Mans genoeg
Nieuws van de heteromannenbescheurgroep
Graag wilde ik verslag uitbrengen van het eerste mannenweekend van de Bescheurmannengroep. Het vond plaats in Udegeest (Friesland) in het zomerhuisje van de schoonouders van Alex. Het is in één woord prima geweest. In het begin heb je toch nog steeds een beetje een gevoel van onwennigheid maar toen we weer zo gezellig met zijn drieën bij elkaar zaten was dat gevoel van ‘spanning’ al vlug weer verdwenen.
We begonnen die zaterdagmorgen met ons nog eens aan elkaar voor te stellen, dus door zo uitvoerig mogelijk te vertellen wie je dacht dat je was, vanuit welke achtergrond je kwam en wat je je van het weekend voorstelde. 's Middags gingen we rollenspel spelen met als leidraad opkomen voor jezelf en jezelf blijven.
Daarna gingen we experimenteren met het gegeven: hoe ervaar je het om een andere man aan te raken. Na elke voeling vertelden we onze beleving. Het was duidelijk dat Alex hier best wel moeite mee had, maar Hans en ik konden hem door zachte strelingen en voortdurend oogkontakt een stuk opener krijgen, waar Alex ontzettend blij mee was.
Na de gezamenlijke maaltijd en de afwas (had Hans nog nooit gedaan!) brachten we de avond op ontspannen wijze door met een beetje televisiekijken, waarbij we commentaar gaven op elke man die op de buis verscheen. Ik was deze dag heerlijk mezelf geweest.
Op de tweede dag van ons mannenweekend zouden we het hebben over sexisme en 's ochtends kwamen we al terecht op het teerste punt uit die hele discussie namelijk: de piemel. Als je radikaal wil doorstoten naar de kern van het probleem dan kom je al gauw bij de piemel terecht. Dat de man zijn altijd latente aanwezige vrouwenhaat heel vaak via zijn piemel wil afreageren.
Wij praatten alle drie heel open over onze gevoelens t.o.v. onze piemels. Alex vertelde dat hij het lichamelijk zo ervoer dat er een soort spanning door zijn lichaam trekt (de agressie?), meestal naar zijn piemel toe uiteindelijk. Dat betekent dat die agressie ontladen zou ‘moeten’ worden door zijn piemel. Hans demonstreerde een yoga-oefening waardoor hij die agressie als het ware ‘uit zijn schouders schudt’.
Wat moet je doen om een erectie tegen te gaan, dat was het volgende punt. We waren het erover eens dat dat voornamelijk een kwestie van geestelijke concentratie was. En lichamelijk veel bezig zijn natuurlijk. Dus veel wandelen en fietsen en als je iets van piemelagressie voelt, is een koude douche natuurlijk ook erg goed.
Na de hele zondag over de piemel gediscussieerd te hebben, waren we 's avonds zo ver dat we zeiden van zullen we nu gewoon eens naar onze piemels kijken. En dat hebben we gedaan en dat is ons zeer goed bevallen.
Wat een wonderlijk instrument is het toch, de mannenpiemel. Er zijn zoveel verschillende soorten piemels als er mannen zijn. We vonden dat we toch ook best trots op onze piemels mochten zijn, zeker als we ze zo in hun ruststand, in een heel ontspannen sfeertje konden bekijken.
Alex zat er een beetje mee dat zijn piemel zo klein was. ‘Maar alleen in rust hoor, je zou 'm 's moeten zien als 'ie groot groeide’, en moest toen zelf lachen om die agressief-mannelijke opmerking.
We besloten de avond naakt rond te blijven lopen en ook nog een beetje kreatief bezig te gaan. We hebben onze piemels ook namen gegeven. Alex noemde die van hem Pietje, Hans doopte zijn piemel in Pipo en ik noemde de mijne Eva, want ik vind de piemel als je hem/haar niet sexistisch bekijkt zo met zijn zachte rondingen wel iets vrouwelijks hebben.
In de kleine uurtjes gingen we heerlijk ontspannen slapen.
Jonst
Auteursrechtelijk beschermd
