Verbondspost
Rome, ‘open’ stad (sic)
Bie!
Als er al ooit een kans was op een dialoog tussen het Simplisme en het Katholicisme, dan is die door de schuld van de Katholiekste aller Katholieken nu wel mooi voorgoed verkeken.
Gistermorgen: ik sta op, scheer me extra zorgvuldig, tool me met de door onze trouwe verbondsleden, de gezusters Knaap, gebreide wollen paarse sjerp, doe een extra lekker luchtje op en begeef mij ruim voor aanvangstijd naar mijn audiëntie met Zijne Heiligheid.
Ik bel daar aan (prachtige bel), d'r doet zo'n gekostumeerde baardpaap open en die maakt mij duidelijk dat het feest niet doorgaat!
‘Ja, II Papo habebat influensa, grippa, grippa, hatsjoe, hatsjie’, heette het dan en hij knalt zo de deur voor m'n neus dicht.
Loop ik even later met een zak papenootjes over dat Pietersplein, zwaait daarboven in het Vaticaan ineens een raam open en daat staat'ie! Nou Bie, als jij griep hebt, ga je toch niet een beetje voor een open raam papekool staan brallen? Nee, het is duidelijk dat Zijne Schijnheiligheid de dialoog met het Simplisme niet aandurft.
Ik hoop morgen, deo volente, in de middag terug te zijn en als jij nou intussen het telefoonnummer van de Aartsbisschop van Kenterburrie opzoekt, dan moeten we in hemelsnaam eerst de Presbyteriaanse kerk maar omturnen. Zullen we morgenavond Chinezen?
Koot
Auteursrechtelijk beschermd