Het eerste deel,
vande vermaerste schilders in onse eeuvv ghestorven zijnde.
Men leest dat Cupido ende de Doodt samen eens hadden gheslapen op sekere plaets, en smorgens heel vroegh noch half slaeplustich opstaende, nam de Doodt onwetende den Pijl-Coker van Cupido ende in teghendeel Cupido den Coker vande Doodt elck in't besonder meynende dat hy sijnen eyghen Coker hadde, ende elck sijnen wegh nemende naer de wereldt om met hunne Pijlen de Menschen naer ghelegentheyt te quetsten: soo ist ghebeurt, dat de Doodt sommige Menschen (die door versleten ouderdom niet meer bequaem en waren om te leven, ende de welcke in de ghenuchten des wereldts geen vreught meer en costen scheppen) meynde van't leven te ontrooven, door den brandenden pijl van Cupido tot een nieuw leven heeft verweckt, ende 't hert met liefde soo ontsteken, dat sy in plaets van op het graff te dencken, door de liefde een nieuw leven wilden aennemen: vanden anderen cant den verblinden Jongen van Venus heeft uyt dertelheydt door de cracht van sijn pijlen de liefde onder de jonghe jeught gaen soecken te bringen ende hen herten met liefde te bevanghen, niet beter wetende oft hy en was ghewapent met sijnen eyghen Coker, heeft met de pijlen des doodts de jonghe jeught voor der handt omghebracht, en in plaets van inde minnelijcke ghenuchten der liefde te doen leven, heeft de selve door de verkeerde pijlen met groote droefheyt ende beclach doen sterven.
Om dan tot den inhouden van dit volgende Deel te comen, soo dunckt my dat in dese ghelegentheydt de Faem in plaets vande Doodt, ende Pictura in plaets van Cupido samen sijn op-ghestaen uyt den slaep van veel onrust des oorloghs, voerende Pictura den Pijl-coker der Consten ende de Faem den Coker der nieuwe maren verwisselende van pijlen. Dat is hoe Pictura door den nieuwen Peys en Vrede (daer Nederlant mede begaeft is) tracht de jonghe jeught vlijtich aen te wackeren ende met lust tot haer Const te ontsteken, en brenght in dit Deel geen ander Const voor den dach als de Faem der roemruchtichste Schilders die deser wereldt overleden sijn, ende de Faem in teghendeel meynende te verbreyden ende met haer trompet uyt te blasen den onghestadighen Oorloghs handel tusschen Spaignien en Vranckrijck (die de oorsaek vande ballinckschap der Schilder-const ende de vrees vanden Vrede is geweest) en becommert den lust der nieusgierige Geesten (die den jnhouden van dit werck lesen) nievers mede als met de verholentheyt van Picturas Consten ghelijck hier door de Wercken van menighe Constenaers (in onse Eeuw ghestorven zijnde) can bewesen worden, welcke Wercken hun door de Faem doen verrijsen.
Auteursrechtvrij