Hoed
En als hij mij niet zou staan, dan was het wat anders. Maar hij staat me uittekunst, is mij binnenshuis vaak door meerdere kameraden gezworen. Het was alleen nog een kwestie van pats gewoon de straat ermee op. Het zal ook enorm schelen in de mugging die ze in de hoofdstad telkens op mij willen plegen en wat af en toe een haar gescheeld heeft, want dat voel je. Het is namelijk een breedgerande leren hoed van vet bruin leder en mijn vrouwtje kocht hem negentienhonderdzeventig voor me op Ibiza, dus dat is nu acht jaar dat ik hem niet heb durven dragen. Wel als ik 's zondagsmorgens voor de deur de wagen was of even naar de hoek voor sigaretten, maar dat telt niet. Nee, ik moet hem net zo vanzelfsprekend op hebben als mijn sokken aan bijvoorbeeld, dat hij helemaal bij me hoort, dat ik één geheel ga vormen met mijn hoed. Koot? Is dat die knaap met die leren hoed? Dat moeten ze allemaal gaan vragen op den duur. Bie, die bij ons voorzitter van de commissie Hoofdzaken is, vindt dat trouwens goed, dat ik voortaan met een hoed, in plaats van mijn alpino.
Daarom heb ik mijn bed ook andersom gedaan. Dat doe ik iedere oudejaarsnacht. Dan maak ik van mijn hoofdeinde voeteneinde en dito versa. Dat geeft de volgende morgen een enorme frisse kijk op de oude wereld en het nieuwe jaar.
Minutenlang weet je even niet waar je bent. Weet u nog hoe u aan het wisselen was en dat u toen net zolang met uw tong pulkte tot u 's nachts de stand van de loszittende tand niet langer kon plaatsen en u binnensmonds mijlenver van huis raakte? Zoiets ongeveer, maar dan over het hele lichaam. Niet alleen of je bij het wakker worden in een ander bed ligt, maar zelfs in een heel vreemd lijf. En dan moet je toeslaan en besluiten van Nu wordt alles anders en jezelf weer langzaam als een nieuw mens bij elkaar rapen, dus de zinsbegoochelende verwarring oprekken.
Helaas kwam er de eerste week van januari weer van allerlei platvloers tussen waardoor de betovering verbroken werd. Heel even had ik hem 's ochtends weer te pakken nadat ik in de nacht van drie op vier januari de oude situatie had hersteld, van voeten- weer hoofdeinde gemaakt, maar dat moet je natuurlijk niet te vaak doen, ik bedoel je kunt daarna niet nòg een keer terug want dan werkt het niet meer dus voor de afgelopen nacht had ik mijn bed dwars gezet en de voeten verder de voeten en mijn hoofd normaal het hoofd gelaten en verdomd: vanmorgen had ik hem weer. Ik wist hem (mijn nieuwe mij dus) vast te houden door de desoriëntatie via het achter geloken oogleden rondrollen met de oogballen nog wat te vergroten, toen eruit gesprongen, hoofd onder de kouwe kraan, leren hoed erop en voor een keiharde ochtendwandeling de straat op.
In het begin liep ik nog wel even halfschaams naar de grond te kijken maar ik hield hem stijf op en het werkte, want mijn passen werden zienderogen groter: overbrugde ik vorig jaar per stap nog maar anderhalve trottoirtegel, nu nam ik er per tred ruim twéé! Dat moest hem in mijn hoed zitten. Ook dat ik werd staande gehouden door een toffe vogel die mij in het Engels een groovy new year wenste en om dertig gulden vroeg, terwijl ik tot nu toe op straat alleen maar werd aangeschoten door van die knakkers die om fifty cents vragen, maar dit was pauw, meteen contact, herkende in mij met mijn leren hoed natuurlijk iemand van de same cosmopolitan vibes en dat hij zijn bagage op Schiphol was kwijtgeraakt zei hij en het Britse Consulaat nog dicht en dat hij precies drie tientjes tekort kwam voor een ticket terug naar London, wat ik natuurlijk meteen gedaan heb, want hij liet me een papiertje zien waarop gewoon een heel betrouwbaar stempel stond en hij zou het geld meteen vanavond overmaken en als ik in London ben moet ik beslist langskomen, dan kan ik altijd blijven slapen want hij is namelijk de producer van The Who en hij heeft verscheidene teksten voor Stevie Winwood geschreven! Too much man, that hat of yours, zei hij trouwens nog voor hij weer doorliep, alsof ik dat zelf al niet ergens diep weg acht jaar lang geweten heb, maar ja, dat verdrink je allemaal, stom stom, maar ik was er waarschijnlijk ook nog niet aan toe, aan een leren hoed, in de een of andere way. En nou verder alleen nog leren te verrotten hem af te nemen voor de vrouwen van al mijn relaties.’
Koot
Auteursrechtelijk beschermd