Faems weer-galm(1670)–Cornelis de Bie– Auteursrechtvrij Vorige Volgende Den on-sterffelycken lof Vande ghewillige Cloeckheydt ende Ghetrouwicheydt der Borgerye van Lier. DIe cloeck is en getrouw can heerschen en gebieden Jae selden sal hem leet oft ongeval geschieden, In eenich ramps gevaer, door trouwe cloekicheydt De cloeckheyt hem altyt in noodt des doodts bevrydt. Getrouwheyt gaet voor d'eer van ryckdom, hooge staeten Gewelt, cracht en gebiedt, al 'tgen men licht moeten laeten Door cleyn verraedery daer menichmael aen schort 't Wel-varen van't heel landt, om dat sy d'eer vercort Van een cloeckmoedich hert, die 't selve moet bewaren, En brenght door een verraer het heel landt in beswaren, Tot d'uyterste allend' en onder-ganck van rust, Waerin den bloedt-hondt Mars sijn rasernyen blust. En daerom is op't hooghst getrouwicheyt te prysen Waer-door geen naer-crakeel van vuyl verraet can rysen Getrouwicheyt baert deught, de deught naer d'eer verlanght En d'eer maeckt datse door haer trouw geluck ontfanght. Dit sachmen over langh aen d'eer der Liersche Borgers Die altyt zyn geweest des Hertochs trouw besorgers Van bystandt inden noodt, die vrou en kinders niet Ontsagen, om hun bloedt in d'uyterste verdriet Te waegen voor het landt, verloopende hun neringh Om datse souden zyn de hulp en tegen-weringh Van die 't landt over-viel, hun borger-bloet noyt weeck Want elcken borger inden crygh aen Mars geleeck. [pagina 333] [p. 333] Wanneer 't rebellich volck van het Hollandts Oraingien Socht d'edel Monarchy van d'Oostenryck en Spaignie Te redden, jae te niet te brengen, doch t'verraet Quam op het lest eens uyt, Godts hulp comt noyt te laet Om Hollandt, Vranckeryck, en ander vyandts Heiren Met vroomheyt te weer staen en cloeck'lijck af te weiren Doen sachmen 't Liersche Volck verdobbelen de moedt Dat daer van jonghs af aen in crygh is op gevoedt. Sy quamen dickwils t'huys op d'oorloghs g'lori wagen Met volle vreught en roem om 'tvyandts nederlagen Sulcx dat al menich-mael hun cloeckheyt was den toom Van Hollandts dertelheyt, en overwachten schroom, Waer door hun werd' gegunt het gen' sy maer en vraegden Om dat den Coninck soo hun cloeckicheyt behaeghden. Tot heden aen den dagh wordt daer op scherp gelet Als sy in orden gaen, en hand'len het musquet, Hoe vast, wel gemaniert, seer seker en ervaeren Sy spelen met 't geweir, al oftse Hectors waeren, Jae schoon de quellingen van menich guarnisoen Spaens, Engels, Duyts en wals, hun dicwils last aen doen. En zyn daer door vermant, men willet noch niet lyen Om d'in-geborentheydt van hun hoogh-hertich stryen, Men vreest by dach noch naecht 't soldaets oproering niet Stracx is't al op de been, soo 't minste maer geschiet, Hun een-dracht is te groot, sy vreesen geen vuyl dampen Van't vyandts stout gedreygh, oft sware oorloghs rampen, Te water of te landt, als 't noodt-vier hulp vereyst Een iegelijck terstont op't Conincx wel-vaert peyst, Door hun getrouwicheyt, bereet om alle diensten Tot sijne hulp te doen, den meesten met den minsten Verfoyers van verraet, Bloet-gieters voor het landt Getrouwe cloeckicheyt maeckt eenen vasten bandt. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij