Het zaad

[p. 16]

De druiven

Van het doorglansd smaragdgroen ingebed
ligt het te slapen voor het tintlend later;
als het in 't bloed, vertreden en verplet
weer stralen zal in d'oogen van den sater.

Nog stil en warm in een doorschijnend water
langs het bekoesterde gelint, maar met
den fellen geest tot fonk'ling en geschater
volgt het der ranken wagend wilden tred.

Veelvuldig kernpunt, tamper nog omgeven
van wellend sap en hangend in den tros
der overdadigheid! volschoon onstuimig leven,

ten berstens toe tot onzen mond gedreven,
eerst van uw steun en zwerfsche weelde los
wordt gij weer groot en grenzenloos verheven.