|
| |
| |
| |
Het Paleys is buyten en binnen het Ryck van Persen
| |
Tusschen-sprekers.
| Tersides Coninck van Persen. |
| Prins Arcegoras synen sone. |
| Theocrina syn Dochter. |
| Prins Theodoricus. |
| Anthenor en Eristenus |
| 2. pagien en 2. Knechten. |
| Amurat Tartaars Prins. |
| Clitus Tartaars Edel-man. |
| Oedipus Stadthouwer. |
| Eenen Secretaris en eenen Bode, met een Staet-Jouffrouw. |
| |
Eerste uyt-comen,
Amurat en Clytus uyt in Bosschasie.
VRindt Clitus, ach! hoe wort met duysent tirannyen
Gepynicht myn gemoet, wat moet een hert al lyen
Geperst door minnen nydt, dat toomeloos en dol
Als een geterghde leeuw gestooten uyt syn hol
(Belust op vetten roof van rouwe menschen-schoncken)
Staeg loopt door bosch en dal, vallyen en speloncken
Met eenen gragen muyl om syne ydel moock
Te asen naer den lust ... ach Hemel, smacht den roock
Van myne wraak-lust dyn is als een torts ontsteken
In't min beswangert hert, om soo myn leet te wreken
| |
| |
Tot eeuwich na-berou van t'Persiaense Ryck
Door Theocrin' verweckt om t'hatigh ongelyck
Dat sy m'heeft aangedaen in myn verliefde sinnen
Te achten min als stof ... dus sal ick t'hitsich minnen
Van Prins Theodoric wel stutten, en eer langh
Haer maeghdelycke schoot met eenen wreeden dwang
Van alle eerbaerheyt bedriegelyck ontblooten
En slaen met wreet gewelt arch-listich myne pooten
Myn heer ick bid verschoont
U Dienaer schoon den lust sich te vrypostich thoont
Naer d'oorsaeck van u leet en herts verdriet te vraegen
My deirt u ongeluck, con ick daer van de plaegen
(Al cost het my de doodt) maer smachten tot u vreught
Ach Clytus k'prys u deught,
U trouwe trouheyt, jae die can my dienstigh wesen,
Vercropt dan 't knagend leet tred' moedigh als voor desen
Met uyt getogen kling u vyand te gemoet;
Geen vyand, maer eylaes een die in heeten gloet
Vol soeten prickelingh myn bange siel doet branden,
En 't schip van myn gedacht gans hopeloos verstranden
Op al te steylen klip van trotse weygeringh:
Gewelt stut alle leet, dus maeckt een cort bedingh,
D'ontroeringh van u geest die schynt uyt min gesproten,
De min die heeft veel eer in myne ziel besloten
Haer soete toover-konst met een vermomden schyn,
Nu schenckt sy gal voor vreught, voor nectar hels fenyn,
Voor aengenomen lust een zee van bitter traenen ....
Jae Clytus t'is de min die my en wegh comt baenen
Tot een geterghde wraak, in dese eenicheyt
Te vinden als ick hop' om myn geil-suchticheyt
Eens te versaeden, en alsoo myn spyt te wreken
Ontdeckt dan uwen wil der voorgenomen wraak
En kennen magh alsoo u woedende gedachten ...
T'besluyt is Theocrin' geilsuchtich te vercrachten
| |
| |
En te doen proeven met het kricken van den dagh
Wat een verstooten min tot haer verderf vermach
Haer onrechtveerdigheyt maackt myn besluyt rechtveerdigh
Hoe acht dan Theocrin u haere min onweerdigh?
Die slange stopt haer oor en spot met myn verdriet,
Nu sy de vlammen van haer liefde minn'lyck schiet
Theodoric' in't hert die haest sal sege-praelen
En op een swaenen dons (met Phoebi gulde straelen
Beglinstert) syne Bruydt beslaepen, en ten thoon
Doen stellen Theocrin' op haer Heer Vaders Troon
T'en zy men met gewelt den voortganck can beletten.
T'is d'wase roeck'loosheyt sich in onheil t'ontsetten,
Deês saeck streckt vol gevaer, ons dient een ryp beraet.
Ghy pryst myn moedicheyt, en waerom niet de daet,
Dyn ick uyt wercken wil en staet in myne handen
Soo gy maer wilt, als ick haer vinnich aen sal randen
En soo myn raeserny brengh desen dagh ten end:
Haer Eer te smooren in een afgrondt van ellend:
Het Persiaens geluck moet heden schip-breuck lyden
Schoon dat de schrick beswaert myn hert, om te bestryden
Haer eer, en die ontschaeck gelyck als desen dagh,
Geschieden moet tot spyt van't trots en hoogh ontsach
Des Coninckx, schoon't gewelt uyt d'onder-aertsche kolcken
Op donderde van het gewoel der helsche volcken
Met furie omheymt tot myn verdiende straf,
Ick legh met haere eer gewilligh 't leven af
Als ick die heb misbruyckt,
Myn min-wanhopigh hert heeft heylighlyck gesworen
Jae voor laf-hertige die schricken voor de doodt,
Maer voor een moedich Prins seer licht om uyt te voeren.
'TGewelt raeckt op de been, en heel het Ryck in roeren
Door soo vervloeckten dwangh,
my volght, vvat wil, ick sal
(want my de cracht ontbreckt) de heele hel, en al
| |
| |
Wat sy besluyt tot mynen dienst, soo op doen dond'ren
Dat heel de werelt om myn vreedtheyt sal verwond'ren ...
T'geil-suchtigh bloet dat smoockt, en slaet in heete vlam
Die noyt wort uyt-gedooft dan daer s'haer oorsprong nam,
Dit opset, veel te groot can u veel onheil brouwen
T'en is niet loffelyck sich self veel te betrouwen:
Ick wil my voegen naer u wil, doet my bescheyt
Wat list ons noodigh is, om met voorsichticheyt
En sonder vreese uwen aenslach te voltrecken,
K'sal' met myn vosse-vel (als macht ontbreckt) bedecken
Al wat hier dient gedaen, het luck wyst my haer spoor
En lacht my gunstig toe, soo haest de blond Auroor
(Geboren uyt den schoot van Thetis) haere stralen
Op't geurich blom-gewasch, met held'ren glans laet daelen
Ick Rade dan de wraak geen langher uytstel geeft,
Niet eenen oogenkeer, wat aen dees saecke cleeft,
Wordt spoedig achter volght,
Met myn getrouwe hulp, die u noyt af sal wycken
Maer schraghen uwen val als Atlas in de noodt,
Bestormt met cracht haer eer in spyt van hel en doodt,
Sy snevelt eer gy sneeft, en plaeght die u comt plagen,
Sy smacht in d'eerste storm van wraak-lust donder-vlagen
Soo haest sy haer verthoont gelyck sy is gewoon
Met kricken vanden dach om t'aengenaeme schoon
Van haer volmaeckte leên te spieg'len in de bronnen
Van dit haer lust-prieel, eer jemand op de sponnen
Van 't dertel ledicant haer uyt den slaep ontwaeckt ...
U toomeloos gewelt al vals en loose treken
En duyckt hier in het groen, toe dat sy haer vertoont
In dees warand' en wort om haer ontrou geloont
Om soo het noodich is met macht haer t'over-vallen.
| |
| |
Een saam-gesworen macht verduurt bemuurde wallen
soo wort in corte stonden
Den Persiaensen glans haer Eerbaerheyt ontbonden.
Haer Bruyloft-torts verkeert in een verstorven nacht;
Van schand en oneer, daer de Vremdeling med' lacht,
En schettert spots-gewys met open keel en monden,
En seyt, siet hier deês Bruyt, door trou-beloft' verbonden
Aen Prins Theodoric van luyster heel berooft,
De fackels van haer Eer en glori uytgedooft.
Wel aen dan volght myn last, de trou van weerde vrinden
Die kent men best in noodt:
een vrindt door anxt beproeft
Maeckt moedige vol moedt, flau-hertige bedroeft.
Amurath en Clytus binnen verborgen.
Theocrina alleen uyt.
T'is hier waer myne ziel tot eensaemheyt genegen
In aengenaem vermaeck haer soeten lust comt plegen:
T'is hier alwaer den geest staegh troetelt, het gedacht
Met stercke prickelingh der liefde, wiëns cracht
Door minnelyck gewelt, om eeuwigh te beminnen
Gesloten in myn hert, streelt myn min-siecke sinnen
Met endeloose vreught, ontlast van vrees en schrick
Om glori-ryck de eer van Prins Theodoric
(Myn weerde Bruydegom) roem-ruchtich te verheffen
Mits syn vergode deught comt verre t'over treffen
Al wat oyt Princelyck natuer ter werelt bracht,
Een Godt in menschen schyn, uyt goddelyck geslacht
Geteelt tot myn geluck, die vaak myn geest comt wecken
En doet al levendigh ten hoogen hemel trecken ...
O Goden segent dan myn min, op dat ick magh
Tot myn vernoegingh sien ons weerden bruylofte-dagh
| |
| |
Amurat ontdeckt sich van achter.
O doodelycke smert, daer hoor ick t'vonnis vellen
Van myn te vroeghe doodt ...
wat doet myn ziel ontstellen
In dese eenigheyt, ick hoor en sien geen mensch
Oft is een Gode-stem tot segen van myn wensch,
De wraak schreewt om haer loon, het lyden om versoeten
De wanhop' om door dwangh haer eere om te vroeten,
Nu de gelegentheyt sich thoont hier bloot en naeckt;
Ick ben door kille vrees tot in myn siel geraeckt.
O Hemels wat is dit verraderlyck verraeden.
Amurat ontdeck hem.
Vooghdesse van myn siel, bestrael met u genade
U dienaer, die sich buygh voor d'hooge weerdicheyt,
Die d'oog in u bespeurt., ick coom hier, 'k meyn geleyt
Door myn oprechte min: op hop' dat ick u sinnen
Ten lesten door getraen en smeecken sal verwinnen.
Verwaenden Prins, ha schelm, verrader vlucht myn oog
Die schrick van u gesicht: wat trotsen hoog-moet toog
Soo stout in u gedacht my eenigh hier te volgen:
De hop' van weder-min, dus wil u niet verbolgen
Schoon myn vryposticheyt u eensaem ganghen speurt
En stoort u stille rust, een laffen minnaer treurt
Voor eeuwig, die zyn hop' door vreese laet vermind'ren
U Grocodils getraen can myn gemoet niet hind'eren,
K' ben dof voor u gepraet, vertreckt en u vernoegt
Dat can geschiên soo gy u wil met myne voegt;
Myn wil is dat ghy gaet en aenstonts sult vertrecken
Myn wil, dat uwe min u mach tot weer-min wecken,
De hop' van weder-min is eeuwigh u ontseyt.
En aen een vremedelingh u liefde toegewyt.
Den wil dat's veel geseyt, Jupyn stelt maet en wetten
Het is der Goden wil die zegenen myn trouw
Soo niet dees vreucht verkeert met druck in nae-berouw
| |
| |
niet, dan k'bid' voldoet myn minne lusten
O snooden, t'is genoech vaer heên en laet my rusten.
Wy zyn hier eenich, ach vergun my t'hemels soet
Van uwe sachte schoot, en smacht myn heeten gloet.
Trouw'loosen vreest u straf myn teer gedult te tergen
T'is eerlyck dat ick soeck ... k'com om genad' u vergen,
Waer voor zyt ghy verbaest
Ick schroom van uwe min beswangert met verraet.
T'is vals vermoên, dus blust myn minnelyck begeren:
U pratte dertelheyt comt myn gemoet braveren,
Dus smoor u sotten lust, eer ghy myn straf gevoelt
Al myn genegentheyt naer uwe liefde doelt;
Ontseght my dan geen hop', wil de genad' niet wannen
Uyt u verstoorde ziel noch my van u verbannen.
Roem-ruchtigh Amurath zyt gy van Edel bloet
Bedaer u red'lyckheyt en t'op-loopend' gemoet:
Myn vast gegronde min wort nimmer afgetogen
Van Prins Theodoric', u clacht cryght geen vermogen
Op myn verstaelde borst tot troost van uwe min,
Dus dwinght met reden uwen toomeloosen sin
Om ander schoonheyt, maer geen Theocrin te minnen,
Een moedigh oorlogh-helt, die sonder hop' van winnen
Sich wapent tot den strydt, wort sot en dwaes geacht,
Een hopeloose min van ieder uytgelacht.
O duldeloos vervvyt, is uyt met myn verlangen,
Myn hop' is hopeloos, haer ziele is bevangen
Met stercker min als myn, ick smeeck vergeefs, de geên
Voor my haer ooren stopt en spot met myn gebeên.
De wanhop' snaeckt naer vvraak, dus voorder ick myn listen
Om des' gelegentheyt niet roeck'loos te verquisten,
De geilgeyt slaet in vlam, ick smoor u root Corael.
Stae af eer ick het licht uyt uwe oogen hael.
| |
| |
Ey blust myn minnen brandt
wat wort myn ziel geverreght
Myn aen gesteken drift door weygering geterreght,
Te woelen, ach Diaan' beschermt my
En voeght u naer myn wil, ick can myn lust niet temmen,
k'moet in de welde van u Maeghde-schoot eerst swemmen.
Ick sterf eer, dan te sien myn eere met de voet
Van u verkeerde lust vertreên, 'k sal als verwoet
Met scherpe tanden u tot flinteren verscheuren,
En uwe schoncken aen den hel-hondt (die de deuren
Des afgronts stets bevvaeckt) op offeren tot buyt,
U dwing'landy ten trots, hoe bits gy grimt, en uyt
U geile oogen schiet een vuur van ongenaden.
Spyt Hemel, Hel, en doodt, ick sal myn lust versaeden
Stoot eerst het gladde stael door dees myn eerbaer borst.
Noyt wert met maeghden bloet myn dappre klingh bemorst,
De wraak vindt sich vernoeght naer 't schandelyck vercrachten,
Soo leert u Amurath syn trouvve min verachten.
Een snelle blixems schicht u geile opset velt.
Myn vvanhop' vreest geen straf, ick dvving u door gewelt,
Wil eerst de draden van myn droevigh leven kerven,
U vruchteloos versoeck sal geen genad' verwerven ...
Clytus uyt
Myn vrome dapperheyt op uvve diensten past,
Volvoert die naer myn vvensch:
Bevvaer myn kuysheyt help:
In schaduw' van 't geboomt langhs deês bewassen hegh
Sy rucken haer wegh in de bosschasie
binnen
| |
| |
Arcegoras uyt.
Wat koude schrick bevangt door yselycke droomen
Myn trillende gemoet, Neptunus pekel-stroomen
Door bulderend' tempeest zyn noyt so seer ontstelt
Als myn ontroerde ziel ... Fortuyn, hoe wanckel spelt
U schemerend' geluck met trotse hovelingen
Wiens eer-sucht tracht in staet staegh hooger op te dringen,
Want soo door eenigh spoock den geest sich vint ontroert,
De vreught verkeert in vrees, 'tschynt dat een roover loert
Door heymelyck verraet met syn schen-siecke pooten
Haer steygerende son' van glansen te ontblooten ...
Dit woelt my in het breyn, dit myne ziel ontstelt
Vermits een bange droom heeft myne rust gequelt
En t'sweet uyt 't lyf geperst, dat aen myn hairen hongen
Benouwde druppelen ... my docht ick werdt besprongen
Als ick een teere lam (schier doodt door droef geschreeuw
Sou redden uyt de noot, dat van een felle Leeuw
Was vinnich aen-gerant, en tot myn ongelucken
Soo ick d'onnooselheyt den roover tracht t'ontrucken,
Keert synen haet op my, die syne klouwen smeet
Op myn manhafte borst, daer hy het hert uyt reet,
Soo toogh ick uyt den slaep, bedoven in de sorgen
Van achterducht en vrees, tot dat Auroor den morgen
Op haer vergulde koets brocht moedigh voor den dagh,
Ick segh van 't ledicant, en sonder groot gewach,
Trock ick myn nacht-rock aen: om in dees tuyn te vinden
Myn Suster Theocrin', en aen haer te ontbinden
Het schrickelyck vertoogh van myn benouwde droom,
En nu dat ick haer mis, bevanght my dobbel schroom,
Die maeckt myn ziel beanxt door vrees van qualyck varen,
Toch 'k hop' Jupyn sal haer met trouwe Hemel-scharen
Bewaecken, dat geen list, die al te veel vermagh,
Verdruckt de soete vreught van haren Bruyloft-dagh.
'k Verlaet dan dese plaets, en treck met groot verlangen
Naer 't Hof daer sy myn comst met blydschap sal ontfangen
| |
| |
Theocrina van binnen:
O wreeden dwangh, ach, ach Arcegoras wat's dit?
Ick staen verstelt ... wat schorre donder-slagh
Dreunt met gebroken thoon in myn verbaasde ooren ...
Ick luyster en ick stap wat naerder, om te hooren
Wat voor een weder-galm met dreunende geluyt
Den Echo schiet te rug, die myne gangen sluyt:
Theocrina van binnen.
Ach Ach, moort, moort, verrader, cort myn treurich-leven.
't Gedruys der goven can geen grooter rots doen beven
Als dees benouwde stem doet trillen myn gemoet
Die nochtans als een rots door d'eêlheyt van myn bloet
Was noyt in 't legers velt bevreest om te verschricken
Gelyck den vyandt als hy myne kling sag blicken,
Sal ick om eene sucht, die door de telgen schiet
Als nu benouwt zyn, en hier vreesen voor verdiet?
Eer ick de stemme ken? ick sweir by d'hooghsten Hemel
En 't heyligh Fackel-licht, en 't flickerich gewemel
Dat met een helle-glans dit boom gewasch bestraelt
Den Prins Arcegoras veel eer in d'afgront daelt
Als door laf-hertigheyt syn roem te sien verborgen,
Neen, neen 'k sal voor die roept om hulp genoechsaem sorgen
En thoonen wat ick can: hy sterft door dese vuyst
Die myn Heer Vaders tuyn door snoot verraet begruyst.
binnen
en al sprekende weêr uyt.
O Hemels wat ick sien, het bloet berst uyt myn aders,
Myn Suster Theocrin' mishandelt ... snoo verraders. ..
Ha schelmen, moorders, staet, dees kling stoot u in 't graf
binnen
Amurath vechtende met Arcegoras uyt.
Verwaenden neen, men druck tot wel verdiende straf
vervloeckte hinder-lagen.
Amurath doorsteckt hem.
| |
| |
Houd' dat, soo can u schim met smert de tydingh draegen
Aen uwen Vader en aen Prins Theodorick
Van't gen' hier is geschiet,
In 't afgetapte bloet, de doodt sluyt myne oôgen.
Een oopgehitste wraak heeft wonderlyck vermogen,
Clytus uyt.
Myn Heer begeven wy met spoet ons op de lucht,
Heel machteloos verstickt in overvloet van traenen.
Houd' moet ick sal met list veylige wegen banen
Die sonder hinder ons wel helpen uyt den noot,
Ick vrees voor ongeval ons schelm-stuck is te groot ...
binnen
Theocrina alleen uyt met ontvlochten hair en seer ontstelt.
O duldeloose smert vervloeckt' afgrys'lyckheden,
Ick sterf van spyt, ô wee! ô wee myn hert dat berst
Ach duysent stucken, ach! hoe wordt myn druck ververst
Elck oogen-keer te sien, te dulden, en te leyden
Myn eerst ontloken roos, daer Koningen om vleyden
Met nederich gesmeeck, soo eereloos gepluckt:
Door snoode dertelheyt van haeren steêl gepluckt
O Godt vergeten dwangh, waer toe ben ick geboren,
Het wanckelbaer geluck had Theocrin vercoren
Tot een vergode Bruydt van Prins Theodorick
Om d'eer vergeten haet van Amurath ... ick schrick,
Swyght tongh van soo een schelm: den eersten schyn der sonnen
Van myn verheven luck doet sticken in de bronnen
Dat myne traenen zyn met jammerich gekerm ...
O Goôn wat's dit, wel hoe ... ick stap in't bloet, bescherm
Voor meerder ramp myn ziel, daer geen meer ongelucken
Als felle donder door vervloeckte schellem-stucken
| |
| |
My snorren om het hooft ... ach hemels wat ick sien,
Ramp-salighe, ach, ach, waer sal ick henen vliên,
O doodelyck gesicht, Arcegoras myn Broeder
Vermoort? gestickt in 't bloet, ha schelmen moet verwoeder
Trock-hongerige wolf het teere ingewant
T'onnoosel lam uyt 't lyf, als u moort-siecke handt
Gewapent met een dolck verraderlyck doet sneven
Myn weerden Broeder, ach ick sterf, moort, moort, wat sweven
Voor myn benouwde oogh verwoede schimmen, ach,
Wie Vlucht daer? snoode staet ... verraders, wat vermach
U wreedtheydt meer? ey ras ... stort noch als hagel-vlagen
U woede raserny, 'k en schrick voor geene plagen,
K'omhels met vreught de doodt, en sterf in volle prael
Met myn vermoorde Broêr, dus ruckt door vuur oft stael
Myn hert oock uyt dit lyf, 'k wil met myn broeder dalen
Naer d'eeuwig ballinghschap, terwyl de bruyloft-salen
Met jammerlyck geschrey vervult zyn, soo dees doodt
Myn grysen Vader, en het schennen van myn schoot
Wordt kenbaer, ach ick sien syn oude ziel bevangen
Met soo veel druck dat 't sweet langs syn bestorve wangen
Met bloed'ge druppels rolt, en stort in overvloet
Een zee van stranden, 't ziel-knaegende gemoet
Te swack en machteloos om dit gewelt te schraegen
Door t'opgestapelt leet met smert ter hellen draegen,
Ach, ach, waer bergh ick my, de tonge die verflauwt
En can niet spreken, Ach hoe wort myn hert benauwt!
Sy val tin onmacht
Eristenus en Anthenor twee Persiaense Edel-lieden uyt
T'gerucht Anthenor (als ick nu de marm're trappen
Van 't Conincklyck Paleys van sin was af te stappen
My dreunende in d'oor met een te droef misbaer
Verschrickten mynen geest uyt vreese van gevaer,
Jupyn bevryd het Ryck voor rampen en Ellenden,
Een snelle blixem sal verwoed' ter hellen senden
| |
| |
Wie dat de soete rust van sulcken Ryck verstoort
het naegeschreeu van moort
Dat door de telgen sloegh syn weer-galm in myn ooren
bedaer, en laet eens hooren
En sien wy t'alle cant wat onheil datter schuylt.
Noyt hongerigh gediert, hoe vinnich dat het huylt
Verbaest den herder in de Claver-rycke velden
Met grooter anxt als my, wat magh ons dit verbelden?
Weest niet flauwhertigh, maer tred binnen en doorsoeck
Den heelen tuyn met vlyt, ick blyf aen desen hoeck
Soo can ons niemand met gewelt oft list ontspringen,
Ick sal met mannen-moet het stael door t'herte dringen
Wie door vermetentheyt ons eer en rust braveert,
Siet toe dat u geen list verraderlyck en deert
Geen noodt, ick tred' vast toe ô Goôn wat sal dit wesen?
My dunckt ick hoor gesucht,
houd moet en sonder vreêsen
soo my geen schyn becoôrt
Anthenor, ach ick schrick ... hier leyt'er twee vermoort.
siet ey siet, o weel oft waerheyt is oft logen,
O Hemel ick beswyck, geen waan heeft u bedrogen;
O Goddeloos verraet, waer dat Natuur van schrickt ....
Ach t'is Arcegoras, ô wreede moort-verstickt
In syn eel bloedt, eylaes! maer Theocrin is dese
Verhackelt en verscheurt, gedoodtverft in haer wesen ...
Rampsaligh noodt-lot van soo Godt-vergeten saeck,
Ellendige Princers, den hemel roept om wraak,
Wie dorf soo een Heldin erbermelyck verdelgen
Met haeren Broeder, Ach wat tyger dorf hier swelgen
Soo E'dlen Vorsten-bloet ...
En roert haer armen noch.,. Princersse, Ach! wie heeft
Theocrina flou liggende comt tot haer selven en spreckt,
Verwande Ryckx-tyrannen ...
Myne rechtveerdicheyt en sal u niet doen bannen,
| |
| |
Maer om dit schellem-stuck, soo vreeselyck begaen
U helschen Tygers-cop aen duysent stucken slaen
Soo sal de wraak met lust haer bloet-dorsticheyt boeten
Aen sielen die myn Eer soo schandig met de voeten
Der dertelheyt vertreên, en met t' onnoosel bloet
Van Prins Arcegoras soo schellems en verwoet
Door toomeloos gewelt uyt d'edel aders melckten
En slorpten in hun moock, waer door ons cracht verwelckten ...
Bloet honden-doodt my oock,
De helsche furien (op grouwelen verhit
Verstrecken my tot hulp, om met dees haere vlechten
Tot gretigh raven aes u rompen vast te hechten
Aen dees verdorde stronck:
Sy wilt haer selven verhangen.
Mevrouw ick bid een woort.
vervloeckten Eer-dief wegh
Eerschender, het vermeten
Een soo vervloeckte daet en sal ick noyt vergeten ...
Al d'aders van u lyf tot schrick der laffe herten,
Sal ick voldaen zyn schelm, wie wraak soeckt vreest geen terten
Princers, wy bidden dat gy naer de reden hoort,
Geen reden voor die heeft myn eygen Broêr vermoort,
jae naer dat gy uwe geile-lusten
Met hulp van uwen knecht en door gewelt hier blusten
Gans tegen mynen danck: dus rust ick nimmermeer
Oft 'k ruck u t' hert uyt lyf om de geschonden eer
ey keer haer door u crachten,
Den Hemel is myn hulp om een tyran te slachten,
En dat ick slorp u bloet, soo dra maer dese klingh
Heeft in u borst gemaeckt een verse openingh.
| |
| |
Princers en kent gy niet die ghy hier overrompelt?
Die syne handen eens heeft in het Bloedt gedompelt
Van mynen Broeder, die ontsiet geen tweede moort
Aen my al drygende te doen,
En siet wie dat wy zyn Princers om te doen stelpen
oft om van cant te helpen
Ghy siet hoe dat de doodt my op het herte sit
Door 't moorden van myn Broêr, die om myn schand' te wreken
(Naer dat ick ben vercracht) is jammerlyck door-steken.
Yelaes wat dat ick hoor, is Theocrin vercracht?
Vercracht? ick sterf van druck, vervloeckten hel-hondt wacht
U voor de helse wraak die u sit op de hielen
Soo ick hem kennen magh, om selver te vernielen.
myn hert door spyt versterft
Soo langh ick niet en sien dees hant in 't bloet geverft
Van desen dwingelant. Princers wil u bedaren
Wy hopen desen schelm seer moedigh in te varen
Waer dat hy schuylen magh, soo iemandt van ons twee
Hem vinden can, daerom verwisselt 't droef gewee
Op hop' van weder-wraak waer op gy moôght betrouwen
Wat al de spooken doen hop' ick alleen te brouwen
Een onversaeght gemoet veel woeste wegen baent
Om hem te vinden, die soo grouwelyck verwaent
Myn Eer geschonden heeft, en het gesicht verduystert
Van die myn eer aensagh en 't stamhuys heel ontluystert:
U drift van gramschap, tot dat-men syn hels bedrogh
Ontdeckt siet, om den schelm tot levens eynd te plagen,
Wy sullen 't lichaem van u Broeder samen dragen
Op 't Neer-hof van 't Paleys, om niemant door 't gerucht
Van onse clachten te verwecken tot gesucht ...
| |
| |
Helpt Eristeên, dat wy dit droef verthoogh bedecken
Soo seer als t'mog'lyck is, oft anders wy verwecken
Maer oproer en gekerm aen 't heele Hof-gesin ...
Ach wat al druck en pyn ryst uyt jalouse min.
Al binnen
|
|
Auteursrechtvrij