Faems weer-galm
(1670)–Cornelis de Bie– AuteursrechtvrijLyden vanden Mensch.DEn mensch vervolght den mensch met veelderhande lyen
Als valsheyt, Clappernyen
En boose leugen-tael, met onrust en verwyt
Verraderij en spijt.
Den eenen tracht altijt den and'ren te verdrucken
Te scheren en te plucken
Of te verstooten, daer hy can, dus is het goet
Met een lydtsaem ghemoet,
Te draghen t'lastich pack, en sich niet te verbolghen
In s'menschen boos vervolghen.
Want onse sonden sijn daer van de rechte schult
Dus lydt dan met ghedult.
Al die dit lyden tracht op synen tydt te wreken
Oft t'vyandts haet te breken
Brenght noyt den twist tot eynd' maer doet syn selven pyn
Met wraeck-lustich te syn,
Die niet verdragen can, sal haet en nydt verwecken
Om noch met hem te gecken
Dus is't niet beter dan te cloppen voor syn hert
In lyden druck en smert,
Soo sal den Heer dan u beschuldingh der mis-daden
Ontfanghen in genaden.
| |
[pagina 69]
| |
Geen dingen soo behaeght aen Godt als datmen lydt
Verdruckingh, haet en nydt,
Wordt ghy gelastert en vervolght, lydt maer verduldich
Wanneer gy syt onschuldich,
Dan let u geenen haet, en soo ghy schuldich bent
U eyghen selven kent.
En betert u hier-door, seght my eens wat sout wesen
Soo ghy eens werdt ghepresen
Van iemandt, en waert boos, jae d'alderquaetsten mensch
N'en roock en ydel wensch,
Men seyd' u gy waert arm, nochtans waert ryck van goeden
Het waer een slecht vermoeden,
Vol roem-sucht, sotterny, die daer med' niet en loegh
en sulcx niet en verdroegh,
Men seyd' u ghy waert bot en plomp in al u seden
Sonder verstandt en reden
Nochtans waert ghy gheleert in alle wetenschap
t'Sou syn een sot gheclap.
Ick wou de gulde Son, die licht is, duyster maecken
En sou-men my niet laecken,
En seggen ick waer nar myn heel litmaten door
Als ick sulcx hiel te voor?
Oft sou de heele son met al haer goude Claerheyt
Door myne dom on-waerheyt,
Veel minder sijn daer-om? oft haer sulcx trecken aen?
O neen t'en is maer waen.
Den mensch sijn selven can beschamen en bedrieghen
Die ander wilt belieghen,
En is als eenen hondt die t'bassen is ghewoon
En houdt stets eenen thoon.
Al die ghepresen wordt, sal die oock beter wesen
Als dat hy was voor desen?
| |
[pagina 70]
| |
Soo hy is quaet daer-by? dus is het oock ghewis
Dat hy niet arger is,
Schoon hy gelastert wordt en is van deughtsaem leven,
T'en nempt oft ten can geven.
En acht dan gheenen nydt, maer lieft hem die u haet
En wenscht hem goedt voor qaet.
Van daegh verheftmen u, en morghen sal m'u laken
Jae on-rechtveerdich maken,
En even-wel blyft ghy den selven die ghy syt
En acht dan gheenen nydt.
Hoort Theodosium, een heydens Keyser segghen
En t'lyden eens uyt-legghen,
Als hy daer-over heeft aen ieder een gheset
Een scherp en vaste Wet
Dat niemant hem en sou aen synen vyandt wreken
Die van hem quaet sou spreken.
Want compt de clapperny uyt een lichtveerdicheyt
Veracht hem die het seyt,
En soo u iemandt compt uyt dulheyt te benyden
Hebt met hem mede-lyden,
En soo t'uyt boosheyt compt, vergeeft hem syne schult
Soo lydt-men met gedult.
Heeft Paulus niet gheseyt, dat wy soo moeten leven
Malcanderen vergheven,
En oock ghenadich syn. Van Christus werdt geseyt
Hoe dat hy had verleydt,
Veel menschen, en daer-by was eenen hoêren jaegher
Jae al des werelts plagher
Dat Sathan in hem sat, en was een toovenaer
Seght eens was t' daer-om waer?
Het woordt Godts aen ons leert tot troost in alle lyden
En tot ons herts verblyden,
| |
[pagina 71]
| |
Dat salich is den mensch, wyens eere wordt vercort
En hier vervolght wordt.
Godt self die is den AL en onsen opper Vader
Die kusten syn verrader,
En heeft syn voeten noch ghewassen en gedrooght
En hem daer voor ghebooght.
Van jonghs af-aen vervolght, geleeft in duysent suchten
Die moest Herodes vluchten.
Wat wilt den mensch dan syn veel beter als den Heer?
Het lyden is een eer.
Den duyvel als hy ons niet quellen can naer wenschen
Dan werckt hy t'door de menschen
En doet u onrust aen meest door u eyghen bloet
Dat u veel lyden doet,
t'Sy eyghen wyf oft man, t'sy broeder ofte suster
Wie isser dan gheruster,
Dit lyden t'grootste is, en weckt u meerder spyt
Siet wat can doen den nydt.
Doch wy en moeten ons daer in soo niet beswaeren
Want over duysent jaeren
Jae van't begin des tydts was sulcken lyden noch
Vol boosheyt en bedroch.
Ga naar voetnootaEn heeft-men Cain niet syn broeder sien vermooren?
En synen Godt verstooren?
Ga naar voetnootbHeeft Job niet inden druck geleden swaer ghekyff
En quellingh van syn wyff?
Ga naar voetnootcWert Jacob niet vervolght van Esau synen broeder?
Om dat hy door de moeder
Des vaders segen had ontfanghen sonder weet
Van Esau tot syn leet?
| |
[pagina 72]
| |
Ga naar voetnootdAls Loth uyt Sodoma gevlucht was, sijne lusten
Aen d'eyghen dochters blusten,
En on-naturelijck sich door den dranck verliep.
Als hy-se beyd' besliep?
Quam Ismaël sijn broeder Isac niet bestryden?
Met teghen-spoet en lyden?
Ga naar voetnooteWerdt niet den ouden Noë van Cham sijn soon begeckt
Om dat hy lach ontdeckt?
Ga naar voetnootfWerdt Joseph niet vercocht jae door sijn broers verraden
En met druck overladen?
Quam noch in grooten haet, in droefheyt last en rouw
Door lust des meesters vrouw,
En veele ander meer, dus hebt dan medelyden
Met al die u benyden,
Godt voor de Joden badt in sijnen meesten noodt
Een weynich voor sijn doodt.
En wilt dan nimmermeer om eenich lyden kreunen
Want daer is niet te steunen
Op menschen vrintschap, als op Godt, den mensch heeft niet
Als lyden en verdriet.
Hy is bedriegelijck, vals, quaet, en onstant-vastich
En sijn beloften lastich,
Die heden vyandt is, en morghen weder vrindt
Den mensch is roock en windt.
Wanneer u eyghen bloet in druck u af sal vallen
En acht dat niet met-allen,
| |
[pagina 73]
| |
Peyst dat den goeden Godt u eens heeft voor-gegaen
Wanneer hy werdt verraen,
Soo als het wel aen sijn discipels is gebleken
Die hem in noodt af-weken
En hem verloogenden, jae lieten cruysen, daer
Hy noch onschuldich waer.
Godt selver heeft gehadt bloet-dorstige bestryders
Beschimpers en benyders,
Hy sweegh en trock hem dat niet aen, om ons daer door
In't lyden te gaen voor.
Den Hemel is heel root, eer dat de son sal schynen
En sal daer naer verdwynen,
Als sy op rysen gaet, soo moeten wy oock sijn
In teghenspoet en pyn,
En naer het lyden soo met open herten haecken,
Schoon dat wy roode kaken
In druck last en verdriet met schaemte nemen aen
De schaemte sal vergaen,
Als wy de duysterheyt der sonden eens verlaten
Ons eyghen selven haten,
Om al de cranckheyt, dan wordt onse siel gleydt
Naer t'licht der salicheyt,
Soo Christus heeft belooft, al die vervolgingh lyden
Dat hy die sal verblyden
In't eeuwich leven, daer ons lyden door de deught
Verand'ren sal in vreught.
|
|