Faems weer-galm

[p. 33]

Die nimmermeer in noodt zijn
Zijn de gene die ander in noodt doen blyven.

HIer duyckt voor d'eer des vrintschaps, 't prachtich hert
Om niet te zyn den troost in pyn en smert,
Van die door swaren noodt ghedreven wert,

Hy houdt de handen

Vast toe-ghesloten, en veel liever siet
Syn besten vrindt vol traen-sucht in verdriet,
Want huys en hof, oft landt en heeft hy niet

Om te verpanden.

Den rycken mensch steunt op sijn bors en cracht,
Die geene vrienden in den noodt en acht,
Dus is hy dom die daer van voor-deel wacht,

Want gelt besorgers

Zyn deughdeloos, en nievers door en sien
Als door een buys, die geeft van 't hondert thien,
En daer-om moet-men sulcken woeckers vlien,

't zyn intrest worgers.

Die noyt in noodt en zyn, om dat haer gelt
Noyt en wordt sonder intrest uyt-getelt,
Om iemandt die wordt van den noodt ghequelt

In noodt te helpen,

Dus sulcken vrienden noyt te veel betrouwt
Want schoon gy thien ten hondert geven wout,
Van thien niet een die uwen druck aen-schouwt

Om druck te stelpen.

Interrogatus quid esset in tota rerum natura robustissimum? respondit: Ne cessitas: supererat enim omnia. Laërt. lib. 1. cap. 1.