|
| |
| |
| |
Rudi Carrell
Kijkers zijn mijn parochianen
Hij staat in 't voortuintje bij een soort speelgoedtent, waaromheen een gekrioel van heel kleine meisjes. Na de begroeting gaan we naar binnen. De woonruimte heeft geijkte afmetingen en valt ook qua inrichting niet uit de toon. De straat is stil en vlak bij de bushalte in Oud-Loosdrecht.
‘Van de week zei ik nog,’ zegt hij, plaats nemend terwijl hij de buitenkant van de rechtervoet op het lange bovenbeen legt, ‘nu nog een lintje en een stuk van Bibeb.’
(Door de telefoon had hij gezegd: ‘'t Is misschien onvoorzichtig, gevaarlijk, ik zeg te veel.’ Ik zei dat hij op een punt stond, dat hij met vijanden de vloer kon aanvegen, waarop hij snel zwichtte.)
De kleine meisjes van de tent kijken nu begerig door de ruit.
r.c.: ‘Zie je die daar, net een muis, die hoort verderop. Dat zijn de 3 van ons, de oudste is 5. Wegjongens, 't is hier geen aquarium. Schrijft je ballpoint niet? (Gaat licht swingend in de heupen uit een kast een andere halen.) Heb je geen bandrecorder? Dat van Caransa rook anders naar de bandrecorder. Ja, dat was hem helemaal. Ik ken hem goed. Ik zit wel met hem bij Schiller. Laatst kwam er een vent naar hem toe, die zei: ik heb 'n huisje te koop voor f 30.000. Goed, zegt Caransa en meteen verkoopt ie 't voor f 50.000. Mijn show is goed verkocht. Wel met 250 pct. winst, maar daar heb ik dan 4, 5 maanden aan gewerkt. Hij maakt f 20.000 in 5 minuten, daar neem ik m'n petje voor af. Ach, dat is in jullie vak toch ook, 't komt aan op 't instinct, je moet voelen welke figuren voor het publiek interessant zijn. Mijn shows zijn gebaseerd op entourage. Eli Asser neemt voor z'n ‘Kijk die Rijk’ een chalet in Zwitserland. Daar hoef je echt niet bij het Nederlandse publiek mee aan te komen. Wat zegt zo'n chic chalet? Niets. Hoeveel mensen gaan überhaupt naar de wintersport? En Rijk de Gooyer in het mooiste interieur op de tv te zien, dat is
| |
| |
een gemiste kans. Hetzelfde met Teddy en Henk Scholten in de show van Corry Brokken. Teddy en Henk zijn 'n heel keurig echtpaar. Teddy is 'n vrouw om op te vreten. Ook zo jong niet meer, maar zoals ze erbij loopt! Goed, je zag ze in hun huis weer als het keurige echtpaar. Ze zaten naar de tv te kijken. Ontstellend dom is zo iets. Geen mens zit zo (armen over elkaar, rug recht, glimlach) bij de tv. Ik zit zo (voeten op tafel), dat zijn dingen die het publiek hoopt te zien.’
‘“Rudi Carrell in z'n riante bungalow in Loosdrecht”, schrijven journalisten. Nou je ziet 't. Ik heb een eigen huis, daar houdt 't mee op. Ik heb een fijne wagen, m'n vrouw heeft een wagen, we hebben één tv en niet op het toilet. Loosdrecht mag dan 't Beverley Hills van Hilversum zijn, alleen een paar uitzonderingen hebben misschien kapitaal op de bank in Zwitserland. 't Beste bewijs is dat trouwens, dat je in een klein landje miljonair kan worden in dit vak. Ik geloof dat Hermans er dicht bij komt. Ja, je moet aanvoelen wat de mensen boeit. Ik ben een van de weinigen die Henk van der Meyden niet zal aanvallen op dit punt. Ik weet precies hoe ie werkt. Ik léés m'n eigen interviews niet meer, maar ik heb er grote bewondering voor zoals hij z'n vak doet. In de kwestie “Zo is het toevallig ook nog 's een keer” en tegen Mies heeft-ie zich smerig gedragen. Als jongens onder mekaar zeg ik hem de waarheid. Als artiest zeg ik: wát wil je weten? Ik vind “Zo is 't” een van de heerlijkste uitzendingen. 't Leeft, ze moeten er alleen méér tv van maken en de presentatie is te amateuristisch.’
ik: ‘Dat is juist de kracht.’
r.c. (geërgerd): ‘Néé, dat weten we nu al bij Rinus. Er hoeven niet 5 mensen Rinus te gaan spelen. 't Mooie is, ze zijn precies zo burgerlijk als wij allemaal. Als Van het Reve drie bolussen op het scherm laat zien, vind ik dat verrukkelijk, kom ik niet meer bij. Maar ik zie ook wel, dat Van het Reve 't zelf gek vindt. Die tegenstelling doet 't juist, maar het moet niet zover gaan als in ‘Les Raisins Verts’, waarin een moeder een geraamte de fles geeft.
Rinus vind ik een aardige jongen. Bij al onze shows is-ie komen kijken en vaak gaf-ie 5, 6 wietsen weg. Hij heeft zulke grandioze
| |
| |
wietsen. Ik heb laatst nog gezegd: Rinus, ik ben niet zo intelligent. Mijn kennis is niet zo groot. Ik heb mulo, nou ja..., maar als 't balkon naar beneden komt, heb ik meteen 5 wietsen. Als een meneer op de eerste rij vraagt: hoeveel is a2 + b2, weet ik 't niet. Toen zei die: 't zou mooi zijn als dan tegelijk het balkon naar beneden kwam.
Ik heb altijd in de publieke belangstelling willen staan. Eerst wou ik journalist worden, dat is eigenlijk hetzelfde. Ik ben zo beroemd geworden als de beste voetballer, maar je instelling verandert. Ik ben 't vak als vak gaan benaderen. Zo'n zilveren roos is geweldig, en toen ik thuiskwam, was de hele kamer vol bloemen, maar ik zat alweer aan mijn volgende programma. Met het circus ga ik door. Je kan heel ongewone dingen doen. Ik ben voor het brengen van iets origineels. Ik ben de eerste die in een theater van een rots zo maar de zee in duikt. Droevig alleen dat het publiek het beter ziet dan de critici. De recensies (praat steeds sneller) waren allemaal goed, maar zo weinig geargumenteerd. Als je ziet wat in Montreux open doekjes waren, 't wordt hier niet opgemerkt. Iemand schreef: 't gekke is, ik heb niet gelachen, was dat de bedoeling? Ik heb er met m'n vrouw een gesprek over gehad. Ze zei... als de mensen jou met een aap zien, denken ze: oh god, wat 'n schatje... En met die zeemeermin is 't hetzelfde, 't gaat om de achtergedachte, ze denken: als die jongen alleen is met die mooie meermin: oh god, wat lekker. Dat is precies wat ik bedoeld heb. Ik ga er van uit, dat ieder mens naar een onbewoond eiland wil. Toen in die tijd van Cuba werd er zelfs hardop gezegd, ik wou dat ik op een onbewoond eiland zat. Maar dan wel met een beeldschoon mens, met een bb. 't Is een onderwerp waarop de meeste cartoons zijn gemaakt. En ik heb er geen één schuine of platte wiets in. Ik heb alle cartoonboeken opgezocht, er was niet één nette.
Riemens durft niet af te breken. Ik heb toen toch gezegd l.r.? Is dat ene L. Rozewater? Ik weet zeker dat-ie m'n show niet leuk vindt. Hij wil Doderer, Swiebertje, allemaal wat Buster Keaton deed, helemaal 1914. Dat vindt-ie prachtig. Van Nico (Scheepmaker) heb ik een heel leuke recensie. Ik zeg dat niet omdat-ie bij jullie schrijft, ik vind hem echt de beste. Wij gaan af op Nico. Ik ben niet zo tevreden, ik vind, die show heeft 't voor 50 pct.
| |
| |
Muzikaal is-ie goed, moest-ie ook de gouden roos hebben, 't zingen van me zelf is ook zo vooruitgegaan, maar 't zit vol gemiste kansen, presentatie en camerawerk. We hadden 't beter moeten doen. Mijn fabrieksshow is de enige die het helemaal haalt. Nou je moet ook denken waar we voor stonden. We hebben die aap vier dagen een stok boven zijn hoofd moeten houden omdat-ie moest wennen aan de hengel van de microfoon. En die brief uit de fles, daar zat een krent in. Zeven weken lang zat in die brief een krent. Kinderen vonden 't geweldig. Kinderen kennen die aap. En bij de tv moet je van kinderen van 2 tot 104 uitgaan. Als Jaap van de Merwe zegt: ik ben de beste tekstschrijver, ik werk maar voor een groep, voor 10 pct., dan zeg ik: hij is niet goed in z'n hoofd. Ik werk niet alleen voor snobs, tv is voor iedereen. Naar mij kijken ook advocaten en artsen, evengoed als debielen. Ik sta al 5 jaar op de voorpagina's. De laatste 3 jaar doe ik shows, geef ik m'n beste wietsen weg. Over 25 jaar ben ik zover dat men niet meer spreekt over de show van Rudi Carrell maar over Carrell, zoals nu over Hermans, Sonneveld en Kan. Kan is enorm commercieel, ik weet zeker dat-ie prachtige vondsten niet gebruikt, omdat die te moeilijk zijn. Dat is een verlies. En er is gebrek aan allure, aan standing. Kan, die een ingezonden brief schrijft over “Zo is 't” in De Telegraaf, wat is dat? Hermans, die een pagina schrijft over Sammy Davis. Gebrek aan standing. Waarom doet Hermans dat? Omdat hij weet dat als S. Davis in Carré is, is Hermans nergens meer; door zo'n stuk te schrijven wordt-ie medeplichtig. Je hebt altijd mensen die doen mee met 't succes, dan horen ze erbij.’
ik: ‘Heb jij allure?’
r.c.: ‘Ik mág 't niet hebben. Ik zit te veel in de mensen. Als ik naar een voetbalwedstrijd ga, zit ik gewoon midden tussen ze in, om echt op ze te letten.’
ik: ‘En schrijf je nooit op een show-pagina?’
r.c.: ‘Ik heb het wel gedaan. Ik doe 't niet meer. Ik zal je dit zeggen... ik vind Liedje met Caroline Kaart 't meest valse programma dat er bestaat. Ik zou er een parodie op willen maken, maar je hebt kans dat 't net zo'n rel wordt als bij “Zo is 't”. 't Kan ook zijn dat de vara het verbiedt.’
(Er verschijnt een klein meisje achter de ruit. Ze slaat op 't glas.)
| |
| |
r.c.: ‘Die is opgevoed in de tijd van het songfestival, toen stond ze op alle foto's te dringen... Kom... ga spelen.’ Ze slaat weer en roept ‘Rudi Carrell en zijn rot sjo!’
r.c.: ‘Ik ga er nu op werken de Belgen te pakken. 't Succes in België was ongelofelijk. Ik wil live-uitzendingen, tegelijk hier en daar. 't Levert zoveel meer geld op. Kijk, het belangrijkste is dat ik nu weet dat mijn persoonlijkheid internationaal pakt. Stel dat ik in een Duits dorpje ga zitten, biljarten met de Duitsers, kijken wat daar leeft, dan kan ik toch iets maken. Ik kan 'n beetje Duits spreken... Ik heb het nooit gewild, maar 't is er zoveel groter. En misschien halen ze binnenkort die muur wel weg. Dan heb je Oost-Duitsland ook erbij.
Ik ben enorm romantisch. Al 't geluk heb ik al doorleefd. Toen ik 14 was, had ik alles al gelezen wat er bestaat. Van Freud tot Hemingway. Ik haalde per dag 3 boeken, was gewoon niet meer te houden. Ik ging drie maal per dag naar de bioscoop. Ik heb 4 maal An American in Paris gezien. Ik ben 'n dagdromer.’
ik: ‘Geen cynicus.’
r.c.: ‘Cynisch, wat is dat precies? Bedoel je dat ik een realist ben? Op momenten moet je dat zijn. Maar ik ben enorm sentimenteel. En ik heb 8 jaar de schnabbeltour gedaan. Dan zit je tussen mensen die 25 jaar lang elke avond hetzelfde nummer afdraaien, van de 100 talenten bezorgen ze 99 een minderwaardigheidscomplex. Jongens die veel meer konden dan ik, heb ik zo zien sneuvelen.
Ik ben de enige die het zich nooit heeft aangetrokken.
Toch is het de beste leerschool. Zaterdag, toen Cliff Richard in het Kurhaus was, wilden die teenagers de zaal niet uit. Ik had het zo gedaan gekregen, maar ik doe het niet meer, ik wil niet meer in de publiciteit. Ik heb oudejaarsavonden voor militairen meegemaakt, daar zijn een paar duizend teenagers de laagste klas van de zondagsschool bij. Mijn vader heeft me geleerd hoe je ze moet temmen. Nooit beginnen met: goede avond, dames en heren. Als iemand 'n bierflesje gooit, teruggooien, liefst midden in z'n gezicht. Je moet beginnen met 2 vloeken.
Kijk, zo'n zilveren roos, dat betekent dat ik er weer 10.000 vijanden bij heb. Onder die zes miljoen kijkers zijn kinderverkrachters, moordenaars, moordenaars van tv-baby's. Tegen de geboorte
| |
| |
van een tv-baby kunnen ze niks doen, daar kan je geen pil tegen innemen. De gekste brieven sturen ze... “'t is schande, dat je die aap zo behandeld hebt”... Ik heb zo lief met 't beest gedaan. Hij zit zich nou op te vreten, dat-ie de kooi niet meer uitmag. Ik zou in m'n circus graag met die aap werken, maar 't is een levensgevaarlijke aap. Hij vreet je helemaal op. 't Zijn gewoon krengen (wordt kwaad).
De eerste drie dagen hebben we zo (zit rechtop, kwaad staren) tegenover elkaar gezeten. Eén keer heeft-ie me gebeten, toen had ik z'n pak gekocht. 't Was een chic pak, hij was 'n lelijke kantoorklerk in dat pak, geen aap meer. Hij wou 't niet meer uit.
Als die aap alleen achterblijft op het eiland, dat geeft onverwachte reacties van: oh god... en tranen in de ogen. Ook al hád ik dat voorzien, had ik 't niet veranderd. Maar ik wil wèl laten merken dat ik hem terug heb gehaald. Ik heb nog een hele fijne kek, in september.
Ik ben echt niet zo'n groot talent, maar door de afwisseling kan je 't lekker maken. Ik had voor die zeemeermin B.B. willen hebben, Esther was een enorme gok. Dat is je instinct. 't Gaat om lang denken, werken en geluk hebben. Als ik straks links afga en een rondje rijd, dan gaat het erom of ik rechts of links insla. Nee (kwaad) dat is geen bijgeloof, 't is het gevolg van lang nadenken ga je bewust niet naar feestje a, maar naar feestje b, waar je iemand ontmoet die je in het zadel helpt.
Wat weet het publiek daarvan, dat wil alleen maar geamuseerd worden. Ik ben voor ééns in de 14 dagen een show. Nu is 't zo, nu verwachten ze wat bijzonders. Men blijft er voor thuis, dat is een onmogelijke taak voor een tv-artiest. Je moet hetzelfde opbrengen als Feijenoord. Je leeft in te hoge spanning.
Journalisten hebben geschreven: er gebeurt niet veel in die show. Maar de kleine dingen, die enorme open doekjes waren in Montreux, hebben ze niet gezien. Als ik op een gegeven moment zeg: Bij ons zijn de vrouwen niet half en ik laat een van de speelkaarten zien, zegt Esther: zij is ook half... Dat is de allerbeste wiets die ik ooit gemaakt heb.
Maar wat wil je, ze hebben Mondo Cane ook afgekraakt. Toen ik na die film buiten kwam, was ik zo levensblij. Ik dacht: wat een zalige wereld. Als dat nou de rotheid van de wereld is.
| |
| |
Ik vond het een heerlijke film. Alleman is ook prachtig. Haanstra heeft de wet van de showbusiness gevolgd. Je kan in een show niet met de ballade van dood en geslachtsziekte beginnen. Je doet óf 't een óf 't ander, dat is de basis van showbusiness.
Als ik een show maak in de volkstuintjes - geweldig onderwerp - en ik krijg een aanbieding van Frank Sinatra, zal ik die niet aannemen. Frank Sinatra in de volkstuintjes te laten staan, dat gaat te ver, dat is een misdaad. Ik moet er ten slotte ook mee naar Montreux. Je doet 't een of 't ander.
Ik heb in de afgelopen jaren 3 aanbiedingen voor films gehad. Ik doe het niet. Als je niets beters kan dan Chaplin, moet je het laten, tenzij je met iets heel nieuws komt.’
‘Ik denk over een parodie op de demonstratie voor de vrede. Die hopeloze strijders van de anti-atoombom. Ik zelf ben een privé-pacifist... Ze doen maar. Nou ja, sorry, ik kan er niks aan doen, ik vind het belachelijk iets te zeggen over de atoombom. Dat gun ik ze niet. Henk van der Meyden, daar zal ik nooit in mijn show een wiets over maken. Dat gun ik hem niet. Ik wil niet aan hem denken. Zo min als ik me druk maak over het geloof. Ik leef m'n eigen geloof. Dat is 't grote misverstand in mijn vak. Ik heb indertijd in een interview gezegd, als mijn show af is, loop ik op straat als een god. Daar is van gemaakt: Carrell zegt dat-ie god is. 't Bekende zoekwerk.
Ik heb m'n eigen geloof dat ik 't zelf moet doen. Dit (lange armen zijwaarts) is m'n kerk hier, ik geloof de hele dag. De kijkers zijn mijn parochianen. Kerk is een excuus voor mensen die wat geflikt hebben. Mijn vader, die komt uit de sloppen van Alkmaar, helemaal uit een tent in de sloppen van Alkmaar. Hij heeft me er zoveel van verteld dat 't lijkt of ik het beleefd heb.
Ik zal je over vader een verhaal vertellen, dat ook op mij slaat. Hij was groenteman. Hij kwam bij tante Neel, die had heel mooie dochters. Daar zat op een dag Jan Lemaire, nu 30 jaar geleden. Vader zei: Tante Neel, dat is Jan Lemaire, kan die niet een goed woordje voor me doen. Toen zei ze: “Dat is neef Dries, die wil graag naar 't toneel.” Jan Lemaire kijkt, zegt: “Heb je toneelschool gehad?” Vader af... Twee jaar geleden staat vader in de studio, komt Jan Lemaire die zegt: “Als je misschien iets voor
| |
| |
me hebt...” Vader zegt: “Heb jij toneelschool gehad?” Dertig jaar later... geweldig! Dat heb je in dit vak. Daar word je door mensen teleurgesteld. Vader heeft altijd gezegd: “God straft nooit op heterdaad, maar wel te zijner tijd.” Ik word er bang van... als ik merk wat er om me heen gebeurt. Ik maak dingen mee dat ik denk: Niks doen, Rudi, niks doen... 't Kómt... En 14 dagen later word je geconfronteerd met... met... dat je denkt, nee, dat is te erg.
Dan komen ze op hun knieën, alsjeblieft. Ik heb nou Anneke Grönloh gevraagd... Ik kan 'n beetje scherpschieten. Ik zeg, ik schiet jou een sigaret uit je mond. Nee, zegt ze, dat doe ik niet, hoor. Ik zeg, het wordt 'n giller. Oh nee, zegt ze, ik vind 't zo eng.
Ach, ze doet 't toch wel, anders neem ik een andere juffrouw, maar Anneke Grönloh zou leuker zijn.
Dat maak je in dit vak mee, droevig weinig begrip. En ik ga niet uit van: ik heb succes en dan hebben jullie 't ook. Ik zeg, zij hun succes en ik 't mijne. Ik heb ook voor Wim Kan een nummer liggen, waarvan ik overtuigd ben, dat die man daarmee een conférence voor de tv zal maken die hij kan aanvaarden. Hij is bang voor tv, heeft geen idee wat het is. 't Zal een nieuwe Wim Kan worden, nu is-ie altijd hetzelfde. Steeds eendere wietsen, alleen de namen worden veranderd. Zonde. Ik ken niemand die zo goed kan typeren. Dat zou toch op tv zalig zijn. Nee, hij doet het niet. Hij mag van mij het hele decor hebben...’
ik: ‘Wat?’
r.c.: ‘Dat zeg ik niet. Je moet goed luisteren. Laten Kan, Hermans en Sonneveld nooit zeggen: die jongen gaat kapot bij de tv. Zij kunnen 't met een publiek van 2-300.000 af, ik wil 6 miljoen en België erbij. Dat is mijn liefde. Ik zal ze nooit uit het theater jagen, al word ik zo groot als Sammy Davis. Laten ze mij dan lekker laten doen wat ik wil. Sonnevelds show in Montreux, daar liep verleden jaar de hele zaal op leeg. Hij faalde zelf en toen zei die: tv deugt niet. Weet je wat 't is, hij houdt niet van het publiek, niet van tv-publiek, wel van het theaterpubliek. Ik hou van alles, ook van de debielen. Wat denk je, die grote drie kunnen elkaars bloed zuipen. Laat staan dat van een jongen van 29 als ik. Ik heb Toon gesproken, de dag na mijn show, hij zei
| |
| |
niets. Maar er komt een punt dat als ze niets meer zeggen, dan wordt 't een lachwekkende situatie.
't Is hetzelfde bij de vara. Op de vergadering werd gezegd: wat denkt hij wel, dat de mensen zo maar weer Rudi Carrell willen? Na m'n zilveren roos zijn ze me komen feliciteren. Dan zeg ik niets. Alles heeft z'n tijd.’
‘Ik liep laatst met een Engelsman langs de walletjes in Amsterdam. Over 5 jaar zit in die wallen een show. Nu nog niet. Vijf jaar geleden hadden de 3 bolussen de vara een week zendtijd gekost. Appie Mol schrijft een boek. 'n Loeierd.’
ik: ‘Ken je dat van Jan Cremer?’
r.c. (kwaad): ‘Neen, ik hou niet van die jongens. Ook niet van Wolkers. De vuiligheid ligt er te dik op. Ik kan 't zo onderscheiden, 't is te makkelijk... die bekentenissen, nou moet 't effe. Erotiek is voor mij nog altijd een van de leukste dingen in het leven. We hadden een boek van Wolkers bij ons toen we met vakantie gingen. Nou, we hebben 't weggegooid... We zijn heus geen heilige boontjes, maar een klein beetje romantiek hoort er toch wel bij. Ga je samen met vakantie, lees je: “Je stinkt, je bent ongesteld.” Dat hoef ik niet... m'n lieve God...’
ik: ‘Je hebt 't ook niet op wreedheid?’
r.c.: ‘Wel als 't goed doordacht is. Kiss Kiss van Dahl vind ik fijn. Dat boek van Wolkers is voor mij de notulen van een vieze nacht.
Zo'n Van het Reve, die voor de tv bekentenissen doet, waarom moet dat? Het kan me niet schelen. Als ik hem zo zag zitten, dacht ik: 'n fijne man, ik kan me voorstellen dat je gek op hem kan worden. Verder hoef ik van die man niks te weten. Wat heb ik aan bekentenissen? Laten ze maar naar de biecht toe gaan. Jezus. Er is dagelijks zoveel ellende. Laatst nog 3 doden op de weg, een man z'n benen kwijt. Je wordt de hele dag geconfronteerd met zoveel ellende. Ik weet wel dat er in Amsterdam wijken zijn met veel ellende, waarom moet je daarover beginnen. Ik heb er geen behoefte aan. Goed, vroeger gingen de smartlappen enorm. Het heeft succes, omdat mensen hun eigen ellende herkennen.
Ik vind het ook wel fijn om een sentimenteel lied te zingen, maar
| |
| |
ik wil dat de mensen zich ontspannen. Als je 5 gouden platen aan de lol verdient, wil dat niet zeggen dat je zo'n lollige jongen bent. Als vak is het een ernstig ding. 't Is een vak, gewoon.
Ik had al mijn werk opzij gegooid als ik camera-regisseur was geworden van “Zo is 't toevallig ook nog 's een keer”. Ik had er mijn hart en ziel in gelegd, ik had dat alleen gedaan. Ik heb Mies ook toen in Italië aangeraden eraan mee te doen. Ik zei: Mies, na Het Dorp kan je niet gewoon in een quiz gaan staan. Toen bij die avond van Het Dorp was ik de enige die niet wou optreden. Ik had f 25 betaald, ik was naar bed gegaan. Tot ik dreigtelefoontjes kreeg, toen ben ik 's nachts toch nog gegaan. Je móést gewoon. Je moest zo f 500 uit je eigen zak geven. Met alle respect voor Mies, wat ik een geweldig mens vind, maar een van de grote afknappers voor mij die dacht het Nederlandse volk te kennen, is die hysterie.
We hebben geen stieregevechten, geen bokswedstrijden, heeft Meijer Sluijser gezegd, we ontladen ons in de auto en met nationale rellen.’
16 mei '64
|
|
Auteursrechtelijk beschermd