Het groot bescheurboek

Een bloemlezing van de tussen 1973 en 1986 verschenen Bescheurkalenders

De heterobescheurgroep

door Jonst

Bezig zijn met je eigen lichaam is geloof ik best wel een belangrijk onderdeel van onze mannenstrijd. Het persoonlijke is immers ook politiek? Dit is mijn buik door mijzelf gefotografeerd in de douchecel. De buik is tussen Annette en mij een heet hangijzer. Ze het altijd over ‘al die bierdrinkende mannen met hun blubberbuiken’. Zo is De Blubberbuik voor haar tot een antifeministisch symbool uitgegroeid.

En als ik 'm nou zelf zo zie op de foto, dan zeg ik inderdaad van ja, dat is een beetje te gek.

Nou kijk, als je je dáár bewust van bent dan krijg je de fase dat je zegt van nou, wat gaan we DOEN!

Kijk, ik kan mijn buik natuurlijk heel erg inhouden en dan ziet 'ie er zó uit. Dat is wel wat beter maar het is bijna geen doen zo diep moet ik mijn adem inhouden.

Soms als Annette ‘weer zo'n bui heeft’, hou ik mijn buik in, maar dan zegt ze weer iets van ‘dikke speknek’ en daar heeft ze dan ontzettend gelijk in, want ik heb dan inderdaad een dikke nek omdat ik mijn adem zo diep inhou!

Maar toch vind ikzelf dat ik er op deze foto wel redelijk opsta. Ik hoop dat jullie de foto niet tè sexistisch vinden.

[p. 200]^origineel

Nou kijk, wat ik dus ook wel doe is dus dat ik een riem onder mijn kleren over mijn buik heel stevig aantrek. Dat houdt de buik een beetje in bedwang. Maar nu ik het zelf zie op de foto dan zeg ik toch van ja dat lijkt wel porno. Je reinste Sado-Macho! Nee, als ik zo in de badkamer wordt betrapt, dan sta ik natuurlijk voor altijd als De Verkrachter bekend. Zeer terecht natuurlijk. Ze zeggen altijd: porno kan niet los gezien worden van de sociale kontekst. En ik zeg: nee porno is juist de uitdrukking van de maatschappelijke kontekst!

En ik knap helemáál op mezelf af als ik een T-shirtje aantrek over mijn buikriem heen. Wat een raar gebubbel daar boven mijn broek! Ik kots van mijn eigen buik.

Nou kijk, en dan zie je meteen hoe het werkt als je zoals ik een tijdje probeert deel te nemen aan de mannenstrijd. Dan is het niet van nou dan blijf ik maar zielig op mijn eigen navel zitten staren, nee dan denk je hoe kan ik aktief en strijdbaar mijn knelpunten wegnemen.

Aktie dus! Nou had ik nog een haltertje op zolder liggen uit mijn Machismotijd, toen ik dus nog dacht dat ik de vrouwen kon veroveren (dus verkrachten zeg ik nu) door een paar fikse spierballen te laten zien. Nou, dat haltertje van 5 kg leg ik dus nu op mijn buik en elke dag wip ik hem gedurende twintig minuten met mijn buik op en neer.

Na twee dagen gaat de buikpijn weg en begin je al resultaten te zien. Gisteravond was er weer praatavond van onze heterosexuelebescheurdersmannengroep en Alex en Hans vonden het ontzettend moedig van me dat ik zo radikaal de strijd tegen mijn buik was begonnen.

Jonst

Zo zien wij graag een film beginnen

Een afgescheiden gedeelte van een zeer duur strand; wemelend van de mooie jonge meiden en de rijke middelbare mannen.

Een zwarte ober in een wit smokingjasje brengt copieus uitgedoste cocktails rond.

Dan verschijnt, bovenaan de toegangstrap, een merkwaardige jongen, met een wreed en bleek gezicht. Hij draagt eenvoudige, maar splinternieuwe kleding. Ook zijn schoenen, die wij graag het eerst zouden zien, zijn glanzend nieuw.

De jongen kijkt spiedend rond. Twee à drie donkerbruin gestoofde meisjes richten zich iets op van hun luxe strandmatrassen (borsten!) en geven minuscule wimperknipjes van herkenning of interesse.

Twee à drie grijze rijkaards steken nerveus een sigaar of sigaret op.

Langzaam, zijn ogen niet van het strandgebeuren afwendend, begint de jongen zich te ontkleden. Hij heeft een prachtig lichaam. Een tatouage op zijn rechterarm. Maar wat is hij WIT! En dan begrijpen wij: zó Wit wordt men slechts door een langdurig verblijf in de gevangenis. Nu de titels graag.