Faems weer-galm(1670)–Cornelis de Bie– Auteursrechtvrij Vorige Volgende Onstelde rust. d'SEt op u dan Heer, myn hoop In des' droef ontsteltenissen Hoelanck sal ick u noch missen Die tot u om hulpe loop. Ruckt myn siel uyt dese stricken Die bleef voor myn schulden borgh Want sy doen my seer verschricken Als ick peys op schuld en sorgh. t'Hert dat clopt gedurich aen d'Ooghen blindt en root van schreyen, Ach hoe lanck sult gy noch beyen Om my, arm mensch by te staen In al myn onstelde droomen Hert-sweer, onrust en verdriet, Die my daeghlijcx overcomen Ach k'en ken my selven niet. Al myn vreught, genucht en lust Vrolijckheyt in d'aerts vermaken Iever tot constighe saecken Syn door myn onstelde rust Seffens, ach, als roock verdwenen [pagina 263] [p. 263] d'Onrust maeckt my kout als ys, Ach waer is den iever henen Als in d'onrust oudt en grys: t'Smeecken sal eens sluyten t'hert En my van d'onrust bevryden En verlossen uyt dit lyden Als den mondt gesloten werdt. Dat de haters die my haten (Daer ick schaey heb door gelëen) Eens heel schaemroot sullen laten My te schelden sonder rëen Als ick ben in't graf getrëen. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij