Faems weer-galm
(1670)–Cornelis de Bie– Auteursrechtvrij
[pagina 218]
| |
Grondt-regelen op de seven Hooft-sonden en haer eygendommen.Hooveerdichyt.ACh waerop wilt den mensch uyt trotsheyt sich beroemen
Bedenckende dat hy van slyck is voorts gecomen,
'tIs waer dat 'thooft wat veer van sijne voeten staet
Doch niet en merckt waer op hy met sijn voeten gaet,
Dat niet als aerd' en is, die hem in haer sal trecken
En doen veranderen in aerd', met aerd' bedecken
Daer hy wordt van gemaeckt en sonder eygendom
Veel brooser als een glas en weecker als een blom.
| |
Sotticheyt.HOoveerdicheyt maeckt sot en can de siel beswaren
De sotheyt is berooft van alle wetenschap
Die 't hooft steckt inde locht als ydel coren-aren,
Noch arger is als sot, want siet een sotten-cap
Van alderhande stof verscheyden van coleuren
Vol bellen, sots geluyt, hout altyt een fatsoen
Maer die hooveerdich is, gelijckmen siet gebeuren
Heeft thien cleermaekers op een maent (soo 'tschynt) van doen.
| |
Laetdunckentheyt.HEt is gevaerelijck, die niet en weet te seggen
Oft wel te overleggen
Wat on-eer dat is, op sijn selven vast te gaen
En hem te laten sonder wysheyt voor te staen
Een seer wys man te wesen,
Ick sou't gelooven soo hy niet en wou gepresen
En hooch verheerlijckt zyn, want al wat dat hy doet
Dat is een mis-verstant, door dwaesheyt van't gemoet.
| |
[pagina 219]
| |
Roem-sucht.'tVErnis geeft aen schildery een luyster
En een gesicht het geen' bederft
De const, die op het lest wordt duyster
Als het coleur vergaet en sterft:
Soo oock die op hun roem-sucht mallen
En seggen ryck te zyn en wys,
Die daer op staen, zyn d'eerst die vallen
De roem-sucht is een slibb'rich ys.
| |
Lichtveerdicheyt.BEstrickt met veel coleur en lints
Met Caem'ryckx-doeck vol spelle-werckx,
En 't lichaem als een blaes vol wints,
Meer werelts als devoot oft kerckx.
Al leeftmen hier soo vyftich jaer
De ziel en leeft geen half, om dat
Een licht gemoet valt zielen swaer,
Die dees sond' meer als deughden schatt.
| |
On-gestadicheyt.SOo als't gestelt is met het draeyen
Van't haentjen dat op torens staet
Soo canmen licht de wysheyt graeyen
Van iemant, die met sijnen raet
Noch d'een noch d'ander weet te helpen
Het geldts profyt de saeck verweert,
Hy eet den visch, gy hout de schelpen,
Begint noyt sonder goeden steert.
| |
Giericheyt.DIe sijnen Af-godt hout gesloten in de kist
En offert hem sijn ziel, verliest geen sorgh, maer mist
| |
[pagina 220]
| |
Veel rust en salicheyt, daer zielen naer verlangen
Dat comt, midts hy gelooft dat beter is t'ontfangen
Als wech tegeven, daer nochtans geschreven staet
Dat 't geven beter is, en het ontfangen quaet.
Al de gelt-gierichaerts, die anders niet en wenschen
Als gelt te tellen en te sien, zyn dwase menschen
En niet als munters, die het slaen en laten't gaen
Sy slaen't gaed' totter doot alsmen 't moet laten staen.
El tramposo presto enganna a cudicioso. | |
Eygen baet.EN gelooft niemandts Raedt
Gelofte van veel goedt
't En is maer eygen baet
Vol valsheyt die het doet.
| |
Woekenaer.DIe weldrich leeft en leeft niet wel
Als welde spruyt uyt woekery
Dees welde brenght veel in de hel,
Om datse schuylt in schelmery,
Want helptmen d'armen met wat geldt
't Geen' vyfthien van het hondert geeft
't En is geen hulp maer 't is geweldt
Die op een Lombaerts-kieken leeft.
| |
On-rechtveerdicheyt.DEn duyvel tracht altyt het leven te verlengen
Van d'on-rechtveerdige, eer dat hy hun wilt brengen
Tot de verdoemenis, want hun lanck leven doet
Vermeerderen de straf van d'on-rechtveerdich goet.
| |
[pagina 221]
| |
RYckdom, en ed'len staet den mensch hooveerdich maken
Die't oock niet en bedenckt steunt maer op ydel saken:
Die't altemael vercryght daer 'tgierich hert naer haeckt
Voor 'tlichaem en de ziel sijn eygen doot-kist maeckt.
Caro: Multorum disce exemplo, quae facta sequaris | |
Dieverye.DE cleynste dievery de grootste straffen vindt
En die het meeste steelt, ge-eert wordt en bemindt,
Die steelt uyt enckel noot, die hanghtmen, maer de woekers
Die stelen datmen 't siet, en zyn scherp onder-soekers
Van ieders goedt en erf, tot onder-pant van't gelt
Dat hun op dobbel winst en baet is uyt-getelt,
En vreesen niet, om noynt aen ryckdom te geraeken
Want hunnen handel is versacken en versaeken,
Versaeken Godts gebodt, versacken in den noodt
d'Arm wel-vaert, sonder vrees van een schandige doodt.
| |
Dief.Hy steelt soo veel hy can, en niet soo veel hy wilt
Om de on-mog'lijckheyt van sijn gierich begeren
Die geene doodt en vreest, die hem op't lest eens brilt,
Hy leeft op d'aerd in vreught, en can sijn geldt verteren
Met rust en hop' van rust, die hy hier naer oock vindt,
En vreest geen sieckte, want hy wel gesont can sterven
Den duyvel hem benydt, den beul is sijnen vrindt
Hy weet oock doorde galgh den Hemel te beerven.
| |
[pagina 222]
| |
Leugen-tael.
Ga naar voetnoot*EEn logenaer sou vry en sonder schand' verkeeren
In het geselschap van de ryck en edel Heeren
Soo hy maer stom en waer, oft hun gelooven ded'
Dat hy niet liegen cost oft anders spotmer med'.
| |
Rycke armoede.Een wel gerust gemoedt
Heeft al veel meerder goedt
Als eenen Coninck doet,
Schoon dat in armoed' leeft
Want geene sorgh en heeft
En voor geen schuld' en beeft.
| |
Armen ryckdom.'t IS wel over-leet,, duysent ponden 's jaers
En noch in gereet,, duysent silver baers
Sonder al de panden
Van Hoven, Huys en Hoff, van Bosschen, Bemden, Landen
't Is on-geloofelijck,, hoe machtich en hoe ryck
Dat eenen vreckaert is,, 'tis seker en gewis
Dat hy noch cnaep en maert,, om hem te dienen spaert,
Die niet en derft koken,
En eet wat uyt de handt, om geen vier aen te stoken
Hy leeft in groot verdriet,, lydt kou en is noynt warm
Is sulcken ryckdom niet,, beclaegelijck en arm?
| |
[pagina 223]
| |
Contentement.SOnder schult en sonder sorgh,, van te soeken eenen borgh
Om te leven met gemack,, draeght het alderlichste pack.
Waer bemintmen eenen Clager?
Is't niet vet soo is het mager,
Die te vreden is met 't sijn,, leeft in geene vrees oft pyn,
Arm contentement baert rust,, alsmen quaey begeerten blust.
| |
Onkuysheyt.d'ONcuysheyt is de doodt van lichaem, siel en geest
Als haere vuylicheyt niet en wordt overwogen,
En datmen de genucht, die cort is, niet en vreest
Verliest den segen godts en valt te laet bedrogen.
| |
Ongebonden lusten.Een wellustige schuld' veel grati van verdinst
Verliesen can, en maeckt die't grootst was vande minst
En vande nederste, want wie comt tot meer schanden
Als die sijn teer gemoedt om cleyne vreught laet branden
In't oncuysch minne vier, hy valt in sulcken quaet
Dat wraeck roept, midts t'berou compt meestendeel te laet.
| |
Hoerdery.
Ga naar voetnoot*DEn eygendom is wegh van sulcken creaturen
Die met hun lichaem gaen voor cleynen loon uyt huren
Als oock de winst daer van can hun maer eygen sijn
Slechts voor een derde deel, want aen den medecyn
En vuyle coppelers den loon moet sijn gegeven
Soo sy wat langer, als sy connen, willen leven,
Die seer verdrietich syn, want de gesteltenis
Van't lichaem stinckt en vrott' eer dat begraven is.
| |
[pagina 224]
| |
Coppelersse.SOo s'in haer jonckheyt can ontgaen, om vande pocken
Te sterven, soo heeft sy in haeren ouden dach
t'Geluck om bedelen te gaen met cruck oft stocken
Al is't dat haer alsdan oock niemand sien en mach.
Schoon datse niet en is bytachtich, want de tanden
En nagels is sy quyt, bedrieghster vande jeught
Om dat sy d'eer vercoopt en brenght tot sond' en schanden
Niet als een mispel, die (wanneer sy vrot is) deught.
Uyt wys en geck, uyt goet en quaet | |
Haet en nydt.DEn vyandt van t'geluck, vrindt van bedroch en list
Oorsaeck en schand en druck, den makelaer van twist
Beul van d'eendrachticheyt, roem van veel qualijck vaeren
Opstoker van gekyf t'gen' geeft veel droef beswaren
Die cnaeght syn eygen hert en brenghter veel tot spyt
In lyden en is smert, dit doet den haet en nydt.
Petrarcha. *Invidiam quicumque voles vitare nocentem | |
Hertneckicheyt.DE herssens liggen hem in't hooft heel averechts
Men sou hem wys aensien geloofden hy maer slechts
Want die hertneckich is en sal noyt iet gelooven
Ten sy hy t'selfs versiert, jae spelen sou den dooven
Dat Godt van boven noch op d'aerd' eens preken quam
Ten waer hy handtschrift tot sijne versek'ringh nam.
| |
[pagina 225]
| |
T'is als een instrument onstelt en vals van snaren
Dat (om te spelen) met geen ander en can paren,
Want 't'gaet al averechts, is't goet hy maket quaet
Dus waer hy beter in het dulhuys als den Raet.
| |
Eyghen passie.Een oudt verwyt, baert grooten spyt en voedt veel nydt
Maer die het lydt, veel sonden mydt en windt altyt.
Eygen raet selden baet, valsen haet is seer quaet
En verweckt altyt iet t'gene streckt tot verdriet
Van wraecklust, dus en acht de eygen passi niet.
| |
Quaden wensch.DEn sleutel vande hel is nievers niet te soecken
Als maer alleen by Godt, en siet in tegendeel
Des Hemels sleutel by de menschen, die vervloecken
Malcand'ren duysent mael, dus quamer eens soo veel
Ter Hellen dat aen hun den sleutel waer gegeven
Door de lichtveerdicheyt van menich quaden wensch.
Den duyvel had genoch te doen om ons om t'leven
Te brengen, soo het naer den wil gongh van den mensch,
En daer-om gaet den wensch weer in de selve monden
Daer hy is uytgebraeckt, den Hemel open staet
Datmen daer uyt geraeckt, compt door ons eygen sonden
Dus acht het wenschen niet al is het wenschen quaet.
Reniego de amigo, que cubre con las alas, y muerde con el pico. Ick versaeck eenen vrindt die my met vleugels dient
En byt my met den mondt
Die naem en eere wondt.
| |
[pagina 226]
| |
Alle quaet.TIs tegen de natuer en seer onredelijck
Met ander lieden schad' en schand' te worden ryck
Door ingeboren nydt een ander te verstooten
En te verachten om sijn selven te vergrooten:
Waer uyt spruyt alle quaet, als moortlust, wraeck en spyt
Die met eens anders schad' en schand' doet syn profyt.
Cicero. Natur a non patitur ut aliorum spoliis nostras facultates copias opes augeamus. | |
Gulsicheyt.GEen milder ingewant een gulsich mensch en heeft
Als sijne maegh, maer is den vyandt vande oogen
Die tegen haeren danck de spys licht weder geeft
Om dat de gulsicheyt van d'oogen had bedroghen
Den mond' van haere stroot, waer van sy steeckt de walgh
Dus waer een sulcken keel veel beter op-gehangen
Om haren overdaet, aen een viercante galgh
Om dat sy meerder nam als sy wel cost ontfangen,
Soo had de maegh haer saus en d'oogen haren loon,
De keel en mondt hun recht, aen wie t'van al mach schorten
Den overdaet berooft der sielen vreughde croon
En can het leven van het lichaem oock vercorten
Noch arger als een beest is eenen gulsichaert
Want t'geen een beest met smaeck niet eten can oft knouwen
Dat wort voor hongers noot noch van een beest gespaert
En niet meer in en slickt als datse can verdouwen,
Behalven eenen hondt, waer aen den overdaet
Van menschen is gelijck, den wegh van veele sonden
t'Syn beulen van natuer, en oorsaeck van veel quaet
Waer in den overdaet soo haet'lijck word' gevonden.
| |
[pagina 227]
| |
Dronckenschap.El salto de la Rana de lo seco en el agua. Een dronckaert dicwils maeckt een cael en ydel bors
En is als eenen vors
Om dat hy al den dach hem droncken drinckt en sat
En springht van t' droogh in't nat.
DE dronckaerts sijn gelijck de vuyle procedeerders
De beulen van t'gedult en quade bors regeerders,
Comedianten van den duyvel vol ghenucht
Die voor hem menichmael syn spelende een clucht
Om datse sijn als sot, want s'hun verstandt vercoopen
Aen d'eygen middelen die sy daer-om verloopen,
En als sy droncken sijn dan leyt t'hert inden mondt
Seer liberael en vry, dan kentmen hunnen grondt.
| |
Cort leven.VErdriet hun t'leven niet, die t'leven sien vermind'ren
Als sy door overdaet hun eygen leven hind'ren,
En t'lichaem mooren, jae het schynt dat t'soo moet sijn
Al saghen sy in't vier, annys, gebrande-wyn
Gebrouwen d'eygen doot soo sullen sy niet missen
Daer-door allenskens het jonck leven uyt te pissen,
Als sy 't minst weten wat sy seggen, seggen t'meest
Dat is soo de natuer van eenen droncken geest.
| |
Doots verachtinghe.
| |
[pagina 228]
| |
Door 't sterven, maer t'is quaet besonder voor den geest
Der sielen, die alsoo het sterven niet en vreest,
Want soo m'n arger dreyght als met de doodt, toont yver
Tot spot van t'dreygement en seght soo sterf ick liever.
De blooheyt oorsaeck is, soo ghy die tegen spreckt
Want inde pyn u maer den wil des doodts ghebreckt.
| |
Gramschap.Ira furor brevis est, sit autem à plerisque mala consuetudine & impatientia longus furor, ira est initium insanie. Flaccus.
Si Irascar, ego adversis opem polliceor non vittis: non fortuita enim illa, sed voluntaria sunt & in mea potestate quis me igitur cogit Irasci. Petrarcha: | |
Doodts lasteringh.WY lyden dicwils door gebreck van goedt en erven,
Maer noyt gebreck van lant om eens daerop te sterven
De doodt is niet alleen den medecyn van druck
Maer is het eenich eyndt van swerelts ongeluck
Geen lyden valter swaer aen die de doodt niet vreesen
Midts datmen door de doodt daer van verlost can wesen.
| |
Grafmaecker.APtekers en Doctoors sijn die hem t'meest behaten
En nochtans wordt sijn werck ge-eert van alle staten
| |
[pagina 229]
| |
En met druck aengesien, sijn hop' de sieckte is
En sijn versekeringh den Luyer, tis gewis
Dat niemand hem en wenscht goey neringh, want hun suchten
Die laven syne bors, en geven hem genuchten
Daer hy by leven can, die hem dit voordeel doet
Bemindt hy en nochtans tredt daeg'lijcx met den voet.
Hy niemant met sijn werck gerieven can in't leven
En die hem heeft van doen sal hem noot werreck geven:
In sin soo lanck hy leeft soo is hy den poortier
Van dooden, die hy deckt tot dat d'aerd' staet in vier.
Homo iratus differt ab insano solo tempore, ira enim est furor brevis, & irrationabilis impetas. Horatius Leert d'onrecht druyven uyt den sin
En smaedt verdraghen met gedult,
De gramschap heeft geen reden in
Sy can ontdecken d'eygen schuldt.
| |
Wraeck-giricheyt.Een wraecklustighe siel meynt dat t'doodt lichaem blinckt
Van sijn vyandt, t'gen' dat voor een ander stinckt
Rieckt voor hem liefelijck, om dat hy door de wraeck
In't vyants lyden vindt sijn rust en groot vermaeck,
t'Is nochtans sotte hop' en ydel vreught, wanneer
Men wenst eens anders doodt, t'is sond' in plaets van eer.
| |
Verwoede wreetheyt.t'IS wreetheyt die hun in des vyandts druck verblyden
En niet eens dencken dat een ander in hun lyden
Sal scheppen sijn genucht, jae inden meesten noodt
Gesnackt sal worden naer hun qualijckvaert en doodt.
| |
[pagina 230]
| |
Ick segh dat d'waesheyt is een wreet gedacht te draghen
Die wreet sijn van natuer en hoortmen noot beclaghen.
| |
Moordt-lustOM dat hun ysren hert niet als veel quaet en denckt
En hun doet leven in het gen' een ander krenckt
Niet wenschende als maer op d'aerd' te syn alleen
Door ingeboren haet, t'syn duyvels, anders geen.
Morte inimicorum noli gaudere rapaci | |
Bedeckte vrintschap.Felix se nescit amari, quia amicus certus in re incerta cernitur. DIe sich gheluckich acht
Van Vrinden, can licht dolen
Ter wylen in't gedacht
De vrintschap is verholen:
Die ongheluckich is
In eenich ander saecken
Can hem (dat is ghewis)
Seer licht gheluckich maecken
Van vrinden, diemen spreckt
Om vrindtschap af te wachten
De vrindtschaup blyft bedeckt
Voor die haer niet en achten.
| |
Traegheydt.DE traegheyt oorsaeck is van armoed' druck en rouw
Den stercksten strick waer in den duyvel ons can vangen,
Seght dan wie dat het quaet van traegheyt niet en souw
Ontvluchten, om syn siel daer-door niet te verhangen:
| |
[pagina 231]
| |
Die traegh is wordt in al syn doen verongeluckt
Want daer veel sond' uyt volght, jae wordt te neer gesmeten
En door de slaverny van d'armoy heel verdruckt
Dus wilt u door de sond' van traegheyt noyt vergeten.
Qui incidunt in paupertatem: prodigus, gulosus, piger & riposus. | |
Verborghen belghsucht oft JelosyONlydelijcke pyn het hert en siel beswaert
En ongerustheyt in gemoet en sinnen baert,
Die haeren oorsprongh nempt uyt t'gen' men acht alleen
Voor hem te sijn, en is aen twee oft meer gemeen,
Een ingeboren vrees van te verliesen, dat
Ghy maer alleen bemindt en boven waerde schat
Tis ongetemde sorgh die goet en bloet verteert
Als sy by tydt en stondt niet en wordt afgeweert.
| |
Quade regeringheREgeert u oogh en dwinght den mondt
Soo schouwt ghy t'quaet van veele sondt,
Want niet soo haest en doet vergaen
Een stadt met haeren onderdaen
Als quay regeringh vreest den man
Die u regeert en niet en can.
| |
Onderdanicheyt.DIe met krieck-steenen spelt
En daer med' Heeren quelt
Moet letten op syn saecken
Om hun niet licht te raecken,
Want t'is peryckeleus
Te trecken met den neus
| |
[pagina 232]
| |
Die sijn u overheeren
Oft wout hun selver leeren.
Wy staen tot hun gebodt
Al waeren sy heel sot.
Soo gyse wilt behaeten
Sy doen u huys verlaten.
Soo ghyse niet altyt
In als gehoorsaem syt.
Tis dan al oft ghy geren
Den Leeuwen baert wout scheren,
En dat een hin in't bos
Gingh wand'len met den vos,
Oft dat oock tussen beyden
Een schaepken wilden weyden
Met wolven, siet wat pyn
Sy onderworpen syn.
| |
Haestighen raet-slach.CRacht sonder goet verstandt is ydelheyt en waen
Die menichmael sal door syn eygen sweert vergaen,
Tis ongeregeltheyt, die niet sijn eyghen saecken
Met rypen raedt beleydt: en seker soeckt te maecken,
Want inde haesticheyt van raed' veel misslach steckt
En is gevaerelijck om dat hy twist verweckt,
De laete vrucht lancxt duert, de vroege sal eerst rotten,
De jonghste wol word' oock eerst geten vande motten,
En t'levend' oordeel dat m'in jonge kinders siet
Jae buyten het gemeyn vande natuer, is niet
Als onvoorsichticheyt, roeckloos, vermetende
Onprysbaer, haetelijck, en haest verghetende,
Maer die met kennis van goet oordeel, wysen raedt
En reden saecken dryft, thoont dat hy t'stuck verstaet.
| |
[pagina 233]
| |
Wanhope.Quien espera des espera. DIe hopt wanhopt altyt, soo ons de spaeniaerts leeren
Want die in hope leeft moet met de vrees verkeeren
Van niet te cryghen dat hy wenscht, het gaet alsoo
Die hanght verlanght, en die iet hopt, verlaetet noo.
| |
Dobbel herticheyt.DE dobbel menschen sijn nut in het gen' sy brengen
Tot welvaert en profyt, maer wacht u als sy mengen
Hun miltheyt met verraet, dus altyt scherplijck let
Dat sy u nimmermeer en crygen in hun net.
Want de verborgentheyt is t'swaerste pack om dragen
Voor die t'niet aen en gaet, dus wacht u alle daghen
Van dobbelhertige; diemen soo weynich moet
Betrouwen alsmen can, oft anders costet bloet.
| |
Achterclap.De woorden van het H. Evangelie syn dese: Ende terstont syn syne ooren geopent, ende den bandt synder tonghen werdt ontbonden. Marcus aen het 7 T Is meer te verwonderen als te begrypen, hoe dat Christus onsen Salichmaecker door menichvuldige mirakelen aen al te wereltsche menschen, syn groote macht heeft kenbaer gemaeckt, en met een woordt te speken, oft een aenroeringhe des lichaems heeft dooden doen verrysen, de blinde doen sien, de melaetsheyt | |
[pagina 234]
| |
en meer andere cranckheden genesen, ende de dooven doen hooren. Maer boven al is't aenmerckens weerdich, dat desen Almachtigen medecyn veel meer moyte schynt gehadt te hebben, emmers meer sermonien gebruyckt om den stommen te doen spreken als alle de voorgaende te genesen, want gelijck ons in't voorgeroert Evangelie beschreven wordt, dat hy den dooven en stommen nam uyter scharen besijden, en heeft sijn vingeren in sijn ooren gesteken, ende uytspouwende heeft sijn tonge geraeckt, ende op siende naer den hemel heeft versucht ende hem geseydt Epheta dat is: wordt geopent, ende terstont sijn sijn ooren geopent, ende den bandt sijnder tongen werdt ontbonden. Naer myn cranck verstandt en begryp dunckt my dat Godt meer fatsoen heeft gebruyckt om den stommen de spraeck te geven als om andere gebreken te genesen, uyt redenen dat de tonge is het quaetste en arghste litmaet dat den mensch is hebbende, en dat den mensch door dit litmaet meer tot ondergangh van siel en lichaem onderworpen is als om alle de andere het cleynste litmaet het booste en quaetste daer meest mede gesondicht wordt, en daerom heeft Godt misschien versucht en gesien naer den hemel als dat boos litmaet heeft moeten ontbonden worden, denckende misschien dat desen stommen daerdoor noch soude sondigen, en stom sijnde daer van bevrydt was, t'is veeltyts ghesien datter sommighe menschen blindt en kreupel, stom en doof door goedr betrouwen op Godt sijn miraekeleuselijck genesen, en misschien daer-naer door het misbruyck | |
[pagina 235]
| |
van hun gesontheyt verdoempt. Redenen dat wy in ons lydelijcke gebreken behoorden verduldich te wesen, en niet trachten daeraff verlost te worden, als om de salicheyt, want ick vast geloof dat de salicheyt in de gebreken van sieckten ende qualijckvaert verborgen is, en dat Godt den mensch daer mede op dese werelt wilt straffen en doen lyden, om sijn siel daer naer te verblyden. 'tIs een vremdt verstaen dat alle de wreetste en sterckste ghedierten des wereldts door den mensch connen ghetemt, versacht ende onder sijn gehoorsaemheyt gebrocht worden, ende dat hy sijn eyghen tonghe niet en can temmen, en door de tonge het grootste verdriet, miserie en allende des wereldts onder-worpen is. Wel is waer dat boven en behalvens de grootste dieren als Oliphanten, de sterckste als Leeuwen, de wreetste als Tigers en Crocodillen, de vervaerlijckste als Draken en Serpenten, oock de cleynste als Luysen en Vloyen, Byen, Muggen en Vliegen, jae meer ontallijcke andere den mensch zyn gegeven tot straf en moyelijckheyt, die altemael in wreetheyt, sterckte en moyelijckheyt niet te -vergelijcken en zyn by de menschen tong, want de tonghe alle wreetheyt en boosheyt te boven gaet. Marcus Anthonius hadde in sijnen Triumph-wagen gespannen hondert en twintich Leeuwen, die hy soo ghetemt hadde als sy als tamme hondekens hem waren gehoorsamende en voorts-treckende. Den Grooten Julius Aurelius Keyser van Grieken hadde in sijnen Triumph-wagen gespannen twee duysent Oliphanten soo | |
[pagina 236]
| |
tam en sachtmoedich, als de voorseyde Leeuwen in gehoorsaemheyt. Den Cooninck van Tartarien heeft in sijn Hoff alle soorten van wreede en wilde dieren, als Leeuwen, Beiren, Tygers, Crocodillen, Serpenten, en andere on-gemeyne beesten, die soo tam zyn dat de Hovelinghen daer mede spelen, sonder vrees van daer af ghehindert oft beschadicht te worden, de Crocodillen in Egipten groyende in den Nyl, spelen met de cleyn kinderen en worden tam ghemaeckt, ende nochtans en can de tonghe van den mensch niet getemt worden, om datse veel wreeder, stercker en scherper is als eenich gediert des werelts, jae door de wreetheyt van de tonghe meer menschen gequetst en gedoodt worden als door het sweert. Gedeon heeft met sijn sweert verslagen en gedoot hondert en twintich duysent mannen. Constantinus den grooten won den wreeden slach teghen Lucilius, alwaer hy heeft gedoot door het sweert hondert vyftich duysent mannen, datter van het volck van Lucilius niet meer over en bleven als 30. mannen: Gelijck noch andere slaghen zyn ghepasseert tusschen de Romeynen en andere Griecksche Coninghen, daer van twee hondert duysent mannen maer 13. a 14. mannen en zyn over-ghebleven, nochtans soo is de tonge noch veel scherper als het sweert, want door de tonge noch veel meer menschen gedoodt worden. Den H. Bernardus seyt dat de achter-clappende tonge het vleesch eet van haer broeders, Comedie carnes fratrum suorum. Wederom seght op een ander passagie van de tonge, Detrachio levis sermo sed magnum crimen est. Den achter-clap is een licht | |
[pagina 237]
| |
sermoon maer een groote sonde. Den Conincklijcken Propheet David en heeft geen quaet meer gehaet, vervolght en gestraft als den achter-clap, Quia lingua non solum homines sed etiam Deum devorat & cruciat, om dat sy niet alleen de menschen maer Godt selver verscheurt en cruyst, crucifigit Dei potentiam, essentiam & Divinitatem. naer 't segghen van de Oude Vaders, en daerom sullen meer zielen door de achter-clappende, blasphemerende en on-suyvere tonghe verloren gaen als door het sweert. Al het gene voortyts de Romeynen sonder gevaer niet naederen en durfden was van minder cracht, en schrick als het sweert, in hunnen cryghs-handel tot onder-gangh van hun vyanden, en waermede sy de victorie behaelden. Gelijck Jovianus Pontanus beschryft dat Alphonsus willende in-nemen een stadt by naem Vicaro, sijn soldaten met den eersten de wal-scherm en grachten veroverden, en daer naer met ladders de vesten op-clommen, waer-over de in-woonders verrast en verbaest, evenwel toe-liepen om den vyandt te rugh te dryven, soo met steenen als andere wapenen, maer te laet zynde, vonden een middel van hun te behelpen met eenen grooten hoop bie-corven die op het casteel van de buyten-landers aldaer gevlucht waren, de welcke bie-corven sy op de vyanden (hun onversins besprongen hebbende) waren worpende, waerdoor allen de Bien door't breken van hun stroyen huysen, honingh-graten en door het gerucht getercht zynde, soo dapper in't gesicht van dese vyanden vloghen, dat Alphonsus de stadt moest | |
[pagina 238]
| |
verlaten, door het gedurich steken van dese bien die tot onder de wapens der soldaten cropen, en soo hun cracht met d'angel betoonende, niemant en wist waer vluchten. Gelijck Hieronimus Osorius oock verhaelt dat door diergelijcke hulp-middelen van stekende bien den Portogiesen Hooftman Barigue (op de Barbarische custen in-vallende) verjaeght is, als-wanneer hy liep tot aen de poorten der stadt Taulis onder Piatinns Coninck van Fez, alwaer d'in-woonderen (hun selven in den uytersten noot siende) ontallijcken hoop bie-corven aen-brochten, die sy in't brandt staken, in sulcker voegen dat den vyandt daer door moest vluchten. En oversulcx en is inden dringenden noot niet soo cleyn oft het dient somwyl om de gewichtichste aen-slagen te verdelgen. Den Coninck Prusias van Bithanien maeckte sich overwinner van Eumenes, wanneer hy alderley Serpenten hadde doen sluyten in aerde cruyken, de welcke hy dede worpen (als den zee-slach begost te comen in sijn grootste ghewelt) op de schepen van sijne vyanden, die het eerste daer mede loeghen, maer daer naer dese Serpenten raekende in hun furie, ende een ieghelijck seer quetsende en den grootsten schrick des werelts aen-jagende, quam Prusias daer door sijn vyanden te slagen. Aldus wert Sapores Coninck van Persen van eenen hoop hurselen, wespen en muggen verdreven, wesende een on-verwachte hulp van sijn vyanden, gelijck onsen Heer ende Salichmaeker Christus ghebenedydt al menichmael gethoont heeft, tot bewarenisse van sijn geloovige kinderen van Israel, niet altyt willende seyn- | |
[pagina 239]
| |
den blixems en donders, oft ander vervaerlijck Hemels vier, oft Engelen om de vyanden te verjagen, maer heeft dickwils met cleyn beestjens, gelijck Sprinc-hanen, Vliegen en vorslen, als Pharo en ander vervolgers van sijn vrinden Ga naar margenoot+ vernieticht en getemt, om door sulcken verachtelijcke hulp-middelen te thoonen sijn cracht en mogentheyt. Daer en is geen dier op de werelt soo cleyn, oft het thoont sijn cracht, als het geperst wordt om sich te vreken, tot de Mier toe sy heeft haer gramschap, de Luysen hebben Coninghen verovert en doen sterven, Plinius seyt dat de Conynen een stadt in Spanien ondergraven hebbende deden vergaen, de Mollen hebben van gelijck een stadt in Thessalien doen te neer vallen, en meer andere steden zyn uytgheroeyt en bedorven, door vorssen, Muysen, Ratten en Serpenten. Sulcx dat ick daer door wil te verstaen geven dat cleyne dinghen dickwils groote hulp en schade doen, gelijck de tonge die een cleyn litmaet is waer door groote deught en noch grooter schade can uyt-gewerckt worden. Seker Edel-man in Spanien, zynde in een treffelijck geselschap van groote Heeren, gaf de tonge soo langhen toom, dat hy bestont te seg- | |
[pagina 240]
| |
gen seer veel quaet en achter-clap van seker bekende Princersse, waer over al den Edeldom verwondert was, en 't selve tot haer groote schande en nae-deel van haer faem alsoo geseyt hebbende, en cost van sijnen Bicht-vader gheen voldoeninge oft absolutie crygen, seggende opentlijck uyt dat hy verdoemt was, waer over desen Edel-man soo bevreest en beancxt werdt, dat hy trock naer de Universiteyt van Salamanca, 't selve te kennen gevende aen den Bicht-vader by naem Dominicus à villegas, den welcken hem over de voor-gaende antwoordt verwonderende, seyde datter geen soo grooten sonde was oft cost vergeven worden, hem raedende te gaen by 't selve geselschap daer hy desen achter-clap geseyt hadde, ende al-daer 't selve te her-roepen en sijn selven van logentael te ontschuldighen, het welck hy weygerende te doen, werdt daer naer van den helschen vyandt den hals gebroken en is alsoo in de sonde ghestorven, sulcx dat de tonge het schadelijckste is voor de siel, en haer quaet en can niet vergeven worden als met restitutie. Uyt alle de welcke gedenckweerdighe geschiedenissen gespeurt can worden wat cracht dat het grootste en cleynste gediert heeft, en hoe den mensch door het gediert en het sweert dickwils ghestraft is, en daer door heeft moeten vergaen, maer niet te gelijcken by de wreetheyt van een menschen tonghe, die soo crachtich en quaet is, dat sy alle cracht en quaet te boven gaet, een cleyn lit-maet maer groot en sterck van macht. Ingentes pecudes atque effera monstra domantur | |
[pagina 241]
| |
Den Baesliscus, slangh, en pad sijn quaet fenyn Men vindt noch tongen die hatelijcker sijn. Hadden Cicero en Demostenes, stom gheweest, sy hadden langer connen leven, en lichter sterven, die syn tonge verloren heeft en can geen quaet seggen van sijnen evennaesten en niemant met sijn tonge quetsen, die heeft verloren de gewoonte van liegen en bedriegen, die heeft verloren het instrument van veel vyanden, crakeelen van naem en faem te schenden, want daer sijn veele menschen door de tonge infaem gemaeckt en onteert, en oversulcx en isser geen litmaet aen het lichaem bequamer om te beschadighen, en moyelijcker om te toomen als de tongh, t'is beter sijn hert te bewaren als sijn tongh; moyelijck alle bey, maer beter een als twee. Hoe menigen eerlijcken man, om sijn goede fortuyn Godt vreesende deught, ende rechtveerdighen handel en wordt van de tonghe niet gesteken en onteert, hoe menich devote siel en wordt door de tongh niet verleydt, hoe menich goedt houwelijck door de tonghe gescheyden, hoe menich mensch door de tonghe vermoort; de tonghe heeft sulcken cracht dat sy haer derft verstouten om te comen in Keysers, Koningen en Princen hoven, en aldaer tussen de eendrachtige hovelingen nydt en twist te roecken, om van hun meesters verstooten te worden, de tonghe heeft sulcken gewelt datse derft comen onder de oogen van de velt Overste inde leghers, om de cloeckste Capiteynen, Officieren, ende andere soldaten te doen vernederen, bannen ende doo- | |
[pagina 242]
| |
den, de tonghe is soo stout datse derft comen in het paleys vanden Paus om hem ende alle sijn gheestelijcke ondersaten en leeraerts van de H. Kerck te blameren, berispen, verachten, ende te bespotten, de tonge heeft sulcken macht datse derft comen inde Kercke voor den Autaer Godts om aldaer d'een en dander in syn devotie, oft draght van cleederen te berispen, en te schenden, de tonge heeft sulcken boosheyt datse derft comen in besloten en ontsloten Cloosters, jae op de cellen der Religieusen, om aldaer de devote herten en ghedachten te verstroyen en te doen gelooven haer valse achterclappen, en fenynighe inblasingh, eyndelijck de tonge heeft sulcken cracht, datse haer derft verstouten om met de justitie selfs te gecken en de rechters te blameren, en alle de werelt te doen vallen, soo datter door de tonghe alleen meer steden, en menschen zijn vernieticht en bedorven als door alle de oorlogen, oft het sweert als door het gewelt, en straff der beesten, soo cleyn en groot gelijck hier voor is aenghewesen, overmidts de tonge het grootste quaet datter can bepeyst worden, door haer liegen en bedriegen weet uyt te wercken en voor den dach te brengen. Als aen Esopus bevolen was van Santus sijnen Meester dat hy het beste en quaetste op de merckt sou coopen en koken om te eten, had' niet anders gecocht als tongen en daer van gemaeckt verscheyde gerechten, seggende dat hy niet beter en arger als een tonghe en wist aen te wysen, goet om haer wel-sprekentheyt, en quaet om haer boosheyt van achterclap, ende spyticheyt. | |
[pagina 243]
| |
Clappey.Noli citatus esse in lingua tua, & inutilis & remissus in operibus tuis. Eccl. 4. 34. s'EN schept geen meer genucht in allen haere leden
Dan inde tongh alleen midts sy haer eygen reden
Veel liever hoort als wel een Predicants Sermoon
Om datse dicwils in processen compt ten thoon
Sy wordt van Procureurs bemint in veele saecken
Die sy door haer geclap injurieus can maecken.
En brenghtse neeringh aen, veel menschen op het mes
Haer tonghe is't begin van menich vuyl proces.
Mors & vita in manu lingua prov. c. 18. 2. In lingua enim sapientia dignoscitur & sensus & scientia & doctrina in verbo sensati. Eccl. cap. 4. 29. lib. 5. |
|