Brieven der gemartelde apostelen

[fol. *4r]

Op de Brieven der Gemartelde Apostelen,
In Nederduytsche Vaerzen gesteld Door Govard Bidloo.

HOe heerscht d'ondankbaerheyd in 't hart
Van 't allergrootste deel der menschen!

Wijl zy al ongeval en smart

Aen yder, die hen wel doet wenschen,

Aen zulken, die met groot gevaâr

Van eygen goed, en lijv', en leven,
Niet schroomen na het nut te streven

Van een onwillige, en domme schaar,

En 't zouw de deugd zo niet beswaren,
Indien het niets dan wenschen waren.

Maer ach! 't blijvt by dat wenschen niet,

d'Oprechtigheyt, in top geklommen,

Is een onlijdelijk verdriet,

Aen die hun godloosheyt vermommen

Met eene schijn van vroome daân;

Zy word versmaed, vervolgt, vertreden;
Daer zy moest worden aengebeden,

En, als het helder daglicht, staen

Met weêrgaloosen glansch te prijken,
En alle nevelen doen wijken.

Gesanten van dien goeden God,

Die zo veel kruys heeft willen lijden,

En stellen zich tot 's werelds spot,

Om 't schuldig menschdom te bevrijden

[fol. *4v]

 

Voor eene welverdiende straf!

 

Gy hebt uw deel daer van genooten;

 

Maer noyt heeft u uw ramp verdrooten,

 

Gy bleevt standvastig tot in't graf.

 

Uw Heyland had voor u geleden,

 

Gy zijt hem moedig na getreden.

 

 

 

Het vonnis van een wreede dood,

 

En allerschrickelijkste pijnen

 

Had geene macht, om in die nood

 

Uw moedigheyt te doen verdwijnen.

 

Gy saegt, als Helden, zonder schrik

 

De dood kloekmoedig onder d'oogen,

 

Uw fier gemoed wierd niet bewoogen,

 

Gy wenschte na het oogenblik,

 

Waer in gy, voor uw God, het leven

 

Met blijdschap zoud ten beste geven.

 

 

 

Nu zit gy by des hoogsten troon,

 

Geniet een vreugd, nooyt uyt te spreeken

 

Met eene menschelijke toon,

 

Die heeft daer toe te veel gebreeken.

 

Beklaeg uw pijnlijk lijden niet,

 

Uw vreugd, zo groot, zo ongemeten,

 

Doet u zeer lichtelijk vergeeten

 

Alle uwe rampen en verdriet.

 

Wie zouw na zulk een dood niet trachten,

 

Daer zo veel heyls van staet te wachten?

 

 

 

Of schoon de wereld zulks niet acht.

 

Gy leevt in 't hart van alle vroomen,

 

Dat yv'rig wenscht, met al sijn kracht.

 

Uw leer en leven na te komen,

[fol. **1r]

 

En roemen uw oprecht gemoed,

 

Als Bidlo, die zo net na 't leven

 

Heeft uw standvastigheyt beschreven,

 

Van u bezegeld met uw bloed.

 

Hy heeft hier mede willen toonen,

 

Hoe zeer hy wenschte uw deugd te loonen.

 

M. Dop.