Faems weer-galm (1670)

Faems weer-galm

(1670)–Cornelis de Bie– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vorige Volgende



[Folio ***2v]
Sots-kappe Voor den nydt-suchtighen Momus. SAl den bedorven Nydt op d'Aerd' noch blyven swieren? En alles watter is door cruypen als de pieren? Daer hy van d'ongelijck sich langh veroordeelt siet Waer-door dat Momus saet nu eens moet gaen te niet Als vlocken vanden sneeuw door d'aengenamen luyster Der rycke Poësy, die hy wilt maecken duyster En meynt van enckel spyt haer eer te doen vergaen Als den Eclipsis die comt tussen Son en Maen: Als eenen donck'ren mist oft nevel vol swaer dampen Daer-men niet door en siet, soo tracht hy met sijn rampen Te dooven d'edelheyt van Rym-kunst, wiens deught Is al te vast geschelpt tot alle Rymers vreught. Geen liefgetallich oogh en can haer licht behaeten Oft geen nieusgirich hert en sal haer soetheyt laeten Om dat uyt haeren schoot niet als volmaecktheyt spruyt Die Momus houdt in toom, en laght sijn quellingh uyt. Schoon hy noyt rusten can om haer altyt te laecken Sy weet hem over-al soo bot en stom te maecken Dat hy swilt als een pad' en berst gelijck een ratt Die t'listich aes vol gift onwetens heeft gevatt. Want hoe de Poësy gesift word naer de reden En openbaert al-om de aengenaemste seden Die iemand' peysen can, daer ryst gedurich strydt Als tussen d'edel deught en sonde vanden nydt. Soo spelt hier Momus oock gewillichlijck den blinden Die t'licht der Sonnen haet, en noyt en can hy vinden Het geen' hy t'meeste soeckt, dat is Poësis doodt Die nimmermeer en sterft, maer blyft stets even groot. Die dan niet sien en wilt, en moet het licht niet wyten Dat den onwilligen doet op sijn lippen byten
[Folio ***3r]
Wanneer het is te laet als t'licht is voorby, Dus set ick Momus met sijn haeters aen d'een sy. En schenck hun desen Rym, die dienen sal voor teer-gelt Oft wel naer hunne doodt in Charons schuyt voor veer-gelt Soo sy tot d'eynde toe hertneckich blyven staen, En trecken uyt dit boeck een ydel Sots-cap aen.

Vorige Volgende