERMANENT BEWUSTZIJN houdt en een OPTIMALE OPRECHTHEID! Vanwaar die onbekommerde diarrhee van Diepe Gedachten? Waarom wordt zo'n namaaksnoer van Oppervlakkigheden breeduit in het Zaterdags Bijvoegsel opgehangen?

Omdat al die Intervieuwers knapen van 25, 30 jaar zijn die (Drugs) zelf BOL staan van de TWIJFELS, zodat ze ietsjes minder WANHOPIG huiswaarts keren wanneer de Geïntervieuwde óók maar een GEWOON MENS BLIJKT. En zo krijgen we wekelijks, dagelijks bijna, het aloude Ei van Columbus uitgeserveerd; vermomd als Bewogen Omelet! Van die dingen ja, van die dingen!

Noot: INTERVIEW moet namelijk wèl met een U. Ik lig hier nog over in ernstige klinch met het Koninklijk Genootschap ‘Onze Taal’, maar dat is een ander verhaal.

Nuances

1.	‘Céline is een groot schrijver, maar helaas ook een anti-semiet van het zuiverste water.’
2.	‘Door zijn anti-semitisme is Céline een zeer interessant schrijver.’
3.	‘Het anti-semitisme van Céline was slechts een stijlfiguur. In werkelijkheid was hij beslist geen antisemiet.’
4.	‘Céline was een anti-semiet en dus wil ik niets met hem te maken hebben.’