Den sedighen toet-steen
(1689)–Cornelis de Bie–
AuteursrechtvrijDat de Weldighe vrijheydt loopende in het wilt buyten ontsach van ghehoorsaemheyt raeckt inden strick van ongheluck.
Daermen vrywilligh leeft buyten ghehoorsaemheyde
Daer woont de Welde, die de siel ter hellen leyt.
Eenen onghebonden Geest
Die de vryheyt kiest voor 't slaeven
Godts gheboden niet en vreest
En verliest veel hemel-gaeven.
Een moedich, los, en vry ongetoomt peerdt loopende inde wyde, en vermijdt sich niet alle canten en grachten over te springhen, en | |
[pagina 36]
| |
andermans goedt te bederven, als het met den block aen't been niet belet en wordt, jae soo lanck sal loopen tot sijn-selven vindt verongheluckt en sterft. Soo oock de jonghe kinderen door veel toelaetens in 't wildt loopen sonder eenich ontsach in te volghen en naer de ghehoorsaemheyt hun selven regelmatich te draeghen in alle soorten van wel-leventheyt, maer buyten het ontsach woest en wulps opghewassen sijnde, en de royen van goede onderwijsinghe over het hooft siende comen in duysent gevaerelijcke perijckelen des doodts, tot dat sy dickwils buyten kennisse vande reden verloren gaen en noyt meer op en staen, ghelijck de losse, onghebonde en toomeloose peerden noyt tot den arbeydt inghespannen sijnde loopen inden put van hun eyghen ongheluck, daer de ledigheydt alleen den oorspronck van is, want de ledigheyt is de moeder van alle quaet. Den arbeydt ende oeffeninghe in alle goede en deughdelijcke wercken, sijn de beletselen van veel quaet der sonden. Uyt de ledicheyt comt de Welde voorts, en uyt de Welde de onvoorsichtighe dettelheyt, gelijck het spreeckwoordt is segghende: men weet van Welde niet watmen doen wilt, en vande dertelheydt crijghtmen den vrijen wille ghelijck het onghebreydelt peerdt los, vrij en onghebonden door vrijen wil veel onghelucken voorts brenght. Dus moetmen oock gelooven dat hy quaet doet die gans niet en doet, en ledich sit, soo wordt | |
[pagina 37]
| |
ghesondicht met de ghepeysen, en die met sijn ghepeysen sondicht, doet soo veel quaet als inde daet terwijlen den vrijen wil door de ghepeysen voorts comt, en den selven involghende sonder uytwerckinghe om het beletsel van ghelegentheyt, is soo quaet als de daet: soo dat de ledicheyt door goede oeffeninghen in alle ghelegentheyt moet wederhouden ende belet worden om daer door niet te sondighen en te verwilderen, andersins looptmen inde perijckelen van qualijck vaeren en eygen bederffenis, reden dat hier wort voorghestelt d'uytdruckinghe van twee peerden inde ploegh daer goet van comt, ende een ander onghebreydelt, los en vry loopende peerdt in't wildt daer schaede ende onghelucken van te verwachten sijn. Een peerdt dat loopt in't wildt leest naer den herten lust
Maer die sijn inde ploegh gespannen, noyt gerust,
Om dat sy naer den wil van hunnen meester staen,
En moeten al-den dagh den arbeydt nemen aen
Die hun wort opgheleyd' tot d'een of d'ander werck
Daer't best profijt van comt, maer die sijn ooghghemerck
Slaet op de ledicheyt en meer als t'werck bemint
Valt licht in arremoed' en noyt profijt en vindt
Daer hy by leven can, de leegheyt dan verfoyt
Want daer geen goet af comt, maer alle quaet van groyt
Niet soo oneerlijck, als leegheyt, om den nest
| |
[pagina 38]
| |
Van vuyl ghedachten, die sy baert, daer op het lest
Een sondigh quaet van comt tot schaede vande siel
Wee die de deught veracht en inde leegheyt viel.
 ABSQVE LABORE NIHIL
Die de keest wil eten moet de not' kraken, die profijt soeckt behoord' te arbeyden, die boom vruchten boven sijnen reyck siet en daer toe belust is moet climmen om die te plucken, dat is te segghen, die gheluck en goede fortuyn | |
[pagina 39]
| |
soeckt moet neerstich arbeyden en de oogen in 't feyl slaen om voorsichtichlijck te crijghen. En die ledigh sitten en de neersticheyt verfoyen leven beestelijck, en ghelijck sijn aen de peerden, die ledich loopende sonder inden arbeyd'gheoefent te wesen, geen profijt en doen noch deught van te verwachten en is: soo en doen oock de ledighe menschen niet als den aesem in en uyt de mondt te laeten gaen ghelijck de beesten daerom hebben de wet-gevers eertijdts wetten laeten uytgaen, en straffen inghestelt voor de luyaerts, en die voor eereloos verclaert om dat sy te luy waeren om te wercken. Dracus wet-gever van Athenen verwees de leegh-gangers en luyaerdts ter doodt. Den Keyser Iustinianus seght inde borgerlijcke rechten, dat den gheest van eenen ledighen traeghen, en luyen mensch noyt jet goedts en sal baeren, ghelijck binnen Macedonien op de merckt aen een statuwe van wit Marmor steen, af-beldende een naeckte Venus, is ghebleken, als eenen ledighen luyaert met eenen onkuysen wil seer dickwils sijn beestelijcke Venus lusten daer aen gheblust hebbende sijn selven heeft verhanghen, om dat aen hem wettelijck verboden was noch meer daer by te comen. Ghelijck meer andere dierghelijcke voorvallen van quaedt der sonden in soodanighe gheleghentheyt door de onverdraeghelijcke Welde ende vervloeckte ledicheyt souden connen byghebrocht worden datse niet verdrietich en vielen om te le- | |
[pagina 40]
| |
sen: wesende een reden dat de ledicheyt behoorde ghehaet ende de weldighe vrijheyt geschouwt te worden om datter noyt deught van voorts en comt als alle uytwerckinghe van boosheyt, daer in teghendeel den arbeydt de voortsbrenght een natuerelijcke welstandicheyt van goet die in alle wercken door den arbeyd' vercreghen wort met een aenghenaem en profijtich voordeel van sijn selven. Door den arbeydt crijght den Coopman sijnen rijckdom, een Slaef sijnen cost, eenen Student hooghe wetenschap van gheleertheyt en soo voorts is de oeffeningh en arbeydt de moeder van veel goedt, ende de ledicheyt de voester van veel quaet. Onder de Parthen was eertijden een strenghe toch niet min een profijtighe weth: dat de kinderen, smorghens opghestaen sijnde, en met een open maegh hongherich loopende naer de schappracy, niet en mochten eten voor dat sy hun selven met sterck loopen oft boogh-schieten om prijs vermoyt hadden, en alsoo vermoyt afgheslaeft en besweet t'huys comende, schuldich waeren te thoonen dat sy jemandt met worstelen onder de voet ghecreghen, in't wit gheschoten, oft den prijs met loopen becomen hadden eermen aen de selve jedt gaff om t'eten, en niet goedts door arbeyd' ghedaen hadden: het gene Plato soo heeft bewoghen, dat hy selfs een weth heeft gheschreven ende uytghegheven teghen de ledicheyt. Dat hedendaaeghs aen alle kinderen den lan- | |
[pagina 41]
| |
ghen toom van vrijen wil niet en wert gegeven, sy en souden soo weldich niet op wassen en in het wild' loopen sonder den block van goedt ontsach aen het been te hebben en sonder kennisse van eenighe wetenschappen bot, boos en quaet blijven, dat sy ten langhen lesten onervaren in eenighe oeffeninghe van goede wercken, saleven worden vande ledigheydt, Martelaers vande werelt en slaven vanden Duyvel. Datmen de Kinderen van ionghs af onder de roy hiel, dede spaerbecken, dwongh ter scholen te gaen, goede Ambachten leerde oft andere oeffeninghe te ghebruycken de ledicheyt en sou daer in geen plaets vinden, noch de Welde en sou hun niet verleyden en tot een quaet eynde brengen. Waer mede sluytende den inhouden van dit voorghestelt Sinne-beld' magh daer by noch segghen. Bedorven door t'gelt, versaemt licht med'gesellen
Van eenen quaeden aert, en loopen saem ter hellen
Wanneer men hun by tijdt daer van niet af en treckt
Want die met peck omgaet, wort licht daer van bevleckt
Dus dient goet onderwijs aen kinderen te geven
Hoe sy met hun s'ghelijck sijn schuldich wel te leven,
En eerst oock kennen daermen dickwils med' verkeert
Want daermen med' verkeert, daer wort men med' ghe-eert
Dat wel geschieden con, het waer dan soo te wenschen
Want d'ooghen connen sien den schijn van alle menschen,
| |
[pagina 42]
| |
Maer niet binnenste gemoet, noch cracht der tongh,
Soo men die kennen moght men wist met wie men gongh.
Godt weet dat maer alleen, daer dient vaeck op te letten
Om quaet te schouwen, en't sijn houwelijckse wetten
Voor d'Ouders vast gestelt by Godt datmen t'soo doet
Dan worter geen bedorven saet, quaet opghevoedt
In stoute Welde, daer geen vruchten van en comen
Van goeden aert, wanneermen die niet weet te toomen
Ghelijck een weldich peerdt dat onghelucken baert
Als men niet door den toom verwisselt sijnen aert.
't Is beter wat te herdt de jonghe-jeught te straffen
Voor t'quaet, als al te goet te sijn in't liffelaffen
Daer een bederfenis van groyt, die heel verseert
Verettert, en vervuylt, jae stinckende versweert
Dat op het lesten niet meer en is te ghenesen
Om datter t'vuer in is, en wordt daer toe verwesen.
Hier dient wel opghepeyst, om by tijdt toe te sien
En sijne kinders t'quaet van jonghs te leeren vlien
Ghelijck het kancker saet, en niet te veel te prijsen
In hunnen handel, maer die wel te onderwijsen,
Te houden in ontsach, en spenen hun van 't gelt
Soo comen sy tot geen quaed' eynde door de Weld
Die van het ghelt licht comt, het ghelt veel quaet can mesten
Van sonden, die daer uyt oock groyen, en ten lesten
(Rijp sijnde) geven smaeck van vreught en tijdt verdrijf
(Soo t'schijnt) maer eten soo daer med' de pest in 't lijf,
Het ghen' aen d'Ouders baert veel commers, leet, en smerten
| |
[pagina 43]
| |
En t'maecktse al te swaer, en te benauwt van herten
Soo dat de jeught uyt Weld' voor gheen gevaer en schroomt,
Als haeren sinnen lust van jonghs af wort ghetoomt,
Oft anders volght quaey spoor als sy alleen can loopen
En kent de munt van't gelt om stroppen med' te coopen
Voor haeren eyghen hals, als't niet en wordt belet
Door goet ontsach, en dat men geene reghels set
Daer sy naer leven moet, sy laet haer licht verleyden
Van't quaet geselschap, als de straffe tusschen beyden
Haer niet te laet en voeght, en eer de schelmerij
(Die daer van comen can:) een anders spieghel sy,
Want ofmen dan al kermt, en t'herte scheurt in stucken
Het is te laet, maer als de jeught noch springht op krucken
Door vaderlijcke vrees, en niet en gaet alleen,
Haer dan gesloten houd', en met het block aen't heen,
Soo laet sy haer niet licht van quaet geselschap wecken
Gelijck als de Magneet can t'ijser tot hem trecken,
Dan was de jeught recht op, en blijft in goet ontsach,
Iae brenght in d'ouderdom goed' vruchten voor den dach.
T'Omstandich onderwijs is't voedsel van goet leven
Een toom voor quaet gebreck de saligheyt can geven.
Houd' jonghe jeught noyt leegh, soo wort sy noyt verwoest
Ghelijck het yser dat seer lichtelijck verroest
Als't niet en wordt ghebruyckt, soo dat niet goets te hopen
En is; wanneer te laet een kinders oogh gaet open
| |
[pagina 44]
| |
Om de bederffenis te sien van de natuer,
Hun Ouders bitterheyt valt al te laet dan suer.
Dat de deught meer inghevolght en gheplogen wert als het quaet, voorwaer men soude soo veel misslaeghen en quaede ghewoonten niet sien onder de jonckheydt by ghebreck van goedt onderwijs, dat d'ouders aen hun kinders schuldich sijn in te planten, en de selve daer naer te doen leven. Het quaet is de bederffenis, en de deught de welvaert der sielen. Uyt de ledicheyt groyt quaet, en uyt den arbeydt de deught, en uyt de deught de neersticheydt tot den arbeydt: wie isser, die daer van den keus hebbende sal verkiesen de ledicheyt tot sijn eeuwighe verdoemenisse, en niet aen-nemen de deught, daer alle goet van comt tot sijn salicheydt. De deught is den Toet-steen om te comen tot kennisse ende wetenschap der Consten, en baert gaven vande Natuer, welcke deught niet beter en kan ghevonden worden als inde neersticheyt om alle konsten uyt te wercken, en niet lichter en is voor den arbeydt als den jever, in teghendeel niet moeyelijcker en krancker als de ledicheyt, den overdaet en wellust, niet voorts en brenghen als verderffenis des lichaems en verlies der sielen, daerom behoortmen de wellust te schouwen, want die de deught en den jever heeft sal veel begrijpen, en die de ondeught heeft mist sijn eyghen selven. | |
[pagina 45]
| |
Den overdaet en ledicheyt
Die baeren niet als quaet beleydt,
Want uyt de leegheyt wellust groyt
En wellust alle deught verfoyt:
Dus nam Jupijn sijn blixems strael
En joegh de wellus uyt de sael
Des Hemels, als den minnen Godt
De Gôon brocht onder sijn ghebodt
Door listen vanden minnen brandt,
Soo brenght de lust den mensch tot schandt
Niet en isser oneerelijcker en schandelijcker aen het ghemeyn welvaeren als de ledicheydt, want uyt de ledicheyt groyt alle quaedt, en is vyandt van de goede wercken, die sonder arbeydt niet en connen ghedaen worden, maer wel door de ledicheyt verloren gaen. Daer op seyt Scipio Africanus: ‘Ick en ben noyt minder ledich gheweest dan als ick ledich ben, noch nimmermeer alleen, dan als ick allen ben.’ Die ledich is soo t'schijnt, en tot geen werck genegen
Beswaert sijn teere siel veel meer als dat hy werckt
Want de ghedachten gaen dan in verkeerde weghen
't Gen lust is tot een quaet dat sielen straf versterckt.
Een wijs man als hy ledich is, en can niet sijn sonder ghedachten en diepe raedt-slaeghen, want wijse en verstandighe mannen hebben altijdt gheselschap ghenoech aen hun eyghen selven, en sijn | |
[pagina 46]
| |
dan meest becommert als sy ledich schijnen te wesen. Daer en is niet ghelucksaligher aen een middelmaetighe staet, als den selven met goede en eerelijcke oeffeninghen ghedurich te onderhouden, want die het selve doet is de ghelucksalighste en gheluckighste des wereldts. |
|