Het zaad

[p. 17]

De appels

Zal een sneeuwwit omringend U verblinden
en ligt gij luistrend in verzadigdheid
diep in het hart der vriendelijk-gezinde
goudgloeiers van September saamgevleid;

Of moest gij lang in de doorgeurde spinde
't geduld doorduren van den zeur'gen tijd,
waar wang aan wang met het zooveel bevrinde
gij U, eenzelvig, duistrend hebt bevrijd;

Straks rolt weer d'aanvang tusschen slijk en regen,
waar het geweld U rauw zal ondervegen.
En Uw voleindiging schijnt waardeloos.

Maar wat in peinzende aandacht heeft gezwegen
en zich in ootmoed diep heeft neergenegen
zwiert eens weer op in de verrukte roos.