Echos weder-klanck
(1706)–Cornelis de Bie–
Auteursrechtvrij
[pagina 163]
| |
Vermaninghe
| |
[pagina 164]
| |
Slaet mensch dan eens u oogh op dit Godt-vruchtigh beldt
Van t'Hofken: hoe t' aldaer is met den Heer gestelt,
Weenende om u quaet, en suchtende met reden,
Om dat hy soo veel sorgh en arbeyd heeft gheleden
Voor uwe saligheyt, die ghy soo licht verliest
Als ghy d'aerts ydelheyt voor t'Hemels vreught verkiest.
Vide quid Eligas: semel malè eligisse aeternum est perijsse. SIet dan Mensch; wat ghy kiest: eens qualijck maer vercoren
Is oorsaeck: dat de Siel voor eeuwigh gaet verloren:
Let op een goede keus, want t' is een sware last
Te kiesen goet oft quaet, aen kiesen is veel vast.
Al ist dat t' kiesen schijnt veel vrees en anxt te baeren
Men moet wel kiesen, om voor eeuwigh wel te vaeren,
Die wel gekosen heeft, sich altijdt daer aen houwt
Op dat een quade keus hem naermaels niet en rouwt,
Wanneer de macht ontbreckt om beter lot te kiesen
Alsmen ghecosen heeft, quaey keusen doen verliesen
'T welvaren van de Siel, dus dienter op ghelet
Datmen sijn sinnen dan niet al te vast en set
Op s'werelts ydelheyt waer uyt veel sonden groyen
t'Is beter dan (eer t'is te laat) die te verfoyen,
En t'achten min als roock, eer ons de doôdt verast
Leeft dan naer Godts ghebodt daer ist geluck aen vast
Der siele saligheyt: ô domme dwase menschen
Die voor soo corten tijdt van leven, rijckdom wenschen
Meer alsmen noodigh heeft, dat hier al blijven moet
En niemand' med' en draeght: peyst op het eeuwigh goet.
| |
Op den Verraderlijcken Kus van Iudas.N'en vrindelijcken Kus van liefde (soo het schijnt,
En t'is bedeckt verraedt) gelijck den roock verdwijnt
Als d'oorsaeck daer van blijckt, waer door men raeckt in banden
Van lijden, druck, en pijn, en hatelijcke schanden
Die costen jemandts doodt: siet hoe een vals gemoet
Van hem ghestelt met sijn die sulcken schelmstuck doet.
Als Judas heeft gedaen met eenen kus te gheven
Aen sijnen Meester, die hem heeft gecost het leven
| |
[pagina 165]
| |
 Den kus Christi ende des Werelts
Oculum amoris vinculum doloris | |
[pagina 166]
| |
Wanneer hy wert gekruyst ... ô schroomelijck verraet;
Door eenen kus ontdeckt, en wat al grousaem quaet
Daer uyt-gesproten is: dat sachmen in het lijden
Van Christus onsen Heer, en in vorighe tijden
Ga naar voetnoot*Aen Joah, toen hy Amasam oock heeft gekust
En stack hem doodt, om dat den haet sou sijn geblust
Die hy Amasam droegh ... Ach! dat sy ondertussen
Dit wel bepeysden, die gheneghen sijn tot kussen
Inde vergaderingh, al waer-men danst en springht,
Daer d'een den anderen een teughsken wijn toe-bringht
Verkeerde p[a]ssen gaet, soo als t'inde sambléen
Oft Ballen al gheschiet, en dat niet sonder réen
Ter wijlen t'meeste quaet al daer wort in het stil
En t'heymlijck uytgewerckt, en daer d'onkuysen wil
En lust gaen voor de daet: wat wil ick veel meer segghen
De eerbaerheyt verbied' dit voorder uyt te legghen,
Om dat niet en betaemt: den Heer hier boven weet
Hoe t'inde Ballen gaet, al houd' ick dit secreet,
Want waerheyt baert veel nijdt, oft ander quade wenschen
Aen die de waerheyt seyt: den handel vande menschen
Niet te betrouwen is, ten comt hier maer te pas:
Om te bewijsen wat verrader Judas was:
Gelijcker al veel meer sijn heden daeghs te vinden
Die schijnen voor ons oogh te sijn u beste vrinden
En achter rugh verraers, benijders van ons luck:
En welvaert: vreest hun eer s'u brenghen inden druck.
| |
JesusIn faciem consputus, oculis velatus & colaphis Caesis. Het al te schroomelijck vermaledijdt bestel
Der Jodse Beulen uyt-gewerckt in het verblinden
Der ooghen van Godts Soon, soo schandelijck en fel
Als oyt Tyran bedacht, oft hatelijck verlinden
| |
[pagina 167]
| |
Niet te beschrijven is: te weten hoe dat Godt
Als mensch in dien nacht (wanneer hy was gevanghen)
En comende uyt huys van Annas, wert bespot,
Getrocken met den baert, bespoghen op sijn wanghen
En seer ongemaniert mishandelt, en geacht
Veel minder als een hondt van jemant doodt gheslagen
En daermen geenen dienst oft voordeel meer van wacht,
Soo hebben sy gheleeft met Godt, om hem te plaghen
Eer hy noch wert ghecruyst, dat niemant oyt en sagh
Vande Gheloovighe, oft niemandt oyt sal weten,
En noch veel minder sien als in den jonghsten dach
Van t'oordeel, met wat stout en schrickelijck vermeten
Het blinden vanden Heer (die t'licht dese Hemels is)
Als doen wert uyt-gewerckt vande vuyl Jodsche volcken
In dien droeven nacht, waer van de duysternis
Schaemroot was bevende: jae datter uyt de wolcken
Toen t'hittich blixem vuur met donder slagh ghemenght
Oft herter straffen hadden op dat schuym ghevallen
Om sulcken boosen quaet; verplet en heel versenght,
Verbrand, en soo ghedoodt, datter niet een van allen
Meer overbleven was, t' had hunnen loon gheweest:
Wee dan die Godt soo terght en sijen straf niet vreest.
| |
Jesusflagellis caesus, spinis coronatus & sic elusus est. STinckende wormen aes, ghemaeckt van slijm en aerde
Lichaemelijck besielt: k'meyn mensch van geene waerde
Om u lichtveerdicheyt, als ghy in't werrem badt
(Om u te wassen) gaet en niet eens peyst: hoe dat
Den Heer gegeesselt is om onse boose sonden
Te suyveren in't bloedt-bad van sijne diep wonden
Die hy ontfanghen heeft: en ghy sit daer om t'schorft
Van u onkuyse vleesch te wassen: wel hoe dorft
hy sulcken vuyl bestaen; ... oock als ghy u laet cieren
Oft ghy een Bruygom waert: om naer d'Hofse manieren
Te proncken als een Pauw: en niet eens aen en siet
Hoe uwen Heer en Godt wert een verworpen riet.
| |
[pagina 168]
| |
 Spiegelt u sondaer
Gegheven inden handt, en datmen hooft sach croonen
Met scherpe dorenen: om aen ons te bethoonen
| |
[pagina 169]
| |
Sijn liefde tot den mensch: wiens Siel (in stervens noodt)
Ghelijck misdadigh sat, en om die vande doodt
Te lossen, gaf daer voor sijn Vleesch en Bloet ten besten
Met d'alder-grootste pijn en smert, om hem ten lesten
Eens te bekeeren, en t'onwaken uyt de rust
Die hy slaep-gierigh mint, om dat hy daer door blust
Sijn vuyl becoringhen ... onredelijcke wercken
Der menschen, diemen in hun handels aen can mercken
Om dat het soo gheschiet tot nadeel van hun siel
Soo dickwils als den mensch in sulcken sonden viel.,.,
En is dit geene sond', voor die soo leeft te achten
Daer anders niet als eene hel is van te wachten,
Te meer, wanneer m' u hooft verciert, en oock palleert
Sittende voor het schaers, daer men den baert med' scheert
En dat den luysen-kop met op-ghesette krollen
Van t'wit ghepoyert hair moet riecken, en ten vollen
Naer de nieuw mode staen dat naer den Muscus stinckt
En dat den rugh ghelijck een Molders meel-sack blinckt
Daer jeder een med' laght en spot, om datse schijnen
Als Molders inder daet, sonder eens op de pijnen
(Daer door Godt aenghedaen) te dencken, en wat straf
Hun daerom volghen sal: dus bid ick u! laet af
Sulck eene ydelheyt, en wil u welvaert kiesen
Der siele salicheyt, dan sult ghy niet verliesen
Als ghy de grati hebt van Godt, die ghy door t'quaet
Der sond' verloren had': Godt niemand' en verlaet
Die sijnen segen soeckt: hy tracht ons te beschermen
Van t'eeuwigh branden, daer men niet en doet als kermen
En roepen: k'ben verdoemt, en t'weenen comt te laet
Mits geen bermherticheyt daer voor meer open staet.
Daerom niet beter als het quaet doen dan te derven
Om door berou van t'quaet een goede doodt te sterven,
T'gen' men soo weynigh acht, maer meer een oogenblick
Van wellust, die daer naer de siel brenght inden strick
Van eeuwigh treuren, ach! laet ons den Heer beminnen
En onderhouden sijn gheboden, om te winnen
Sijne bermhertigheyt in onsen meesten noodt
Betrouwt daer op, want Godt en soeckt geen sondaers doodt
Maer dat hy altijt leeft in vreught met hem hier boven
Wie en sou sulcken goedertieren Heer niet loven
| |
[pagina 170]
| |
En dienen dach en nacht, den eenighen Godts Soon
Ghestorven voor den mensch naer dat hy had ten thoon
Voor 't Jodts ghebroet ghestaen, mismaeckt en vol van wonden
Als een ghevilt Conijn om onse boose sonden ...
O grouwel, dat den Heer (van alle boosheyt vry
Onnoosel sonder schuldt) de Jodse raserny
Om onse schult verdraeght, en wort noch vergeleken
By een misdadich mensch, jae schoon hy als besweken
Van pijn en smert verscheen, men riep al even sterck
Datmen hem cruysen sou: ô wreet en schroomich werck
Van sulcken boeven ras onlijd'lijck te verdraghen,
Niet eens bedenckende dat sy 't sullen beklaghen,
Oock alle sondaers, die noyt peysen op de pijn
Die Godt gheleden heeft, en blijven soo sy sijn
Dat is hertneckigh, boos, jae sonder te bekeeren
Oft eens te peysen op de bitter doodt des Heeren
Wel wetende nochtans dat sy om al hun quaet
Der sonden d'oorsaeck sijn ... dus bid ick u verlaet
De vuyl ghewoonte van soo dickwils te hervallen
Als g'eens ghesuyvert sijt door rouw, toch niet medallen
Want gheen volherdingh volght, en de ghelegentheyt
Van meerder val noyt schouwt, dat is de swaricheyt
Om qualijck med' te gaen voor die leyt op sijn sterven
Niet sonder vrees om eeuwigh t'Hemelrijck te derven
T'gen' te beclaghen is voor die niet en bekeert
Als hy ghesondight heeft, en doet als Godt ons leert
Nosce te ipsum. Kent u selven mensch, dat is alleen Godts wensch
Midts ghy een sondaer sijt, en Godt ghebenedijt
O mensch! die altijdt vlucht, en schouwt den teghenspoet
Van lijden en verdriet en ander geessel-roeden
Der straffen: om dat sy te scherp sijn, en noyt soet
Jae onverdraeghelijck, terwijl sy ons ghemoeden
Beswaeren met veel vrees en smertelijcke pijn,
Maer midts het saligh is ter eeren Godts te lijden
Omhelst den teghenspoet, het sal veel beter sijn
Als de ghelegentheyt van tegenspoet te mijden.
|