Faems weer-galm

(1670)–Cornelis de Bie– rechtenstatus


Deus omnia videt. Godts cracht gegoten wordt in al derhande vormen Van t'wispelturich breyn der menschen, die sijn wormen Jae minder om by hem te g'lijcken hunne cracht Die niet en is als roock by t'minste deel geacht Dat vanden Hemel compt, dus dient met recht geweten Dat Godes mogentheyt niet en is af te meten Den Hemel locht en Aert, het water met het vier Den mensch en al t'gedier't staet onder sijn bestier. Al watter is gemaeckt can hy alleen bedwingen Syn Godtheyt kent alleen den gront van alle dingen, Syn ooge noyt en slaept maer alle dingen siet Al wat in't minste deel hier op dees aert geschiet,
[pagina 295]
Voor sijn rechtveerdicheyt en is geen oogh verbonden Hy weet tot in het merch der menschen valse gronden, Hy weet hoe t'eertyts was en naermaels wesen sal Wie sal verloren gaen, en sijn bevrydt van val. Door hem en oock in hem, met hem wort ons het leven En siel en lichaem tot sijn glorie ghegeven, Maer wee; die hem vergramt met valsheyt toe te staen En op de werelt met bedroch eens om te gaen, Te nemen iemants eer, die onrechtveerdich handelt En die de rechte baen op d'aerde niet en wandelt. Maneedich achterclap, een vals onwaere woordt Syn grouwelen voor hem en geestelijcke moordt. Jae meer als dievery wie stelt syn broeders eere Oft die hem nemt sijn goedt die quetst Godt al veel meere. De tonge vanden mensch en heeft Godt sonder reen Niet corter ingetoomt als t'lichaems ander leen. Wel hem dan die dit lith can dwingen en besturen En sonder leet oft last van sijne naer geburen Geen valsch getuygenis daer med' voor t'recht en geeft Waer door dat iemant tot sijn schad' in droefheyt leeft. Elck voege maet en staet naer sijn ontfangen crachten En sijn genegentheyt can dwingende verachten Oft niemant pyn aendoet, noch druck, noch schad', noch leet Door d'onrechtveerdicheyt van eenen quaden eedt, Noch niemants recht vercort door giften en door gaven Waer door hy ryckdom gaert en maeckt veel ander slaven: Waer door den rechter wort het onrecht ingestort En sijnen even mensch in sijn goet recht vercort. De wetten sijn Godts woordt, de Princen sijne handen En sijn stadthouders de regeerders vande landen, Haer menschelijck gebiet is Goddelijck gewelt Sy sitten in Godts stoel die hy haer heeft gestelt.
[pagina 296]
Begeeft u onder hun ontsach naer recht en reden Soo sult ghy uwe siel noodt quetsen oft ontleden Leeft in een even rust en schent Godts wercken niet Soo schouwt gy naermaels straf en hier een groot verdriet Hy voeght de siel aen t'lyf wie salse d'erven scheyden, Hy stelt een stervens uer wie salse niet verbeyden, Vreest dan dien waeren Godt, besonder die regeert Dat hy den regel volght en niemans sijn begeert. Wilt eens mercken al de wercken Van de sondaers, die in't quaet Met veel schrossen en veel brossen Leven in veel overdaet. t'Syn al menschen die hier wenschen Ryckdom wellust staet en pracht Die Godts wonden door hun sonden Openen schier dach en nacht: Deught verworpen en op slorpen Swerelts vals en boos fenyn Dat in scheyden hun can leyden Tot de bitter helsche pyn Want de sinnen sijn van binnen Al te seer op swerelts eer Die sy kiesen en verliesen Haeren al Godt ende Heer. t'Girich herte vol van smerte Gretich naer den ryckdom jaeght Men hoort karmen, veele armen Diemen niet eens aen en draeght, Met te slempen en te dempen Brengen over hunnen tydt Met veel suchten, en te duchten Met te leven inden nydt,
[pagina 297]
Vol van vryen, vol van stryen Vol van haet en tiranny Vol van liegen en bedriegen Vol van sotte hooverdy Sy vercoopen soo met hoopen Hunne siel door swerelts last De tormenten als serpenten Hanghen aen hun hielen vast t'Hert van steenen sou schier weenen Storten eenen tranen vloet Die Godts wonden eens doorgronden En dacht op sijn bitter bloet Dat hy storte, en vercorte Om het menschen leven, siet De gesintheyt en de blintheyt Van den mensch, en acht dit niet, Hoe Godts soone uyt den troone, Van den Hemel om ons schuldt Te betaelen neer quam daelen Op dees' Aerd' met sond' vervult. Daer hy draegen moest veel slagen, Om te helpen ons in noodt, Die ons daeden heeft geladen En betaelt met sijne doodt Wy verdrincken en versincken Duysentmael door hooverdy Wy bordeelen en crakeelen En sijn vol van sotterny t'Is monseurken en mònceurken Soo lanck als het gelt maer duert Als 't verdopt is en versopt is Dan is't al den moor geschuert Goude banden om de handen Perle snoeren om den hals
[pagina 298]
Silvre stricken die daer blicken Altemael en is't maer vals, Met te mallen en te rallen Brengen over hunnen tydt, Eenen joncker eenen proncker Wordt soo sijnen Hemel quyt. t'Haer behangen als met slangen Om den vuylen luysen cop Met diamanten, en carcanten, Ey besiet eens dees' schoon pop Die haer kaken schoon wilt maken Met een salve vol van stanck Om te blincken en te stincken Om te sijn in't hels bedwanck. Die soo leven en hier sweven In des werelts cort plaisier, Sulcken droomen sijn te schroomen Want sy volgen t'helse vier. Wilt dan peysen dat Godts reysen Al te bitter viel op d'aert Die ons leven weer quam geven En ons heeft van t'vier bewaert. Eerst verloren sijn herboren Door hem die ons soo dier kocht Die door t'lyden ons bevryden En door t'Cruys in't licht gebrocht Om ons sonden stont gebonden En verdroegh al dese pyn Om de boosheyt van ons broosheyt Daer wy noch soo wulpsich sijn. Laet u sinnen dan noyt winnen Van den boosen werelts raet Wilt bemercken dat ons wercken Syn gelijck een webben draet

Vorige Volgende

Deus omnia videt.