Faems weer-galm
(1670)–Cornelis de Bie–
Auteursrechtvrij
[pagina 289]
| |
Beter lof en eer door deughden
Als veel cort en ydel vreughden
Diemen uyt de wellust haelt
t'Gen' de siel dan suer betaelt.
Die door deughden can vercrygen
Lof en eer, sal licht doen swygen
Het gekakel vanden nydt
En verwint veel eygen strydt
t'Is seer prysbaer schoon en loflyck
Wonder goet, weerdich en hoflyck
d'Eer te vluchten en geen eer
Hier te soecken, want die meer
Soeckt te hebben als den segen
Vanden Heer die blyft verlegen,
Eygen lof stinckt inden mondt
En verweckt een groote sondt.
Ydel glori maeckt veel sotten
Die verbranden als de motten
Vliegende t'licht wat te by
t'Gaet soo met de sotterny
Van des waensuchts ydelheden
Die noch wet ,nocht recht, noch reden
En verstaen, gelijck een kindt
Dat een blase blaest vol wint.
Die sijn selven mydt te prysen
Acht ick een te sijn der wysen
En volmaeckste die daer leeft
Als hy geene glori heeft
Door het prysen van een ander,
Thoont sich wyser en veel schrander
Als die maer sijn selven acht
En van niemant lof en wacht,
| |
[pagina 290]
| |
t'Gaet aldus by veele menschen
Die hun eygen voordeel wenschen
En verachten ieder een
Dit gebreck is nu gemeen.
Laudem fugere non laudem querere laudabile est, propria laus sordet in ore. dion. Cato. de morib. ad filium lib. 2. |
|