Den groeyenden Lierschen blom-hof
(1650)–Cornelis de Bie–
AuteursrechtvrijStemme: Quam Mariam dulcibus, &c.
T'Drij eenigh wesen // het eeuwigh ende heyligh woordt
Can ghenesen // daer de siel leydt in versmoort
Wie de deuchden // leyden uyt dit traenigh dal
Naer de vreuchden // daer de siel rust hebben sal.
| |
[pagina 125]
| |
Die de sonden blusten // waer med' de siel besproeyt
Brenght met lusten // in veel rusten
Waer Godts ghenade eeuwigh vloeyt.
Die wilt smaecken // het hemels licht van onsen al
En gheraecken // daermen noot eynt vinden sal
Noot u sinnen // setten wilt op t'swerels pracht
Want van binnen // allenskens dan u siel versmacht
En wilt dan noot lieghen // en u van d'onsuyver sondt
In slaep wieghen // en bedrieghen
Want sy treckt de siel tot grondt.
Wilt u dan keeren // tot Godt den Heer die t'al beooght
En vermeeren // sijnen naem ende verhooght
Die gheschapen // heeft den mensch tot sijne vreucht,
Wilt die dan rapen // uyt de waer en suyver deucht
Verlaet s'werels quaelen // Godts glori dan hebben sult
| |
[pagina 126]
| |
Die neer quam daelen // om te betaelen
Met de doodt ons grove schult.
|
|