Faems weer-galm (1670)

Faems weer-galm

(1670)–Cornelis de Bie– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vorige Volgende


Wel-daet vereyscht danckbaerheyt. Ga naar margenoot+PRomoteus, die t'hemels vier Gestolen had', om naer plaisier Syn beld' med' te besielen, wert Van Godt gestraft met pyn en smert Om sijn on-danckbaerheyt alleen Viel in veel suchten en geween Gedurich op een nieuw verschrickt Als hem de lever werdt gepickt. Soo straft den Heer d'ondancbaerheyt Wee hem die daer van wordt verleyt
[pagina 31]
Want sy des wereldts grouwel is, Een schaey van helsche duysternis En 't grootste teecken van on-deught, Die sich in sulcken quaet verheught, Wordt schender van Godts eer en lof, Die hy veel minder acht als stof, Ter wylen dat hy noyt en denckt Wie hem op d'aerd' den zegen schenckt, Dus booser mensch noyt wordt gebaert Als die on-danckbaer is van aert, En aen de ziel meer schade doet Als een on-danckbaer quaet gemoet, 't Is als een blinden bedelaer Die cryght, en niet en weet van waer. Siet hoe dat Thimon van Atheen Heeft de on-danckbaerheyt vertreen Begeckt, bespot, verfoeyt, veracht, Vervloeckt 't heel menschelijck geslacht Jae gingh naer d'eensaem plaetsen vlien, Om geene menschen meer te sien, Want soo lanck hy hen had' gedient Met open taefel was hy vriendt, Maer soo de mildtheyt was verswackt Dan heeft-men Thimon uyt-gekackt Dan is-men hem voor-by gegaen En men trock Thimon niet meer aen, D'on-danckbaerheyt is al te straf, Want wie haer kent die walghter af, Vermomde Mascaraden zyn D'on-danckbaer menschen, die in schyn Van goede vrienden met u gaen En die u achter rugh ver-raen,
[pagina 32]
Het Heydens volck dat schroomter van En achten geen on-danckbaer man, Want niemant soo sijn ziel besmet Als die daer door den Heer verget D'on-danckbaerheyt dat is een quaet Dat alle quaet te boven gaet. Het wel-daet niemant en verdint Die geene danckbaerheyt en mint. Als 't water werdt in wyn verkeer Is ons de danckbaerheyt geleert, Van Godt, die op de bruyloft was Van Galileen, siet hoe ras Dat hy van t'water maeckte wyn Om vrinden vrolijck te doen sijn. Daer thoont den Heer seer mildelijck Aen t'Galileesche houwelijck, Voor weldaet alle danckbaerheyt Wat dint daer van noch meer gheseyt Den mensch die t'weldaet niet en loont Dat hy een beest is, selver thoont, Jae arger, want geen beest soo stout En woonter in het eensaem wout, Oft thoont voor weldaet danckbaerheyt. Als blyckt by veel ervarentheyt Den mensch veel minder is als mensch Die weldaet cryght naer synen wensch, En blyft on-danckbaer, foy het gaet Met hun als dronckaerts die t'pravaet, Meer minnen voor hun vuylicheyt Als weldaet door on-danckbaerheyt En maecken water vanden wyn Soo, oock d'on-danckbaer menschen sijn.	margenoot+ Ovid. lib. 1.

Vorige Volgende