Echos weder-klanck

(1706)–Cornelis de Bie– rechtenstatus


Goede gedachten Moeten wy betrachten, En daer toe alleen de grati' godts verwachten. Ignotis nulla Cupido. GEene leer-giericheyt, begeerte, lust, noch drift Wort van d'onwetende uyt Wetenschap gesift. Om datse niet en kennen haer verholentheden Die wetens-weerdich zyn, dat is alleen de reden, En t'is gelyck het gaet met een onnoosel Kint Dat eenen Diamant soo seer niet en bemint (hoe costelijck hy is) als eenich lecker dingen Dat suycker soet smaeckt, en t' gen' men hem toe wil bringen Waer naer het vatten sal: dat doet d'onnooselheyt, En de onwetenschap der teere kinderheyt. Hoe veel en zynder niet (hoorende schoone saken Van groote achtbaerheyt verhaelen, sullen braken En spouwen van t' gesegh, om dat het Esels zyn, En minder van verstant als een onsuyver swyn Daer niet als dreck in steckt, gewoon altyt te vroeten In't modder van Moras, en selden jet ontmoeten Dat eerbaer is, oft hun gierige gulsicheyt Het selve stracx verscheurt, soo oock in't cort geseyt, Zyn de onwetende en lompe bottericken Die van d'uytleggingh der geschiedenis verschricken En achten voor bedroch, jae syn daer voor als doof Sonder vermaeck oft lust, en buyten het geloof:
[pagina 129]
Soo is't geen wonder datter vele mis-verstanden (Niet konnende daerom bedecken hunne schanden: Om sulck' onwetentheyt) worden altyt veracht En nergens oock gesien, want jede daer med' lacht, En in het tegendeel Leer-gierighe gepresen Om hun weet-lievicheyt, mits t' selve soo moet wesen, En wort alsoo verstaen, jae de natuur dat leett: Te weten die met de geleerde veel verkeert, Daer van veel leeren can, soo niet, blyft ongeleert. Sors litigantium pessima Mydt Processen als de Pest, Die vrede soeckt, vaert t'alder-best. Want hoe het gaet oft niet, Processen zyn quad' plagen, Weert te beweenen, die de selve moet verdraegen: Daerom wort wel geseyt dat men die schouwen moet, Want uyt Processen spruyt veel quaet en selde goet: Een bors vol gelt u dient, en daer by groote sacken Vol van patienti-kruyt, zyn dat geen sware packen Om dragen; want sy maken al te grooten schult Die eens betaelt moet zyn, en dat met ongedult Als-men t' Proces verliest, t'gen' altyt is te vresen, Hoe schoon de saken staen: ten can niet ander wesen Om d'ongerusticheyt en al te grooten sorgh, Die in Processen steckt, en blyft voor niemant borgh. Als jemant uwen mantel vraeght, En wort daerom voor 't Recht gedaeght, Stelt u daer teghen geen party, Geeft liever noch u cleet daer by. Oft maeckt Accoord' ,, want t'is Godts woord'.
[pagina 130]
Otiosum pectus parit molestiam, Et studium modestiam. Een luy en trage borst is van een quaden aert, Om datse niet als een swaer-moedicheyt en baert Seer onverdragelyck, maer die wel syn vyf sinnen Becomm'ren wilt met jet dat goet is, moet beginnen Met lust, en jever, dan sal t' werck wel vallen uyt In stille eensaemheyt uyt-voeren syn besluyt. Want als de stilte, en de studi' samen paren, Dan siet-men altydt iet dat fray is, openbaren. De vruchten van den tydt zyn schoon en aengenaem Als sy maer soet en zyn, en tot jet goedts bequaem. Facilius est domi latere Quam foris se bene posse custodire. T' is lichter t'huys te zyn alleen, als op de straet Syn selven ender t' volck te connen wel bewaeren Van vuylen Achter clap te hooren, en veel quaet Te leeren, dat ons ziel doet namaels qualyck varen. Nihil in omnium virtutum dignitate praestantius quam puritas Castitatis. In de hoogh-weerdigheyt der deughden niet en is Verhevender als d'Eer, oft de gesteltenis Der suyver reynicheyt voor die de selve kiesen, En wel beaeren connen sonder te verliesen: Want sy den Mensch verheft in d'oogen van den Heer, Jae maeckt hem Hemels naer Sint Augustinus leer.
[pagina 131]
Nemo securè loquitur, Quam qui libenter tacet: Die geren swyght en niet en spreckt, Noyt jemant anders quaet ontdeckt, Wie spreckt te los en al te vry, Is noot gerust en selden bly: Want al te grooten vryheyt maeckt Dat men licht in veel twist geraeckt, Mortem fugere decet Peccata Cavere placet. T'is beter t' sondich quaet dan eene Pest te schouwen, Oft op syn vroomheyt, en gesontheyt te betrouwen, En vluchten soo de doodt, die niemant vluchten kan, Gelijck de sonden, t'is dan een voorsichtigh man Die t'quaet der sonden schouwt, en wenst in deught te leven, Want t'selve doende sal voor sterven selden beven, Mits dat de ziel verlicht, en vind' daer door de rust, Schouwende oock daer by eenen verkeerden lust Om d'on-eer te ontgaen, en sich niet te besmeuren Met sulck onnutticheyt, en brengen sich in treuren Naer d'uytgewerckte sond' die spruyt uyt vuyle min: Wee die verloren loopt door een onkuysschen sin. De te mild' is oft te vreck, Toont te zyn een dobel geck.
[pagina 132]
Die houdt het gen' hy heeft, en geeft het gen hy can, Veel denckt, en wynich spreckt, is een voorsichtig man. Het is seer heugh'lijck goet daer d'incomst staegh vermeert, Daer sorgh weirt het verlies, en die ten halven keert, Soo licht niet dolen can, wie t'is mach hier op letten, Te lossen handel en stelt niemand vaste wetten, Maer veel tyts ons bedrieght, een goet en wys beleyt Om alles wel te doen, leert de voorsichtigheyt. Te veel geclap geeft ongemack, Een schoone praet vult geenen sack. Het clappen is geen gelt voor die niet geren borghen, Om te gelooven dat sy daer voor sullen sorghen, Die sonder gelt iet koopt, men seyndse licht wed'rom Met weyg'ringh van geloof, maer t' gelt is wellecom.

Vorige Volgende

Goede gedachten